Τον τρακάρω κατά τύχη σε ρεστοράν, έρχεται στην παρέα μου, χαιρετάει και με το χαμόγελο στα χείλη, θα πρέπει να πούμε, τι μου λέει: «Ρε Καίσαρη, δεν βαρέθηκες τριάντα χρόνια να με κυνηγάς;». Του απαντώ: «Κι εσύ, ρε Κίμωνα, τριάντα χρόνια δεν βαρέθηκες να κάνεις μαλ@κίες;».

Ο δαιμόνιος Ζακυνθινός έχει μόνο ενάμιση χρόνο καριέρας. Κι έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Μιλάμε για Σεργκέι Μπούμπκα κι ακόμα παραπάνω. Με τίποτα δεν ησυχάζει. Με τίποτα δεν βάζει γλώσσα μέσα του. Δηλώνει παραίτηση από πρόεδρος της ΕΠΟ ο καταδρομέας Γεώργιος Γκιρτζίκης κι ο Σιόρ Κοντονής το πανηγυρίζει από τη φιλόξενη συχνότητα της ΕΤ3: «Εγώ με τις τελευταίες εξελίξεις είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Απαντες πλέον καταλαβαίνουν ότι ένα καθεστώς διαφθοράς, διαπλοκής και ασυδοσίας έχει λάβει οριστικά και αμετάκλητα τέλος. Οποιος δεν το έχει αντιληφθεί, τότε κακό του κεφαλιού του». Το «εγώ» που αναδεικνύει το μέγεθος της μεγαλειότητας του ανδρός το έχουμε συνηθίσει και το ξεπερνάμε. Στεκόμεθα στο «κακό του κεφαλιού του». Τι είναι δηλαδή ο εν λόγω Κοντονής που απειλεί; Χωροφύλακας; Δημοδιδάσκαλος; Επιλοχίας; Δεσμοφύλακας; Θαλαμοφύλακας; Εκπαιδευτής νεοσυλλέκτων Λοκατζήδων; Πρόεδρος στρατοδικείου; Με ποια ιδιότητα απειλεί; Του υπουργού και μάλιστα του (δήθεν) Αριστερού;

Αν ανοίξεις το λεξικό στο λήμμα «απειλή», βρίσκεις ότι πρόκειται «για ενδεχόμενη ζημιά, σωματική ή άλλη βλάβη που θα προκαλέσει κάποιος αν ο στόχος του δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του» (ακόμα θυμάμαι τους ΕΔΑΐτες στη δεκαετία του '60. Μας την πέφτανε για να μας στρατολογήσουνε στους Λαμπράκηδες. Μίλαγε ο Αριστερός και κρεμιόσουνα από το στόμα του. Ηρεμος. Πράος. Ετσι μάθαμε και ξέραμε τον Αριστερό. Οτι ο Αριστερός είναι σεμνός. Δεν έχει έπαρση. Είναι μετρημένος. Λέει λίγα. Δεν είναι επιθετικός. Δεν τα ξέρει όλα. Δεν απειλεί. Δεν σαλιαρίζει. Εχει επιχειρήματα. Ακούει. Για να φτάσουμε στην Αριστερά του 21ου αιώνα. Στους υστερισμούς της Λιάνας Κανέλλη στην κανονική Αριστερά και στον μαχαλόμαγκα Κοντονή της ιμιτασιόν Αριστεράς).

Σε τι διαφέρουν οι ψευτοτσαμπουκάδες του Κοντονή απ' αυτούς του Μεϊμαράκη, που είναι ο πρώτος διδάξας; Στο ότι περιβάλλονται από τον μανδύα της Αριστεράς και της Προόδου; Τι σχέση μπορεί να έχει με τον πολιτικό λόγο το «κακό του κεφαλιού του»; Το «κακό του κεφαλιού του» είναι αυταρχισμός. Οτι εγώ σε κρίνω κι εγώ επιλέγω την ποινή που θα σου επιβάλλω. Πόση ντροπή νιώθεις ως πολίτης και πόσα νεύρα βγάζεις όταν ακούς να μιλάει μ' αυτόν τον τρόπο το αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό. Αν αύριο δηλαδή έκανε κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή και γινότανε υπουργός ο Κασιδιάρης, τι χειρότερο θα έλεγε από το «όποιος δεν συμμορφωθεί, κακό του κεφαλιού του». Οτι θα τον έστελνε στη Μακρόνησο; Κι εν πάση περιπτώσει, όλοι αυτοί για ποιον λόγο γίνανε υπουργοί; Για να βγάλουνε τα απωθημένα τους; Για να φουσκώνουνε σαν παγώνια και να λένε «εγώ»; Κι εν πάση περιπτώσει (για δεύτερη φορά), όλα αυτά αντέχονται. Τέτοιους τύπους συναντάς στην καθημερινότητά σου με το τσουβάλι. Τους έχεις συνηθίσει. Το να βλέπεις τον Κατρούγκαλο να σηκώνεται στις μύτες των παπουτσιών, για να φαίνεται ψηλός στη φωτογραφία, το καταλαβαίνεις. Το να βλέπεις τον Φίλη να κάνει φασαρία για να δείξει ότι υπάρχει το κατανοείς. Το να τσαμπουκαλεύεται ο κάθε Κοντονής και να απειλεί ότι «όποιος δεν συμμορφωθεί, κακό του κεφαλιού του», πέρα από ανεπίτρεπτο και αντιαισθητικό, είναι σφόδρα προσβλητικό. Σπίτι του ο εν λόγω Κοντονής ίσως να έχει κατακτήσει το δικαίωμα να μιλάει έτσι. Δημόσια, όχι.

Δεν παίρνει την μπάλα ο υπουργός για να βάλει αυτός γκολ

ΤΙ πάει να πει «κακό του κεφαλιού του»; Είναι ο δικός του ο ρόλος να κρίνει ανθρώπους; Αναφέρεται πουθενά στις αρμοδιότητές του; Να αποφασίζει, να τιμωρεί και να βάζει ποινές; Αν είχε τέτοια απωθημένα ο Κοντονής, κακώς έγινε δικηγόρος. Να γινότανε δικαστής. Και θα τα κάλυπτε κατά το ήμισυ. Κι αντί για το ψευτο-ΚΚΕ Εσωτερικού να πήγαινε να γραφτεί στη σχολή δικαστών και εισαγγελέων. Να έριχνε ισόβια και εικοσαριές καθείρξεις να το φχαρηστιότανε η ψυχούλα του. Μέχρι εκεί όμως. Δικαστής να απειλεί από έδρας, δεν γίνεται. Δεν επιτρέπεται. Ούτε βέβαια και ο πολιτικός. Οποιος έχει τέτοιες τάσεις γίνεται στρατιωτικός. Για να επιβάλει την τάξη και την πειθαρχία. Για να βγάζει το λάδι στους νεοσύλλεκτους και να τους ψαρώνει. Για να τους κάνει καψόνια και όποιον βρίσκει μπόσικο «κακό του κεφαλιού του». Κι εν πάση περιπτώσει, βγήκε ένα βούλευμα και κηρύχθηκε έκπτωτος ο Γκιρτζίκης. Εσύ, ως υπουργός, πού μπερδεύεσαι; Επαιξες κανένα ρόλο; Εβαλες το χέρι σου για να βγει ή να «τρέξει» το βούλευμα; Είναι δουλειά σου, ως υπουργός, να πανηγυρίζεις και να επιχαίρεις για δικαστικές αποφάσεις; Τι θέλει να πει με όλα αυτά; Οτι αν δεν ήταν αυτή η κυβέρνηση και δεν ήταν ο Κοντονής υπουργός, το βούλευμα θα ήταν διαφορετικό; Το μόνο που κάνει ο υπουργός είναι να εφαρμόζει τους νόμους. Αυτή είναι η δουλειά του. Δεν παίζει μπάλα ο υπουργός. Δεν παίρνει την μπάλα για να βάλει αυτός γκολ.

Πηγή: εφημερίδα "Goal"

Κοντονής Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS