Όταν ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να γίνει ΠΑΟΚ, η ζωή του έγινε πιο εύκολη. Το 0-3 στη Τιφλίδα τον στέλνει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και δίνει διαδικαστικό χαρακτήρα στον επαναληπτικό. Και αυτό συνέβη γιατί στο πρώτο ημίχρονο ήταν τυχερός και δεν πλήρωσε το κακό στήσιμο του προπονητή του και στο δεύτερο, όταν ο Ίβιτς είδε πως με τη στάση του μειώνει ουσιαστικά το ρόστερ του, άλλαξε όλη η μορφή του αγώνα.

 

Μετά από ένα τέτοιο πρώτο ημίχρονο, το ότι ο ΠΑΟΚ ήταν μπροστά στο σκορ ήταν ένα μικρό θαύμα. Όχι γιατί απειλήθηκε ιδιαίτερα, αλλά γιατί στις δύο τρεις φορές που ανέβηκε στο μισό της Ντιναμό, κατάφερε να σκοράρει.

 

Πάλι άθλια ποσοστά κατοχής, πάλι κακές επιλογές από τους μέσους που ήταν η αιτία όχι μόνο που δεν μπορούσε να επιτεθεί σωστά ο ΠΑΟΚ, αλλά και να αμυνθεί αφού τα κενά που άφηναν ήταν τεράστια.

 

Η επιλογή του Ίβιτς να παίξει όπως με τον Άγιαξ είναι αυτή που ευθυνόταν για την εικόνα, αφού όταν βλέπεις τη συμπεριφορά των παικτών σου σε δύο παιχνίδια και τους επιλέγεις για τρίτο, τότε δεν έχουν ευθύνη οι παίκτες αλλά ο προπονητής.

 

Το γκολ του Μάτος βέβαια σκέπασε την αδυναμία αυτή, όμως δεν μπορώ παρά να καταγράψω πως η έλλειψη έμπειρου μέσου από την ομάδα, είχε δημιουργήσει θέματα και από πέρυσι. Υπήρχαν παιχνίδια με μικρές ομάδες που χάθηκε εντελώς το κέντρο. Δεν γίνεται να μη το λάβουμε υπ όψιν μας αυτό.

 

Η είσοδος του έμπειρου Κάνιας άλλαξε όλη τη μορφή του αγώνα, όπως και η μεταφορά του Τσίμιροτ στο 8. Ο ΠΑΟΚ άλλαξε τα ποσοστά κατοχής, η άμυνά του δεν πιάστηκε, βρήκε άλλη μία στημένη μπάλα για να βάλει δεύτερο γκολ και η παρουσία του καλού Μπίσεσβαρ έφερε και το τρίτο γκολ.

 

Ο ΠΑΟΚ του 4-2-3-1 ήταν πολύ καλύτερος και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Συναίσθημα που πρέπει να δίνει πρώτα απ’ όλα ο άνθρωπος που είναι στον πάγκο.

 

Για να πετύχει ο ΠΑΟΚ πρέπει να τον πιστέψουν πρώτα αυτοί που έχουν τις τύχες του στα χέρια τους.

Πηγή: Metrosport

Κόλκας Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS