Ήταν 18 Αυγούστου του 2010. Μόλις είχα πάρει την καλοκαιρινή μου άδεια, μετά από ένα δίμηνο-φωτιά με κοσμογονικές αλλαγές στον Ολυμπιακό. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης διαδέχθηκε τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο Ερνέστο Βαλβέρδε επέστρεψε μετά βαΐων και κλάδων, σπουδαίοι ποδοσφαιριστές άρχισαν να πιάνουν λιμάνι και ξαφνικά προέκυψε το όνομα Νταβίντ Φουστέρ.

Θυμάμαι ότι η είδηση με βρήκε σε ένα ταβερνάκι με καλή παρέα, χωρίς καμία πρόσβαση σε υπολογιστή. Με τη βοήθεια του κινητού έψαξα να βρω "κάτι" για την εισήγηση του Βάσκου κόουτς. Μόλις είδα το βιογραφικό του Ισπανού που ζήτησε με θέρμη ο κορυφαίος -κατά την ταπεινή μου άποψη- προπονητής των "ερυθρολεύκων" εδώ και μια 20ετία τουλάχιστον, η έκπληξη ήταν μεγάλη.

"Τι του βρήκε άραγε;"

Με προϋπηρεσία στην Έλτσε που τότε έπαιζε στην "Segunda Division" και μόλις μια χρονιά στην πρώτη ομάδα της Βιγιαρεάλ, με μοιρασμένες συμμετοχές (11 βασικός κι άλλες τόσες αλλαγή) και τρία γκολ, η απόφαση του Ερνέστο έμοιαζε δυσνόητη ή μάλλον ακατανόητη, σε μια περίοδο που ο Μαρινάκης έφερε στην ομάδα ονόματα όπως Ιμπαγάσα, Ριέρα, Ρόμενταλ, Πάντελιτς, ενώ η προηγούμενη διοίκηση είχε προλάβει να κλείσει Μιραλάς, Χολέμπας και Μέγερι.

"Τι του βρήκε άραγε;" ήταν το πρώτο που σκέφτηκα. "Είναι οξυδερκής, φιλότιμος, παίκτης ομάδας και πάντα μέσα στη φάση. Τα δίνει όλα και σκοράρει στα κρίσιμα ματς" με πληροφόρησε καλός φίλος λάτρης του ισπανικού ποδοσφαίρου. Το πρώτο report δεν με ενθουσίασε, καθώς ο 28χρονος τότε Νταβίντ ήταν ουσιαστικά μια ρεζέρβα "πολυτελείας", ένας παίκτης που ένα χρόνο νωρίτερα είχε βρεθεί στα μεγάλα σαλόνια της "Primera" και δεν είχε καταφέρει ούτε να καθιερωθεί στην ενδεκάδα του "κίτρινου υποβρυχίου".

Φουστέρ, ένας άλλος Πάντος

Ο πανέξυπνος Βαλβέρδε, όμως, κάτι περισσότερο ήξερε. Μπορεί να απέτυχε σε κάποιες επιλογές όπως του Όσκαρ ή του Ουρτάδο, αλλά στον Φουστέρ έκανε διάνα και δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να το διαπιστώσουμε. Ο πιστός στρατιώτης Νταβίντ ήταν εκεί, πρώτος στη μάχη. Για να τα δώσει όλα, για να βοηθήσει με κάθε τρόπο, να βάλει τον εαυτό του κάτω από την ομάδα.

Αν μπορούσα να συγκρίνω την περίπτωσή του με ενός Έλληνα ποδοσφαιριστή, παρότι δεν αγωνίζονταν στην ίδια θέση και δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Τάσο Πάντο. Κι εκείνος στα 28 του έκανε το μεγάλο βήμα από την Προοδευτική για τον Ολυμπιακό, κανείς δεν τον πίστευε αρχικά, αλλά με το πείσμα, το πάθος και τη διάθεσή του για δουλειά, έβαλε τα γυαλιά σε πολύ μεγαλύτερα "ονόματα" κι έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών.

Σε λίγους μήνες ο Νταβίντ Φουστέρ συμπληρώνει έξι χρόνια με την ερυθρόλευκη φανέλα. Για να την τιμήσει έχει "σπάσει" ακόμη και το κεφάλι του, έχει αγωνιστεί με μπαντάζ γύρω από τα μαλλιά, έχει κοπανήσει χέρια και πόδια, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω, ήταν πάντα εκεί. Ακόμη και φέτος που χρησιμοποιήθηκε σε ελάχιστα παιχνίδια και σε κανένα ευρωπαϊκό, όταν του δόθηκε η ευκαιρία την άρπαξε από τα μαλλιά και φώναξε ένα μεγάλο "παρών". Το φετινό πρωτάθλημα φέρει και τη δική του υπογραφή, αλλά και το Κύπελλο αν η διοργάνωση συνεχιστεί και φτάσει ως το τέλος της.

"Δεν θα πήγαινα σε άλλη ελληνική ομάδα"

Μέχρι τώρα μετράει 107 παιχνίδια πρωταθλήματος με τα χρώματα του Ολυμπιακού (27 γκολ, 17 ασίστ), 30 για το Κύπελλο Ελλάδας (12 γκολ, 5 ασίστ), 23 στο Champions League (3 γκολ κι άλλες τόσες ασίστ), 4 στο Europa (2 γκολ). Τα περισσότερα απ’ όσα διαβάσατε περνούσαν από το μυαλό μου την ώρα που τον άκουσα να μιλά, το πρωί της Τρίτης, στον Sport24 Radio 103,3.

Πάντα σεμνός και ταπεινός κρατά ελάχιστα για τον εαυτό του, τα δίνει όλα για την ομάδα. Ακόμη και στα λόγια του, όπου ποτέ δεν ξεχνά να μιλήσει για τον κόσμο του Ολυμπιακού: "Η αγάπη του κόσμου είναι για μένα το πιο σημαντικό βραβείο που έχω κατακτήσει… Δεν περίμενα πως θα δενόμουν τόσο, δεν το φανταζόμουν. Νιώθω την αγάπη του κόσμου ακόμα κι όταν περπατάω στο δρόμο με τον γιο μου".

Για το αν θέλει να συνεχίσει δε νομίζω ότι αφήνει περιθώρια για δεύτερες σκέψεις: "Ανανέωσα το συμβόλαιο μου πέρυσι μέχρι την 30ή Ιουνίου του 2016. Ακόμα δεν έχω κάποια ενημέρωση. Αν δεν υπάρξει κάτι θα πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου. Δεν θα πήγαινα σε άλλη ελληνική ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι το μεγαλύτερο κλαμπ που έπαιξα. Όταν φύγω, ο Ολυμπιακός θα χάσει έναν παίκτη, αλλά θα αποκτήσει έναν μεγάλο φίλαθλο".

Οι 11 Φουστέρ του Σάββα

Ακόμη κι όταν του ζητήθηκε να επιλέξει έναν συμπαίκτη του δεν κοίταξε… ψηλά. Ο κολλητός του τόσα χρόνια στου Ρέντη ήταν ένας άλλος ξένος, όχι από τους λαμπερούς, αλλά εργατικός και σεμνός όπως εκείνος: "Ο Μπάλας Μέγερι! Τα πρώτα χρόνια μιλούσα και έκανα παρέα περισσότερο με τους Ισπανούς, αλλά στη συνέχεια ανέπτυξα σχέση και με τον Μέγερι. Διατηρούμε μέχρι και σήμερα επαφές".

Νταβίντ Φουστέρ: Πιστός, πολεμιστής, νικητής στον αγώνα. "Σκυλί", εργατικός, καλός συμπαίκτης στην προπόνηση. Ευγενικός, ταπεινός, προσηνής στην ζωή του. Στο τέλος της σεζόν μένει ξανά ελεύθερος. Πριν από ένα μήνα για πολλούς ήταν "τελειωμένος". Τώρα οι πιθανότητες να του ανανεωθεί ξανά το συμβόλαιο και να φτάσει τα 7 χρόνια στον Πειραιά, ίσως και με ισάριθμα πρωταθλήματα, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Ο Μάρκο Σίλβα έχει καταλάβει το λάθος του με τον Ισπανό και είναι πολύ πιθανό να το… ρεφάρει με μία ακόμη ευκαιρία. Αλλά όπως λέει και ο ίδιος ο Νταβίντ όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού, ο Ολυμπιακός θα χάσει έναν ποδοσφαιριστή, αλλά θα κερδίσει έναν μεγάλο φίλαθλο. Αυτός είναι ο Φουστέρ. Ένας ξένος που έγινε όχι μόνο αρχηγός, αλλά και… θρύλος στον Πειραιά, με το σπαθί του.

"Δώστε μου έντεκα Φουστέρ και δεν θα χάσω ποτέ κι από κανέναν", έλεγε και λέει ο Σάββας Θεοδωρίδης. Τόσους και τόσους παίκτες, Έλληνες και ξένους, έζησε και ζει καθημερινά ο πολύπειρος αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού. Διάλεξε μόνο έναν για να τον… κλωνοποιήσει. Κάτι παραπάνω ξέρει…

Πηγή: contra.gr

Φουστέρ Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός