Δεν ήταν μόνο για τον Ολυμπιακό μάθημα το ματς στο Καυτανζόγλειο. Ηταν και για τους αντιπάλους του… Για όσους, δηλαδή, ονειρεύονται ότι μπορούν να τον βάλουν από κάτω. Δεν τον νικάς τον Ολυμπιακό όταν είσαι πεσμένος στο έδαφος. Και αν δεν σας κάνει να το ακούτε από εμένα, ακούστε το και διαβάστε το από τον Αλέκο Αλεξανδρή, που έζησε πολλούς αντιπάλους να ξαπλώνουν για να αποφύγουν τα χειρότερα όταν έπαιζαν με τον Ολυμπιακό. Για να τον νικήσεις τον Ολυμπιακό, πρέπει να μείνεις όρθιος και να αντέξεις μέχρι το φινάλε. Οσοι αντίπαλοι κατάφεραν να το κάνουν, το έκαναν όρθιοι και όχι με τον τρόπο που το επιχείρησε ο Ηρακλής στο Καυτανζόγλειο. Με βούτες, δηλαδή, και ξάπλες από το 6ο λεπτό και μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης.

Και δεν είναι μόνο ότι παίζοντας έτσι δεν έχεις καμιά τύχη να πάρεις κάτι από το ματς, είναι ότι «σκοτώνεις» και τη διάθεση όσων έχουν πάει στο γήπεδο κι έχουν πληρώσει εισιτήριο για να δουν το παιχνίδι, αλλά και όσων κάθονται στον καναπέ ή στην καρέκλα για να δουν την αναμέτρηση από την τηλεόραση. Παίξε την μπαλίτσα σου, ρε μπαγλαμά, και αν μπορέσεις βάλε κι ένα και δύο και τρία γκολ να έχουν οι οπαδοί σου κάτι να υπερηφανεύονται. Με το να προσπαθείς να σταματάς το ρολόι για να κλέψεις ένα ποντάκι, ρε μπαγλαμά, πόσο περήφανο κάνεις τον κόσμο σου και τι του αφήνεις να έχει να θυμάται; Εκτός και αν δεν παίζεις για τη δική σου ομάδα και την προσπάθειά της να μαζέψει βαθμούς, αλλά παίζεις και για άλλες ομάδες και στηρίζεις την προσπάθειά τους να κόψουν από κάποιον βαθμούς.

Σε αυτήν την περίπτωση έχεις όλα τα δίκια του κόσμου που αυτοξευτιλίζεσαι. Πρόσεξε, όμως… Να το πεις και στον κόσμο σου που πληρώνει το εισιτηριάκι κάθε Κυριακή, για να μην ξηλώνεται χωρίς λόγο!

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 20/09/2016)