Χωρίς να προσθέτω αυτό το «αλλά να παίζει η ΑΕΚ του χρόνου πιο θεαματικό ποδόσφαιρο», που βάζουν ως αστεράκι οι περισσότεροι, όταν γίνεται κουβέντα για τον Ουρουγουανό. Αν η ΑΕΚ πάρει του χρόνου το πρωτάθλημα με νίκες 1-0 και στα 30 ματς, πιστέψτε με, δεν θα έχω την παραμικρή υπαρξιακή αναζήτηση περί της χαμένης ομορφιάς του αθλήματος. Όπως και φαντάζομαι δεν την είχε και ουδείς εξ ημών, μετά το φετινό 1-0 επί του ΟΣΦΠ ή του ΠΑΟ.
Τώρα λοιπόν που το ξεκαθαρίσαμε, πάμε και λίγο παρακάτω. Ακούω κάποιους να λένε πως η ΑΕΚ θα πρέπει να δώσει τα κλειδιά της στον Πογιέτ. Για να είμεθα δίκαιοι, δεν νομίζω καν πως ο Ουρουγουανός θέτει αυτή την προϋπόθεση, προκειμένου να μείνει. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτά τα πράγματα θέλουν προσοχή. Τα κλειδιά της ΑΕΚ, ειδικά μιας οργανωμένης και απολύτως υγιούς ΑΕΚ, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Πολλώ δε μάλλον για να τα δώσεις σε κάποιο προπονητή. Όσο μεγάλο όνομα και αν είναι.
Την τελευταία φορά που η ΑΕΚ το έκανε, το μετάνιωσε πικρά και ποικιλοτρόπως. Για θυμηθείτε. Πρώτη σεζόν του Σέρα Φερέρ στον πάγκο, η ομάδα έβγαλε ποιότητα και αποτελέσματα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεύτερη σεζόν, που η ΑΕΚ έδωσε στον Ισπανό τα κλειδιά του… μαγαζιού, όλα έγιναν ζαμπονοτυροπρασόπιτα. Και ας είχε η ομάδα τότε, το καλύτερο ρόστερ της τελευταίας 20ετίας. Ο Φερέρ έβγαλε όλη του την αλαζονεία και κυρίως θεώρησε ξαφνικά πως ήταν μεγαλύτερο μέγεθος από την ΑΕΚ. Και αν δεν απολυόταν, το πρωτάθλημα θα είχε χαθεί πολύ πριν χρειαστεί να το πάρει ο ΟΣΦΠ στα χαρτιά.
Άλλες εποχές, θα μου πείτε και άλλοι άνθρωποι. Σωστά. Πάντα όμως, όταν δίνεις τα κλειδιά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να θεωρήσει εκείνος που τα παίρνει, πως είναι σημαντικότερος ακόμα και από το ίδιο το μαγαζί. Και τότε βράσε όριζα. Με μαθηματική ακρίβεια πρώτα χάνονται τα αποδυτήρια και μετά χάνεται η μπάλα γενικώς. Κανείς προπονητής, από οποίο πρωτάθλημα και αν προέρχεται και σ’ όποιο πάγκο και αν έχει καθίσει πριν, ακόμα και της Μπαρτσελόνα, δεν είναι μεγαλύτερο μέγεθος από την ΑΕΚ. Γι αυτό και πάντα χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή αυτό το… «να δώσει τα κλειδιά».
Βεβαίως ο Πογιέτ, που επαναλαμβάνω πως δεν θα εγείρει απαιτήσεις να πάρει τα κλειδιά, είναι προπονητής που έχει μάθει να δουλεύει με το αγγλικό μοντέλο του μάνατζερ. Το έδειξε άλλωστε και στην μεταγραφική περίοδο του Γενάρη. Ήτοι, θέλει να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις μεταγραφές. Όχι απλώς σε επίπεδο σχεδιασμού και εισηγήσεων. Μιλάμε για όλο το πακέτο της διαδικασίας των μεταγραφών, ακόμα και το επιχειρησιακό κομμάτι. Κάτι που είναι εξαιρετικά πιθανό να είναι και η σωστή διαδικασία. Άλλωστε θεωρώ πως οι Άγγλοι πάντα ξέρουν τι κάνουν, (μόνο) ως προς το ποδόσφαιρο.
Εν κατακλείδι, θεωρώ πως ο Πογιέτ έχει δώσει ξεκάθαρα δείγματα, πως μπορεί να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να πάει την ΑΕΚ μπροστά και να μπει οδηγός στον δρόμο προς την κορυφή. Γι αυτό και θα είναι καλό να παραμείνει. Όπως επίσης και για να μπορέσει να δώσει στην ομάδα, αυτά που μπορεί και ξέρει, θα πρέπει να λειτουργήσει και με το δικό του μοντέλο. Δικό του (το αγωνιστικό) κτίσμα, δικής του επιλογής (πρέπει να είναι) και τα υλικά. Αλλά απ’ αυτό, μέχρι το… του παραδίδονται τα κλειδιά, υπάρχει μια τεράστια απόσταση, που η ΑΕΚ θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ αν πάει να την διανύσει. Χωρίς, επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ, να έχει ζητήσει ο Πογιέτ να πάρει αυτά τα κλειδιά.