Όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο σε μεγάλο γήπεδο, έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο, θα γνωρίζουν δυο πράγματα: Κάθε παίκτης, που σέβεται τον ποδοσφαιρικό εαυτό του, ηδονίζεται να παίζει μπάλα στη βροχή. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι πως παρά την ηδονή σε τέτοιες καιρικές συνθήκες κάποια στιγμή το σώμα σε εγκαταλείπει παίζοντας 90 λεπτά ποδόσφαιρο σε μία… πισίνα από χόρτο.

Και τα δυο αυτά πραγματάκια τα είδαμε χθες στο Καυτανζόγλειο. Μία ποδοσφαιρική ηδονή από τους παίκτες να τρέχουν σαν τρελοί στη βροχή και να παλεύουν μέσα στις λάσπες και τα νερά και από την άλλη κάποια στιγμή το σώμα να βαραίνει και η απόδοση να πέφτει. Ποδοσφαιρικά δεν χωράει ανάλυση ο χθεσινός αγώνας της ΑΕΚ με τον Ηρακλή. Κρατάς ωστόσο κάποια πραγματάκια πάρα πολύ σημαντικά: Πολύς κόσμος θα περίμενε μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού έναν εφησυχασμό. Ευτυχώς η παλιά ΑΕΚ έχει… τελειώσει και σε αυτή τη νοοτροπία. Είδαμε παίκτες να μοχθούν στο γήπεδο, να βγάζουν, πάθος, τσαμπουκά, ζήλο. Άπαντες άφησαν πίσω τους τη νίκη επί του Ολυμπιακού (εκτός από τους… Ολυμπιακούς φυσικά) και κοίταξαν μπροστά. Μόχθησαν για να κερδίσουν για τέταρτη φορά φέτος τον Ηρακλή: μια καλή ομάδα, δεμένη που έχει στις τάξεις της τον Βέλλιο, καλύτερο Έλληνα επιθετικό (μαζί με τον Μήτρογλου αυτή την εποχή).

Η ΑΕΚ θα μπορούσε να φύγει νικήτρια από το Καυτανζόγλειο αν δεν γινόταν αυτό το λάθος του Μπαρόχα στο 80’. Δυστυχώς τα λάθη στον τερματοφύλακα τις περισσότερες φορές τις πληρώνεις. Η ΑΕΚ χθες το πλήρωσε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ειμαι απ’ αυτούς που θα στήσουν στον τοίχο τον Βενεζουελάνο. Έχει προσόντα το παλικάρι, έχει φυσικά και αδυναμίες. Είναι όμως καλός τερματοφύλακας για μένα, με περιθώρια εξέλιξης. Και ποιος δεν κάνει λάθη; Αφήνω λοιπόν, το ανάθεμα στον Μπαρόχα να το ρίξουν ξανά αυτοί που έκραξαν τον Ανέστη μετά το λάθος του στο ματς με τον Λεβαδειακό τα Χριστούγεννα, μπας και φέρει… γούρι στον Βενεζουελάνο και κατεβάσει τα ρολά στα επόμενα ματς, όπως συνέβει με τον Ανέστη μετά το λάθος του στο ΟΑΚΑ.

Αυτό όμως που κρατάω επίσης από ένα ακόμη ματς είναι πως η ΑΕΚ έχασε δυο βαθμούς πάλι από ατομικό λάθος. Τι σημαίνει αυτό; Δυο πράγματα: Αφενός πληρώνει τα ατομικά της λάθη και πρέπει οι παίκτες να ειναι 100% στο… γήπεδο, αφετέρου η ομάδα είναι καλά δεμένη, είναι στέρεα και αν δεν προκύψει κάποιο σφάλμα ενός παίκτη δύσκολα τρώει γκολ. Από χθες επίσης κρατάω τον (ξανά) φανταστικό Σιμόες, τον Άρθο που αρχίζει και βοηθάει όσο μπορεί (αν και εξακολουθώ πως σε μία ΑΕΚ πρωταθλητισμού δεν κάνει), τον Μπακάκη και φυσικά τον Πέκχαρτ. Δεν είναι μόνο το γκολ που έβαλε ο Τσέχος, διαβάζοντας τη φάση και κάνοντας κίνηση στο δεύτερο δοκάρι πριν καν φτάσει η μπάλα από το κόρνερ του Μάνταλου στο πρώτο δοκάρι και το κεφάλι του Άρθο. Είναι η εξαιρετική υποδοχή που έχει στη μπάλα παίζοντας με πλάτη. Αυτή τη στιγμή ο Πέκχαρτ με τον Αραβίδη είναι οι καλύτεροι επιθετικοί στην ΑΕΚ, αφού ο Τζιμπούρ δείχνει τρομερό ντεφορμάρισμα.

Πάμε και δυο λόγια για τη διαιτησία του Σπάθα… Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ αν έπρεπε να γίνει ή όχι το ματς σε αυτή την… πισίνα. Έκανε όμως δυο τρανταχτά λάθη: Στο 11’ δεν δίνει πέναλτι στην ανατροπή του Άρθο από τον Βέλλιο και στο 50’ δεν αποβάλλει με απευθείας κόκκινη τον Βάργκας για το τραγικό τάκλιν που έκανε σε αντίπαλό του. Αυτά για να τα λέμε όλα…

Προχωράμε, με την ομάδα να βρίσκεται σε συμπαθητικό φεγγάρι και τον Πογιέτ να κάνει άριστη δουλειά, όπως έκανε και χθες. Η αλλαγή του συστήματος σε 3-5-2 ή 5-3-2 αν θέλετε στα μέσα του δευτέρου ημίχρονου, δεν την κάνουν πολλοί προπονητές. Μόνο τεχνικοί που δουλεύουν, σκέφτονται και ξέρουν μπάλα το κάνουν… Την Κυριακή το ΟΑΚΑ θα ζήσει νέο πάρτι… Κοιτάμε πάντα μπροστά για τα καλύτερα που θα έρθουν…

Πηγή: sportit.gr

Ηρακλής Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS