Αυτός ο Πουλίδο αξίζει το ρίσκο…

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από τον Μάρκο Σίλβα. Είναι πολύ μεγάλος μάγκας ο Πορτογάλος. Το απέδειξε και χθες. Έστω κι αν μόνος του αύξησε το βαθμό δυσκολίας του αγώνα με την Ξάνθη, έβαλε για μία ακόμη φορά το καλό της ομάδας και τη δικαιοσύνη που πρέπει να διέπει τους πάντες, πάνω απ’ όλα.

Έκανε ό,τι έπρεπε...

Είδε πράγματα που δεν του άρεσαν στα Περιβόλια. Το φώναξε στα αποδυτήρια από το ημίχρονο. Μπορεί μετά από το τέλος του αγώνα να ύψωσε ασπίδα μπροστά από τους παίκτες του, αλλά δεν ξέχασε. Έγραψε στο σκληρό δίσκο του μυαλό του όσα τον ενόχλησαν, παρακολούθησε ξανά το παιχνίδι με τον Πλατανιά κι όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει, έκανε αυτό που έπρεπε. Ήσουν χαλαρός κύριε Μαζουακού; Έξω! Δεν έκανες ό,τι έπρεπε κύριε Σιόβα. Το ίδιο. Δεν έκανες σωστά τη δουλειά σου κύριε Ιντέγε; Στον πάγκο κι ας κόστισες 5 εκατομμύρια. Δεν απέδωσες τα αναμενόμενα κύριε Τσόρι; Πάρτε μια θέση δίπλα μου και βλέπουμε…

Το ακριβώς αντίθετο συνέβη με εκείνους που μπήκαν στην ενδεκάδα. Παλεύει ο Σαλίνο κι ας μην έχει την ποιότητα του Ομάρ ή του Μαζουακού; Μέσα είτε δεξιά, είτε αριστερά. Παλεύει, προσπαθεί, ακολουθεί τις οδηγίες, θα παίξει. Πάει καλά ο Ζντιέλαρ, μέσα κι αυτός. Ξύπνησε ο Πουλίδο, έβαλε μυαλό και προσπαθεί; Ας παίξει για πρώτη φορά βασικός.

Ασφαλώς και πολλά δεν πήγαν καλά χθες για τον Ολυμπιακό κυρίως στο πρώτο ημίχρονο. Με έξι νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα, λογικό ήταν να χρειαστεί χρόνος για να ρολάρει η ομάδα, να βρει ρυθμό, συνοχή, να ανεβάσει ταχύτητα. Κινδύνευσαν χθες οι "ερυθρόλευκοι". Με λίγη τύχη η Ξάνθη θα μπορούσε να φύγει με βαθμό από το Φάληρο. Χρειάστηκε να ρισκάρει για άλλη μια φορά ο Σίλβα, να μετατρέψει το σύστημα από 4-2-3-1 σε 4-1-4-1 για να φτάσει στο πολυπόθητο γκολ και τη νίκη. Προηγήθηκε το δοκάρι του Σολτάνι σε φάση-μαχαιριά.

Δεν έκανε πίσω

Τα ήξερε όλα αυτά ο κόουτς του Ολυμπιακού. Και τα περίμενε. Δεν έκανε πίσω. Δεν έβαλε νερό στο κρασί του. Κι έστειλε για μία ακόμη φορά ξεκάθαρα μηνύματα. Εντός των αποδυτηρίων, αλλά κι έξω από αυτά. Μέχρι την προεδρική σουίτα. Η ομάδα του ζορίστηκε, πιέστηκε, τα κατάφερε, έστω και με τη δική του βοήθεια. Έστω κι αν έπρεπε να έρθουν από τον πάγκο ο Τσόρι με τον Ιντέγε για να ενισχύσουν την επιθετική δράση. Έστω κι αν οι πρωταθλητές βρέθηκαν να παίζουν με έναν κόφτη κι αυτόν 20άχρονο για 20 λεπτά. Σε ένα διάστημα που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε και να δεχθεί γκολ, βρήκε τρόπο να το βάλει και να καθαρίσει ένα ακόμη "πονηρό" ματς στην ξέφρενη πορεία του προς τον τίτλο.

