Να έρθει στην Ελλάδα, για να βάλει λεφτά στο ποδόσφαιρο, ποιος;

ΜΙΑ φωτογραφία, χίλιες λέξεις, όπως έχει πει ο εις εκ των επτά σοφών της αρχαιότητας, Θαλής ο Μιλήσιος. Κι ακόμα περισσότερες: Ενα εκατομμύριο λέξεις. Φωτογραφία που δημοσιεύθηκε εδώ στο «Goal» κι εγώ που κάνω και τον έξυπνο, δεν την πήρα χαμπάρι με τη μία. Πρόκειται για τη φωτογραφία του Ιταλού επιχειρηματία Φάμπιο Μοντεκάλβο. Μόλις 43 ετών, ιδρυτή δύο εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα των σπορ, μάρκετινγκ, ψυχαγωγίας και μάνατζμεντ ποδοσφαιριστών. Με πεδίο δράσης Μιλάνο, Ρώμη, Μαδρίτη, Φλωρεντία, Ντουμπάι, Αμπου Ντάμπι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Οπως λέμε, Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στη Νέα Υόρκη. Μπερδεύεται επίσης με τη Φόρμουλα 1, καθώς ηγείται γκρουπ επιχειρηματιών, ενώ πολιτεύεται με το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με τον οποίον, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, διατηρεί άριστες προσωπικές σχέσεις. Καταπώς έχει πει δηλαδή ο άλλος εκ των αρχαίων επτά σοφών, Πιττακός ο Μυτιληναίος, «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι».

Ο εν λόγω Φάμπιο Μοντεκάλβο (φωτό), με τις πολυσχιδείς δραστηριότητες, αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα για τη σωτηρία του ιστορικού Ηρακλέους. Για να τον βγάλει από το τέλμα, να τον οδηγήσει στη λεωφόρο των επιτυχιών. Πήγε ο ίδιος αυτοπροσώπως στη Θεσσαλονίκη. Μίλησε με τον Παπαθανασάκη κι είναι πολύ κοντά στο να γίνει το μεγάλο ντιλ. Που θα βγάλει τον «γηραιό» από το αδιέξοδο. Κι εδώ είναι που φτάνουμε στη φωτογραφία που λέγαμε και στον άλλο σοφό της αρχαιότητας, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο, που έχει πει τη μεγάλη κουβέντα: «Κόψε φάτσα και βγάλε συμπέρασμα». Πώς τον κόβεις δηλαδή τον σενιόρ Φάμπιο; Σαν τον επιχειρηματία που ήρθε να επενδύσει στο φουλ αναπτυσσόμενο ελληνικό ποδόσφαιρο και να βάλει τα ωραία του λεφτά ή σαν τον ορισμό του Ιταλού απατεώνα; Ετσι και του δώσεις το χέρι, θα πρέπει να ξαναμετρήσεις τα δάχτυλά σου. Αν κάτσει όρθιος στη σειρά των υπόπτων για αναγνώριση, τι πιθανότητες έχει να τη βγάλει καθαρή; Αν έχεις μια αδερφή και στον φέρει για γαμπρό, θα τρέμει το φυλλοκάρδι σου μην τυχόν κι αλλάξει γνώμη και χάσεις το κελεπούρι; Για να επιβεβαιωθεί αυτό που έχει πει ο έτερος αρχαίος φιλόσοφος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος: «Οσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες».

Δεν πρόκειται να πλήξουμε ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι Κοζώνηδες, οι Ξενιάδηδες, ο Τσάκας με τον πρίγκιπα δεν έχουν τέλος. Το ρεπερτόριο είναι ανεξάντλητο. Οπως και το καλαμπούρι. Οτι στον Ηρακλή (που δεν έχουνε ψιλά για να χαλάσουνε δεκάρικο) δεν βιάζονται να αποφασίσουνε, καθώς υπάρχουν κι άλλες προτάσεις από Ολλανδία, Ιταλία και Γερμανία. Οπως αποκάλυψε μετά πάσας σοβαρότητος ο στενός συνεργάτης του Παπαθανασάκη, ο Νίκος Καγιούλης.

Πράγματι: Η σταθερότητα της ελληνικής Οικονομίας. Η ταχύτατη ανάπτυξή της. Η μειωμένη φορολογία. Η μεγάλη ρευστότητα που υπάρχει στην αγορά. Η αυξημένη αγοραστική δύναμη του μέσου Ελληνα. Η αλματώδης άνοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η παρουσία του Χαράλαμπου Σταύρου Κοντονή, που εγγυάται την ισονομία όπως και την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του. Οτι όλα είναι τακτοποιημένα. Οτι ξέρουμε πότε αρχίζει το πρωτάθλημα, ξέρουμε πότε τελειώνει. Ξέρουμε αν παίζουμε κάθε Σαββατοκύριακο, ξέρουμε αν παίζουμε με κόσμο ή χωρίς κόσμο. Ολα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα εξαιρετικά υγιές περιβάλλον που δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν αδιάφορους επιχειρηματίες του βεληνεκούς ενός Φάμπιο Μοντεκάλβο. Που ξέρουν πολύ καλά ότι κάθε ευρώ που θα επενδύσουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα το πάρουν πίσω και με το παραπάνω. Οπως ακριβώς φωνάζανε οι παπατζήδες στην οδό Αθηνάς: «Πολλά βάζετε, πολλά παίρνετε». Μιλάμε για ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο. Να έρθει στην Ελλάδα, για να βάλει λεφτά στο ποδόσφαιρο, ποιος; Κανένας σαν τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο που φόραγε την κελεμπία και παρίστανε τον εμίρη στις ελληνικές ταινίες; Αν παίζεται ακόμα στο σινεμά αυτό το έργο, να πάμε να το δούμε. Αυτά.

Το μέγεθος του Γκιρτζίκη είναι ευθέως ανάλογο με του Σταύρου Κοντονή

ΕΙΝΑΙ κάτι που πρέπει και να ομολογήσουμε και να αναγνωρίσουμε: Οτι το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται στα καλύτερα χέρια. Ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο γίνεται μεταξύ των άριστων: Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος υφυπουργός Αθλητισμού για να δώσει αυτόν τον σκληρό, αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα για την κάθαρση και την ισονομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος πρόεδρος της ΕΠΟ να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων τα ιερά και τα όσια του αυτοδιοίκητου. Και οι δύο θέλουν το καλό του ποδοσφαίρου, έστω κι αν το βλέπουν από διαφορετική οπτική γωνία. Εστω κι αν μάχονται από διαφορετικό μετερίζι. Εχουν την ίδια ακριβώς καλή θέληση. Εχουν το ίδιο ακριβώς πείσμα. Είναι οι δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Αμετακίνητος στις αρχές του ο ακάματος υπουργός. Ούτε ένα βήμα πίσω ο καταδρομέας εκ Ξάνθης. Ετσι πάει. Οπως διαλέγουμε τους φίλους μας, έτσι ακριβώς διαλέγουμε και τους εχθρούς μας. Ο εχθρός, αν όχι μεγαλύτερος, πρέπει να είναι τουλάχιστον ισοϋψής. Γίνεται να ανέβουνε στο ρινγκ ένας πυγμάχος βαρέων βαρών κι ένας κατηγορίας φτερού; Θα γελάει ο κόσμος. Γίνεται να τρέχουνε στο ίδιο ράλι μια Φεράρι κι ένα Ντε Σε Βο; Θα πρόκειται περί γελοιότητας. Γίνεται ένας αριστοκράτης να τσακωθεί για μια θέση στο παρκάρισμα με έναν τσιγγάνο από την Αγία Βαρβάρα καβάλα στο Ντάτσουν; Σε καμία περίπτωση. Το μέγεθος του Γεωργίου Γκιρτζίκη είναι ευθέως ανάλογο με του Σταύρου Κοντονή.

Ο Ντέμης είχε μάθει με τα φώτα απάνω του

ΚΑΚΗ παρέα η μοναξιά. Για όσους βέβαια δεν την αντέχουνε. Που δεν μπορούνε χωρίς κόσμο. Που έχουνε μάθει να μιλάνε και οι άλλοι να τους κοιτάνε στα μάτια. Που έχουνε πρόβλημα όταν δεν χτυπάει το τηλέφωνο. Για άλλους, το να είναι μόνοι τους, είναι η καλύτερή τους. Δεν ενοχλούνται, δεν ενοχλούν. Μπορείς να διαβάσεις, μπορείς να ακούσεις μουσική, μπορείς να δουλέψεις, μπορείς να σκεφτείς με την ησυχία σου. Κάποιοι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να βγούνε κι έξω μόνοι τους. Δεν έχουνε ανάγκη από παρέα για να πάνε σινεμά. Δεν έχουνε ανάγκη να είναι κάποιος δίπλα τους στο θέατρο. Δεν έχουν ανάγκη κάποιον να μιλάνε στο γήπεδο. Είναι αυτάρκεις. Ακόμα και να διασκεδάσουνε μπορούνε μόνοι τους. Να βγούνε έξω σόλο και να πάνε στα μπουζούκια. Ολος αυτός ο πρόλογος με αφορμή τη ραδιοφωνική ενασχόληση του Ντέμη Νικολαΐδη. Να ξεκινάει δηλαδή από το σπίτι του και να πηγαίνει στο στούντιο, ποιος ο λόγος; Για το μεροκάματο όπως ο Μύρτσος; Οχι. Για να σκοτώσει την ώρα του; Θα μπορούσε να πηγαίνει για κυνήγι ή για ψάρεμα. Αν νομίζει ότι έχει κάτι να πει, μπορεί να το γράφει στο fb. Ή, αν έχει πολλά, να γράψει βιβλίο: «Οι αναμνήσεις ενός ηγέτη». Η απάντηση είναι προφανής: Δεν αντέχει να μην ασχολούνται μαζί του. Να μην του δίνει κανείς σημασία. Δεν αντέχει τη «μοναξιά» που λέγαμε. Η οποία μοναξιά είναι μια γενικότερη έννοια. Οτι η καθημερινότητά σου, όλα αυτά που κάνεις δεν σε γεμίζουν. Θέλεις κάτι άλλο. Θέλεις κάτι μεγαλύτερο. Κάτι ανώτερο. Ο Ντέμης είχε μάθει με τα φώτα απάνω του. Ως ποδοσφαιριστής. Ως πρόεδρος της ΑΕΚ. Τα φώτα σβήσανε. Ξένος είναι για την ΑΕΚ ο Ντέμης. Ούτε στο γήπεδο δεν έχει όρεξη να πάει. Το να μιλάει στο ραδιόφωνο είναι ένας τρόπος για να δείξει ότι υπάρχει. Να αρχίσει να ξαναχτυπάει το τηλέφωνό του.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς του διέφυγε του Κοντονή και δεν απαγόρευσε και τις μεταγραφές;

Τριάντα οκτώ δανεικούς έχει σκορπίσει δεξιά κι αριστερά η Τσέλσι και δεν υπάρχει ένας Κοντονής να βάλει τάξη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

-Observer

Πηγή: Goal