Άλλη Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη...

Εχουν περάσει κάτι λιγότερο από δύο χρόνια, από τότε που ο Ράμσεϊ από παίκτης που αποδοκίμαζαν περισσότερο οι οπαδοί της Αρσεναλ και τον φώναζαν ειρωνικά “Ράμπο”, μετατράπηκε σε ένα από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας και από τους πλέον πολύτιμους παίκτες του Αρσέν Βενγκέρ.

Ηταν η περίοδος που ο Ράμσεϊ ξεκίνησε να παίζει ως box to box μέσος στην Αρσεναλ και άρχισε να δείχνει πτυχές του ταλέντου που ουδείς πλην του Βενγκέρ δεν είχε ανακαλύψει. Για περίπου ένα εξάμηνο (διάβασε εδώ τι είχα γράψει τότε για τα κατορθώματά του) ο Ράμσεϊ ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της Αρσεναλ, ο πρώτος σκόρερ της (!!!) και ο πρώτος σε ασίστ, παίκτης της. Κοινώς τα έσπαγε, βάζοντας το όνομα του σε μεταγραφικά σενάρια που αφορούσαν ακόμη και την Μπαρτσελόνα που τον έβλεπε τότε ως διάδοχο του Σεσκ Φάμπρεγκας.

Ακολούθησε ένας τραυματισμός που τον κράτησε για αρκετό διάστημα εκτός γηπέδων και κάπου εκεί ο Ράμσεϊ το έχασε για λίγο πάλι. Για την ακρίβεια τον... έχασε ο Βενγκέρ. Η απουσία του Ουαλού και η κατάσταση ανάγκης, γέννησε στο κεφάλι του Αλσατού, την ιδέα να παίξει ο Καθόρλα στον άξονα δίπλα στον ανασταλτικό χαφ. Ο Βενγκέρ με αυτή την κίνηση απέκτησε πολύ καλύτερη κυκλοφορία μπάλας και καλύτερη μεταφορά παιχνιδιού από την άμυνα στην επίθεση, αφού είναι γνωστό ότι ο Καθόρλα, έχει μεταβιβάσεις πολύ μεγάλης ακρίβειας και είναι ένας από τους καλύτερους πασέρ παγκοσμίως. Οταν ο Ράμσεϊ επέστρεψε και κυρίως φέτος όπου ο Κοκλέν με τον Καθόρλα συνέθεσαν το κεντρικό δίδυμο χαφ στο 4-2-3-1 του Βενγκέρ, ο προπονητής της Αρσεναλ τον χρησιμοποιούσε στην αρχική ενδεκάδα αλλά ως ακραίο μέσο (από τα δεξιά). Ο Ράμσεϊ έπαιζε καλά, αλλά δεν ήταν σχεδόν ποτέ καταλυτικός για την ομάδα του και έμοιαζε να είναι μονίμως έξω από τα νερά του. Σταμάτησε να σκοράρει τόσο συχνά (για την ακρίβεια το κάνει σπάνια πλέον) και σταμάτησε να βγάζει και τόσες πολλές ασίστ.

Ωσπου μετά τον τραυματισμό του Κοκλέν πριν τρεις εβδομάδες, ήρθε και αυτός του Καθόρλα πριν μία εβδομάδα και οι λύσεις στον άξονα για τον Βενγκέρ πλέον είναι εντελώς διαφορετικές...

Ο Ράμσεϊ στον άξονα αλλάζει την Αρσεναλ!

Ο Ράμσεϊ στο ματς του περασμένου Σαββάτου με την Σάντερλαντ, το οποίο ήταν και μία πρόβα τζενεράλε για αυτό με τον Ολυμπιακό έπαιξε για πρώτη φορά την εφετινή σεζόν στον άξονα και ήταν ο καλύτερος παίκτης της Αρσεναλ. Ενα γκολ, μία ασίστ, άλλες τρεις φορές που βρέθηκε σε θέση τετ α τετ για να εκτελέσει ως box to box μέσος και σε ακόμη δύο περιπτώσεις έβγαλε την τελική πάσα που κάποιος συμπαίκτης του δεν την μετέτρεψε σε γκολ.

Επέστρεψε στον άξονα και μαζί του επέστρεψαν τα γκολ και η ασίστ από εκείνο το σημείο. Και αυτό διότι ο Καθόρλα που έπαιζε μονίμως σε αυτή τη θέση δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά του Ράμσεϊ. Είναι πολύ καλύτερος πασέρ και σπουδαίος τεχνίτης και σε αυτούς τους τομείς υπερτερεί σαφώς του Ουαλού, αλλά δεν έχει καθόλου γκολ στο παιχνίδι του και δεν πατάει σχεδόν ποτέ στην αντίπαλη περιοχή.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Ουαλός παίζοντας στον άξονα διανύει συνήθως τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλον παίκτη της Αρσεναλ. Και τα χιλιόμετρα ο Ράμσεϊ δεν τα κάνει για να μαρκάρει, τουλάχιστον όχι τα περισσότερα από αυτά. Τα χιλιόμετρα τα κάνει γιατί στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού της Αρσεναλ είναι συνεχώς σε κίνηση. Την διαδρομή μεσαία γραμμή - αντίπαλη περιοχή, την κάνει πάνω από 40 – 50 φορές σε κάθε ματς, ενώ όταν οι συμπαίκτες του έχουν την μπάλα στα πόδια και η Αρσεναλ είναι σε διαδικασία επίθεσης, κινείται συνεχώς χωρίς την μπάλα στα πόδια, προκειμένου να δημιουργεί χώρους και να ξεμαρκάρεται. Αυτό το αδιάκοπο δημιουργικό τρέξιμο του, είναι το μεγάλο πλεονέκτημά του, αφού ο Ράμσεϊ σπάνια επιχειρεί ντρίπλα προκειμένου να αποφύγει αντίπαλο, συνήθως το κάνει με κίνηση στην πλάτη του.

Η επιστροφή του στον άξονα, κατά την άποψη μου, βγάζει ενισχυμένη την Αρσεναλ για ένα ματς σαν αυτό με τον Ολυμπιακό, σε τέτοιο βαθμό που στα μάτια μου, για αυτό το ματς η απουσία του Καθόρλα να μην αποτελεί πρόβλημα για την Αρσεναλ. Από την άλλη η απουσία του Σάντσες και του Κοκλέν είναι τεράστια πλήγματα για την Αρσεναλ, Στο ματς με την Σάντερλαντ ο Χιλιανός έλειπε αφάνταστα, όπως έλειπαν και οι ατομικές ενέργειές του και τα τρεξίματά του και το αδιάκοπο πρέσινγκ του. Οσο δε για τον Κοκλέν η διαφορά της δικής του ποιότητας σε σχέση με τον Φλαμινί που πλέον παίζει είναι τεράστια...

Η μοναξιά του Οζίλ...

Η Αρσεναλ πλέον περιμένει πολλά περισσότερα από τον Οζίλ στο παιχνίδι της, ο οποίος μάλιστα γυρίζει πιο πίσω για να κουβαλήσει την μπάλα και τρέχει πολύ περισσότερο σε διαφορετικούς χώρους. Είναι σε εξαιρετική κατάσταση, ο Γερμανός και στο ματς με την Σάντερλαντ έβγαλε ξανά ασίστ και φυσικά σε τρεις τουλάχιστον ακόμη περιπτώσεις έβγαλε συμπαίκτη του απέναντι στον Παντίλιμον, αλλά αυτοί αστόχησαν.

Οπως και να έχει η Αρσεναλ χωρίς τους Κοκλέν, Καθρόλα και Σάντσες είναι μία αρκετά διαφορετική ομάδα σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο που παίζει στο δημιουργικό κομμάτι και ο Ολυμπιακός πιθανόν να έχει νόημα να αγωνιστεί με την λογική να ρίξει το βάρος στον άξονα και να κόψει εκεί την Αρσεναλ. Διότι αν σε κάτι υπερτερεί ο Καθόρλα από τον Ράμσεϊ, είναι στην κατοχή της μπάλας. Από τον Ισπανό είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να του πάρεις την μπάλα από τα πόδια ή να τον οδηγήσεις σε λάθος πάσα. Από τον Ράμσεϊ, που πολλές φορές αγωνίζεται με ενθουσιασμό και σχεδόν όλες προσπαθεί να παίζει με την μία, χωρίς κοντρόλ, ασφαλώς και μπορείς να την πάρεις ευκολότερα.

Μάλιστα πολλές φορές τα λάθη του Ράμσεϊ είναι καθοριστικά και η Αρσεναλ δέχεται φάσεις ή και γκολ από αυτά στη μεσαία γραμμή. Οπως και να έχει, χωρίς τον Καθόρλα και με τον Ράμσεϊ στον άξονα ακόμη και τα ποσοστά κατοχής της μπορούν να μειωθούν. Και ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι θα χρειαστεί να κρατήσει μπάλα στα πόδια του, διαφορετικά θα πιεστεί αφάνταστα. Μάλιστα θα έλεγα ότι το καλύτερο θα ήταν ο Σίλβα να εκπονήσει σχέδιο νίκης, σχέδιο το πώς θα πληγώσει την Αρσεναλ στις πολλές ανασταλτικές αδυναμίες της και όχι στο πώς θα την σταματήσει. Αν η Αρσεναλ αισθανθεί ότι δεν κινδυνεύει, έχει την μπάλα στα πόδια της και κερδίσει πολλά μέτρα στο γήπεδο, δύο γκολ μπορεί να βάλει σε οποιονδήποτε αντίπαλο και σε οποιοδήποτε γήπεδο. Αν της δημιουργήσεις ανασφάλεια και την κρατήσεις πίσω, μπορείς ακόμη και να την νικήσεις. Οπως δηλαδή έγινε και στο Emirates στο ματς του πρώτου γύρου...

gazzetta.gr