Ενας Βέλλιος και πάλι στο (ίδιο) «σφυρί»!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣ

Τον χειμώνα του 2011 ήταν ο Θεόφιλος Καρασαββίδης. Τώρα είναι ο Πολ Κουτσολιάκος που πήρε τη σκυτάλη από τον Τάσο Παπαδόπουλο. Είναι λογικό οι μάνατζερ να θέλουν να έχουν από κοντά τον Απόστολο Βέλλιο. Και στη μέση ο Ηρακλής που και τώρα (καλοκαίρι 2016) όπως και τότε (Ιανουάριος του 2011, πεντέμιση χρόνια πριν) δεν μπορεί να αξιοποιήσει τον παίκτη του.

Διότι αν τότε και τώρα τα πράγματα ήταν αλλιώς στην ομάδα, τότε σίγουρα η διαπραγματευτική ικανότητα του Ηρακλή θα ήταν διαφορετική. Θα απαιτούσε. Θα ζητούσε. Δεν θα ήταν αυτός που ο κάθε ενδιαφερόμενος τον πατάει στην ανάγκη για να του πάρει τον παίκτη. Ή αλλιώς: Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα και αν υπήρχε διοίκηση με πυγμή και χωρίς οικονομική ένδεια θα όρθωνε ανάστημα και θα έλεγε: ο παίκτης δεν πωλείται, χτίζω γύρω από αυτόν (ή, μαζί με αυτόν) τη νέα ομάδα. 

Με τροφεία, 150.000

Τέλη του 2010, αρχές του 2011, ήταν η Μπολόνια, μεταξύ των ενδιαφερόμενων. Ηταν και η Φούλαμ (προπονητής τότε ο Μαρκ Χιουζ) που ήθελε να τον δοκιμάσει. Τον ήθελε κι ο Ολυμπιακός χωρίς όμως να δέχεται ο Ηρακλής και ο παίκτης.

Ο Βέλλιος μπορεί να ήταν 19 χρόνων και χωρίς πολλές συμμετοχές στον Ηρακλή (είχε όμως τα γκολ) αλλά για τις ομάδες του εξωτερικού το «ρίσκο» μιας επένδυσης που δεν θα έβγαζε πολλά χρήματα από το ταμείο, δεν ήταν μεγάλο.

Τον απέκτησε η Εβερτον για την οποία προφανώς και ήταν εύκολο να βγάλει από το ταμείο της, 150.000 ευρώ. Αυτό το ποσό αντιστοιχούσε στα τροφεία για τον παίκτη από τη στιγμή που προερχόταν από την Ακαδημία του συλλόγου.

Σαν να λέμε δηλαδή, η Εβερτον πλήρωσε μόνο… “παράβολο” και πήρε τον Βέλλιο χωρίς ο Ηρακλής να μπορεί να πει τίποτα. Χώρια που ακόμη κι εκείνα τα 150.000 δεν μπήκαν ποτέ στα ταμεία του Ηρακλή. Η αγγλική ομάδα τα έδωσε.

Οσα όμως ακολούθησαν στον Ηρακλή το 2011, είχαν άμεσο αντίκτυπο και στο συγκεκριμένο ποσό του οποίου την τύχη κανείς δεν βεβαιώνει. Επίσης δεν ήταν τίποτα για την Εβερτον (όπως ανέφερε τότε το ρεπορτάζ στα αγγλικά Μ.Μ.Ε.) να δώσει στον παίκτη 250.000 λίρες για 4ετές συμβόλαιο.

Εξυπακούεται βέβαια ότι αν ο Ηρακλής ήταν δυνατός και αποφάσιζε να πουλήσει τον Βέλλιο στο εξωτερικό θα έπαιρνε περισσότερα από 150.000.  

Μία από τα ίδια

Πεντέμιση χρόνια μετά, περίπου το ίδιο έργο. Ο Ηρακλής μοιάζει και πάλι αδύναμος να εκμεταλλευθεί, να προασπίσει και να εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο “Βέλλιος”. Η διοίκηση Παπαθανασάκη με τους χειρισμούς και τα ανοίγματα έχει κάνει τον παίκτη βορά σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Ο παίκτης μπορεί να έχει συμβόλαιο με τον Ηρακλή, η ομάδα όμως είναι αδύναμη να διαπραγματευτεί (όπως θα έπρεπε και θα όφειλε) τη δυναμική του συγκεκριμένου παίκτη. Και δυστυχώς για τον Ηρακλή από ένα σημείο και μετά στη σεζόν (με την οικονομική στενότητα και τα χρέη) η κατάντια ήταν ότι άρχισε να μοιάζει αυτονόητο και λογική συνέπεια η πώληση του Βέλλιου. Το τι θα γίνει στη συνέχεια, θα καταγραφεί από τα ρεπορτάζ. Είναι σίγουρο όμως ότι για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα λιγότερο των έξι ετών, ο Ηρακλής δεν μπορεί να αξιοποιήσει αυτό το κεφάλαιο.


Πηγή: metrosport.gr