Ούτε αδιαφορεί ο άνθρωπος, ούτε μένει ασυγκίνητος διαπιστώνοντας ότι τα ωραία του τα λεφτά καταλήγουν μονίμως σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Απλώς, ως ρωσοαναθρεμένος, έχει, όπως πολλές φορές είπαμε, ρώσικη αίσθηση του τάιμινγκ. Δεν βιάζεται ποτέ, αλλά ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεται γιατί το ρολόι με το οποίο λειτουργεί ο δικός του εγκέφαλος, δεν έχει καμία σχέση με το ρολόι του πάντα βιαστικού και «τρεχάτου» Ελληνα.
Τον Ιγκόρ Τούντορ βαρέθηκε να τον «κατσαδιάζει» το τελευταίο τρίμηνο. Το ίδιο και τους συνεργάτες του, από τους οποίους έχει πολλά παράπονα και τους τα λέει συνεχώς «χύμα και τσουβαλάτα». Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι τοποθέτησε δίπλα τους τον Νίκο Βεζυρτζή. Αλλά, όπως όλοι διαπιστώνουν, σε αλλαγές προσώπων δεν προχώρησε. Ενίσχυσε το έμψυχο δυναμικό της ΠΑΕ με προσθήκες και αποφεύγει, μέχρι στιγμής, να επιχειρήσει αντικαταστάσεις στελεχών. Εκτός κι αν υπάρξουν παραιτήσεις, όπως η χθεσινή του Ιάκωβου Αγγελίδη. Η οποία, όμως, ήταν η Τρίτη. Τις δύο προηγούμενες δεν τις είχε κάνει αποδεκτές ο Σαββίδης, λες και ο Κύπριος κάτι προσέφερε…
Το ίδιο κάνει με το τεχνικό τιμ. Ενώ έχει πειστεί ότι με τον Κροάτη ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να πάει πουθενά, φαίνεται επιεικής μαζί του και του έχει δώσει γενναία πίστωση χρόνου, μολονότι για την ομάδα, σε σχέση με τους στόχους της, τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα.
Αυτό, όμως, το λέμε εμείς. Για τον Ιβάν Σαββίδη ποτέ δεν είναι αργά, όσο αργά κι αν είναι. Ο ίδιος δείχνει να πιστεύει ότι έχει χρόνο στη διάθεσή του για να αλλάξει τη δυσάρεστη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, με δεδομένη την αδυναμία του Κροάτη κόουτς να παρουσιάσει μια αξιόλογη ομάδα. Με τη δική του λογική, μπορεί να τον περιμένει κι άλλο. Δεν έφτασε ακόμη το παρά 1. Για τον Σαββίδη, είμαστε ακόμη στο παρά 20…
Από την άλλη, φοβάται μήπως βλάψει, αντί να ωφελήσει, τον ΠΑΟΚ με την αντικατάσταση του προπονητή. Και τις τρεις προηγούμενες φορές που το αποφάσισε, η ομάδα δεν πήγε καλύτερα. Και στις τρεις θητείες του Γιώργου Γεωργιάδη ως υπηρεσιακού, το αποτέλεσμα ήταν ένα τεράστιο μηδενικό, με αποκορύφωμα τη συντριβή από τον Παναθηναικό στον τελικό του Κυπέλλου και το περσινό χοντρό ρεζιλίκι στα πλέι οφ. Φοβάται μήπως αποτύχει και πάλι ο Σαββίδης, όπως φοβάται και να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη φήμη του «προπονητοφάγου» που τον συνοδεύει.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Τούντορ είναι ακόμη εδώ. Οχι γιατί τον εμπιστεύεται κανείς, αλλά γιατί δεν έχουν έτοιμο διάδοχο που να μπορεί να εγγυηθεί ότι θα σώσει τη φετινή παρτίδα. Ο Κροάτης παραμένει μέχρι να φύγει και θα φύγει όταν πια εξαντλήσει κάθε περιθώριο ρώσικης ανοχής και υπομονής ο Σαββίδης. Και τότε καθόλου δεν θα σκεφτεί αν έχει ή όχι έτοιμη λύση για τον αντικαταστάτη.
Πάντως, ομολογώ ότι με εξέπληξε η χθεσινή δήλωση του Ιβάν Σαββίδη, η οποία, τελικά, έδωσε και την είδηση. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, είπε ότι δεν τίθεται γι’ αυτόν θέμα Τούντορ και… μάλωσε τους συνεργάτες του, γιατί φαίνεται ότι κατάλαβε πως δεν τον πιστεύουν και δεν τον στηρίζουν. «Οτι είμαστε οικογένεια, τόνισε, πρέπει να το δείχνουμε στις πράξεις και όχι μόνο με τα λόγια. Αν αποτύχουμε θα φταίτε εσείς. Αν πετύχουμε, η επιτυχία θα είναι προιόν συνολικής δουλειάς». Κατόπιν τούτου, την ευθύνη για το θέμα του προπονητή την παίρνει όλη πάνω του ο ίδιος ο Σαββίδης. Φορτώνεται ο ίδιος τον Τούντορ στην πλάτη. Μόνο ο ίδιος πρέπει να κατηγορηθεί αν το καράβι τσακιστεί στα βράχια. Και μόνο ο ίδιος πρέπει να χειροκροτηθεί αν αποδειχθεί σωστή επιλογή η επιμονή του στον Κροάτη. Προφανώς, ο Ιβάν Σαββίδης αποφάσισε να κάνει χαρακίρι, έχει όμως την ελπίδα ότι θα βγει νικητής!
Η διαφορά είναι ότι ο Τούντορ είχε ζητήσει κατεπειγόντως να αποκτηθεί επιτελικός χαφ, ο οποίος δεν έγινε καμία κίνηση για να αποκτηθεί. Αρα, λοιπόν, τι πάει να πει στήριξη στην πραγματικότητα; Μήπως και ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ μόνο με παχιά λόγια στηρίζει αυτή τη στιγμή τον Τούντορ και όχι με ουσιώδεις πράξεις;
Metrosport