Με σκόρερ τον Άλαν Πουλίδο. αυτόν που ήταν με το ένα πόδι εκτός Ρέντη μέχρι πριν από 20 μέρες κι ας μην το παραδέχθηκε ο Μάρκο, για ευνόητους λόγους, στη συνέντευξη Τύπου. Ο Μεξικανός, το έχουμε επισημάνει πολύ και πολλές φορές, δεν είναι παίκτης της πλάκας. Έχει σπουδαία προσόντα. Τι δεν είχε; Εμπιστοσύνη που τόσο πολύ χρειαζόταν και αυτοπεποίθηση.

Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ξένο σώμα με την υπόλοιπη ομάδα. Καμία επαφή, καμία συνεργασία, καμία συνοχή με τους υπόλοιπους. Προσπαθούσε να κάνει πάσα στα 5 μέτρα και την έστελνε πάνω στον αντίπαλο. Από την ανάπαυλα και μετά, όμως, όλα άλλαξαν. Ο χλωμός και άνευρος Άλαν έμεινε στα αποδυτήρια και εμφανίστηκε ο κανονικός Πουλίδο. Αυτός που πήγε με την Εθνική του ομάδα στο Μουντιάλ. Θρασύς, τσαμπουκάς, εγωιστής, αποφασισμένος. Το άξιζε το γκολ και ο Φορτούνης του έδωσε την ευκαιρία να το πανηγυρίσει. Μπράβο και στους δύο. Και στον Μεξικανό που δεν τον πήρε από κάτω και στον Κώστα που τον "απογείωσε" με την υπέροχη ασίστ κι έσπρωξε την ομάδα στη νίκη.

Για να είμαι ειλικρινής, όσο έβλεπα το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο ήμουν πεπεισμένος ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ψάξει για έναν ακόμη επιθετικό μέχρι το τέλος του μήνα, ώστε να υπάρξει επιλογή όταν δεν μπορεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο ο Μπράουν Ιντέγε. Ο Σεμπά (σ.σ. χθες έμεινε τελικά εκτός 18άδας) δεν μου γεμίζει το μάτι για την κορυφή της επίθεσης και δεν είμαι ο μόνος.

Όχι μόνος του

Ο Πουλίδο δύσκολα θα μπορέσει να παίξει μόνος του στην "αιχμή" της επίθεσης. Δεν έχει τον όγκο και τη δύναμη του Ιντέγε για να "τσαλακώσει" τα αντίπαλα στόπερ. Το γκολ του, άλλωστε, ήρθε όταν έπαιζε με στήριγμα τον Μπράουν στην επίθεση. Όσο ήταν μόνος δεν είχε καταφέρει να κόψει το γόρδιο δεσμό με την εστία του Λουίτζι Τσέναμο.

Είμαι σίγουρος ότι το Αλάν-ι μπορεί να προσφέρει ακόμη περισσότερα. Και ποιότητα έχει και ταχύτητα και μυαλό για να εξελιχθεί σε σημαντική μονάδα για τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω, όμως, αν όλα αυτά φτάνουν για να μετατραπεί από περιφερειακός ή δεύτερος κυνηγός σε 9άρι. Δύσκολο το βλέπω. Αυτός ο Πουλίδο, όμως, αξίζει το ρίσκο. Αξίζει να επενδύσει πάνω του, έστω και με… βοήθειες ο Πορτογάλος προπονητής για να τον αναδείξει. Αν έρθει κι άλλος στράικερ εντός της επόμενης εβδομάδας μπορεί να προσφέρει κάποια γκολ στην ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν, αλλά μπορεί και να "τελειώσει" τον Πουλίδο. Γι’ αυτό και συμφωνώ τελικά, με όσους έχουν αποφασίσει να πάρουν αυτό το ρίσκο. Έστω κι αν χρειαστεί να παίξει σε κάποια ματς και ο Σεμπά στην επίθεση όσο κι αν δεν γεμίζει το μάτι.

Υ.Γ.: Για τον τίτλο του MVP ψήφισα Ζντιέλαρ δαγκωτό. Όχι, δεν νιώθω δικαιωμένος επειδή είχε την ίδια άποψη και ο Σίλβα. Χαίρομαι, επειδή ένας ειλικρινής κόουτς είπε το αυτονόητο, έστω κι δεν συνηθίζει να ξεχωρίζει κάποιον από τους παίκτες του. Ο μικρός το άξιζε με την απόδοσή του και μάλλον είχε ανάγκη να το ακούσει από τα χείλη του προπονητή του.

Πηγή: contra.gr