Του Βέλλιου… τα εννιάμερα

Ό,τι ισχύει για όλο τον κόσμο συμβαίνει και στον Ολυμπιακό. Νικάς; Πετάς. Χάνεις; Προβληματίζεσαι, ψάχνεσαι. Είτε σε λένε Μπάγερν, είτε πρωταθλητή Ελλάδας.

Όσο έρχονταν τα μεγάλα αποτελέσματα στο Λονδίνο, το Ζάγκρεμπ, η ανατροπή με τη Ντιναμό στο Καραϊσκάκη, το μανιασμένο «πέρασμα Βαρδάρη» από την Τούμπα, η «ξεγυρισμένη 4άρα» στην ΑΕΚ, το αήττητο στο πρωτάθλημα με νέο ιστορικό σερί νικών, η μελωδία της ευτυχίας κρατούσε ψηλά την αίσθηση της… νιρβάνας, σηκώνοντας και ρίχνοντας κάτω από το χαλί τη σκόνη από τις όποιες πρόσκαιρες αρνητικές επισημάνσεις.

Ύστερα από τον αποκλεισμό από το Champions League ο οποίος σύμφωνα με την κατάσταση του ομίλου και την εξέλιξη των γεγονότων υπήρξε άδοξος και αρκετά απροσδόκητος, η σκέψη πήρε τροφή για πολλά και πολλούς. Τα πελάγη ευτυχίας παρήλθαν από την ολίγον έως πολύ «προσεδάφιση» και σήμανε η ώρα της κριτικής με φόντο τις προσεχείς, τις επόμενες προσδοκίες. Άλλωστε όταν είναι όλα καλά και όλα ωραία, τι να πεις και τι να σχολιάσεις, με τι να προβληματιστείς και (ως Έλληνας) να «μανουριάσεις»;

Οι ερυθρόλευκοι θα ξαναμπούν σε ευρωπαϊκή τροχιά ύστερα από δύο μήνες. Μεσολαβεί ένα διάστημα το οποίο έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν με ποικίλους γόνιμους τρόπους. Να εστιάσουν την μελέτη τους στο πώς θα ανταποκριθούν στο νέο κάλεσμα, στη νέα πρόκληση που ανοίγεται μπροστά τους, να διαγράψουν την «καλλωπιστική» παρουσία του παρελθόντος τους στο Europa League. Και αν γίνεται, γιατί όχι, να διεκδικήσουν μέσω αυτής της διοργάνωσης το δικαίωμα στο εκτός συνόρων όνειρο τους.

Ο Σίλβα θα προβληματιστεί και θα εισηγηθεί τις απαραίτητες προσθήκες για την ομάδα ώστε να καταστεί ο Ολυμπιακός ακόμα πιο αξιόμαχος και ανταγωνιστικός στην Ευρώπη. Θα εξετάσει αν του λείπει και γίνεται να βρεθεί στις χειμερινές μεταγραφές μια «κολώνα» για την κεντρική αμυντική θωράκιση, να ζυγίσει αν του χρειάζεται άλλος δημιουργικός χαφ, αλλά – κατά την άποψη μου – να ανακατέψει την τράπουλα που έχει στα χέρια του.

Για το Europa εξυπακούεται ότι ο Τζίμι Ντουρμάζ έχει θέση. Εν συνεχεία μήπως θα εξυπηρετούσε καλύτερα τους μελλοντικούς σκοπούς του Πορτογάλου τεχνικού να έβλεπε πιο σοβαρά και επισταμένως, μέσα από συμμετοχές του στο πρωτάθλημα κάποιους Έλληνες παίκτες που ζούσαν ως τώρα στη σκιά μεταγραφών του καλοκαιριού;

Ο Σεμπά δεχόμαστε ότι είναι ένας ρολίστας ακραίος επιθετικός. Που γυρίζει πίσω και μαρκάρει όταν χάνει την μπάλα η ομάδα, που προσαρμόζεται ως εσωτερικός μέσος στην ανασταλτική λειτουργία του συνόλου, που κάνει support στον μπακ, στην πτέρυγα όπου αγωνίζεται. Επιθετικά όμως; Ελάχιστα πράματα. Δύσκολα πατάει περιοχή, δεν έχει τελειώματα. Και επιθετικός που δεν «βλέπει» τέρμα, δεν γίνεται να είναι πάντα βασικός και αναντικατάστατος. Αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Πάρντο έχει σκαμπανεβάσματα. Πότε του ύψους, πότε του βάθους. Με μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού τα θαυμάσια παιχνίδια του. Ο Ελαμπντελαουί έχει ξεμείνει από… οξυγόνο κατόπιν ενάμιση χρόνου σε εξακολουθητικές πολύ υψηλές στροφές – πρωτοφανείς μέχρι τώρα γι’ αυτόν – ως βασικός στον Ολυμπιακό.

Ο Μαζουακού σου δίνει την εντύπωση ότι κολλάει κάποιες στιγμές το μυαλό του με την κατάχρηση άνεσης που τον χαρακτηρίζει στις κινήσεις του – λες και βλέπεις έναν δεύτερο… Μπεκενμπάουερ! –

Και για τους στόπερ λίγο πολύ τα γνωρίζουμε. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι κανείς από την πρώτη τριάδα επιλογών του Σίλβα δεν είναι «πρώτο βιολί». Ούτε ο Ντα Κόστα, ούτε ο Μποτία, αλλά ούτε και ο Σιόβας είναι οι κεντρικοί μπακ που θα δώσουν τις κατευθυντήριες γραμμές στην άμυνα.

Εκεί νομίζω ότι πρέπει να δαπανήσουν «εργατώρες» σκέψης στον Πειραιά, αλλά και να επενδύσουν προκειμένου να επουλώσουν μια γνωστή από πέρυσι πληγή, η οποία δεν έκλεισε το περασμένο καλοκαίρι. Και όσο μένει ανοιχτή… στάζει αίμα.

Το να συζητάμε την προοπτική αντικατάστασης του Φινμπόγκασον με τον Βέλλιο για το καλοκαίρι ή αν επίσης εκείνη την εποχή θα συμβεί το αυτονόητο, να γυρίσουν στην Ισπανία ο Ισλανδός και στην Πορτογαλία ο Ερνάνι, είναι περιττά και άκαιρα. Τώρα τι γίνεται. Τον Δεκέμβριο τι κάνει ο Ολυμπιακός. Θα ενισχυθεί ενόψει Europa στο ακριβές σημείο του «πόνου» του;

Θα βγάλει ο Σίλβα ένα δύο νέα «φυντάνια» από τα «ελληνικά ορεινά» του ρόστερ που έχει στα χέρια του, όπως έκανε προ μηνών με τον Κασάμι, τον Φορτούνη, το Ντουρμάζ, τον Σαλίνο, τους οποίους ενέπνευσε και μεταμόρφωσε;

Θα δούμε, δηλαδή, παραπάνω… Κολοβό π.χ.; Τον τόσο αδικημένο κατά τη γνώμη μου Γιαννιώτα; Ο Αυλωνίτης, ο Γούτας, υπάρχουν; Ο Μανιάτης θα ξαναγυρίσει; Ώσπου να έρθει η στιγμή του Europa ο χρόνος είναι σύμμαχος του Πορτογάλου προπονητή να… την ψάξει με το έμψυχο δυναμικό του.

Για να μην αναλωνόμαστε τέτοια εποχή σε άσκοπες κουβέντες περί Βέλλιου, λες και ανακαλύψαμε τον… τροχό!

Και το λέω αυτό γιατί τον πράγματι πολύ ικανό διεθνή φορ του Ηρακλή ο Ολυμπιακός τον έχει «ερωτευτεί» από παλιά. Δεν είναι τωρινό το «σκίρτημα». Από το 2011 που έφυγε για την Έβερτον τον ήθελαν στον Πειραιά. Ίσως πλέον ο πιο… «γινωμένος» Βέλλιος, ο ωριμότερος ποδοσφαιρικά, εξελιγμένος και με ευρωπαϊκές παραστάσεις να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση για τους ερυθρόλευκους. Και πρέπει να είναι δίχως άλλο. Αλλά για μετά από κάποιους μήνες.

Πηγή: sportit.gr