Μόνο που πριν από λίγους μήνες ούτε το Γιβραλτάρ θα κερδίζαμε (θυμίζω πως χάσαμε από τους... Φεροεανούς), αφού είχαμε καταντήσει ομάδα-ανέκδοτο! Αφήστε δε που στα προκριματικά του Euro... ξεχάσαμε κιόλας να βάζουμε γκολ...

Κατά συνέπεια, δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον να απαξιώνουμε το χθεσινοβραδινό εκτός έδρας 4-1 (από το ημίχρονο) λόγω αντιπάλου. Πόσω μάλλον σε μια πρεμιέρα (προκριματικής φάσης Μουντιάλ) και με την Εθνική Ελλάδας να ψάχνει τη νέα της ταυτότητα. Κυρίως δε να αποτινάξει την ετικέτα της απρόβλεπτης - αναξιόπιστης που τη συνοδεύει από το φιάσκο της προηγούμενης διοργάνωσης.

Το Γιβραλτάρ των λιγότερων από 7 τετραγωνικών χιλιομέτρων (η τρίτη μικρότερη σε έκταση χώρα στον κόσμο), των 33.000 κατοίκων, των κατ' επιλογή ανέργων, των μόλις 600 εγγεγραμμένων (στην Ομοσπονδία) ποδοσφαιριστών, όπου το ράγκμπι και τα βελάκια συναγωνίζονται την μπάλα σε δημοφιλία, σε άλλες εποχές θα ήταν το ιδανικό μέρος για να ξεκινήσει την προσπάθειά της για να περάσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου η Εθνική Ελλάδας. Τώρα, όμως, ακόμη και τα... αυτονόητα η «γαλανόλευκη» πρέπει να τα διεκδικεί...

Το μεγάλο (από πλευράς ψυχολογίας) και ιστορικό (παρότι φιλικό) διπλό στην Ολλανδία βοήθησε την Εθνική μας να ξεκινήσει με... κεκτημένη ταχύτητα το ματς και να φτάσει στο (ζητούμενο) γρήγορο γκολ. Κάτι που μάλλον... κακό της έκανε, αφού σταδιακά άρχισε να χάνει τη σοβαρότητα και την αυτοσυγκέντρωσή της, κάτι που πλήρωσε στο 26΄ με την ισοφάριση του Γουόκερ (πιο ακριβοπληρωμένου παίκτη στο Γιβραλτάρ, με 4.000 ευρώ μηνιάτικο). Το γκολ αυτό προκάλεσε ένα μικρό σοκ στους παίκτες του Σκίμπε και τα... φαντάσματα του πρόσφατου παρελθόντος άρχισαν να εμφανίζονται. Χρειάστηκε το αυτογκόλ του Ουάιζμαν στο 43΄για να τα... διώξει, με τους γηπεδούχους μάλλον να παθαίνουν «κοκομπλόκο» και μέσα σε τρία λεπτά να δέχονται ισάριθμα γκολ από τους Ελληνες.

Στην επανάληψη η «γαλανόλευκη» θα μπορούσε έστω και στο ρελαντί να είχε σημειώσει τουλάχιστον 3 γκολ (που έβγαλε ο πυροσβέστης στο επάγγελμα τερματοφύλακας του Γιβραλτάρ), αλλά κάλλιστα να δεχτεί και δεύτερο. Οταν κερδίζεις 4-1 και οι αντίπαλοί σου είναι πυροσβέστης, αστυνομικός, τελωνειακός, οδοκαθαριστής, δικηγόρος, λιμενικός, φοιτητές και μόλις δυο επαγγελματίες, δυσκολεύεσαι να βρεις κίνητρο, να διατηρήσεις ρυθμό και τη διάθεσή σου. Τουλάχιστον, όμως, η Εθνική του Γερμανού κόουτς για δεύτερο σερί ματς νίκησε και έδειξε πως (ξανα)βρίσκει αυτοεκτίμηση και (ξανα)φτιάχνει χαρακτήρα ομάδας.

Ο Σκίμπε είναι τυχερός σε αυτό το ξεκίνημά του στον πάγκο της «γαλανόλευκης» γιατί έχει έναν Μήτρογλου σε σούπερ κατάσταση, κυρίως δε «σεληνιασμένο» για να είναι ο ηγέτης και σκόρερ της Εθνικής. Η Ελλάδα, αν θέλει να είναι ανταγωνιστική στη μάχη της πρόκρισης, έχει ανάγκη την κλάση, το εύκολο γκολ και τη διάθεση του Μητρογκόλ να γίνει ο δικός της... Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Στο Γιβραλτάρ, ο στράικερ της Μπενφίκα με... Ζλατανιά (εναέριο βολέ στην κίνηση) πέτυχε μια γκολάρα, μοίρασε δυο ασίστ και γενικότερα ήταν κινητικός, με καλές επιθετικές προσπάθειες...

Από εκεί και πέρα, πολύ καλοί ήταν οι άλλοι δύο σκόρερ, Φορτούνης και Τοροσίδης. Βοήθησαν στο δημιουργικό κομμάτι, ειδικά ο «Τόρο» με τα συνεχή ανεβάσματά του ως την αντίπαλη περιοχή. Τι δεν μας άρεσε; Οπως στην Ολλανδία, έτσι και στο Γιβραλτάρ το κεντρικό αμυντικό μας δίδυμο έκανε λάθη αδικαιολόγητα για την κλάση τους. Λες και κάτι έχει γίνει με τους Μανωλά - Παπασταθόπουλο και έχουν χάσει τη χημεία τους. Επίσης, ο Μπακασέτας παίζοντας στα άκρα έκανε ένα αργό παιχνίδι, με αβίαστα λάθη...

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS