Καρπετόπουλος: Ένα χαπάκι για την πίεση

Μετά το τέλος της περασμένης αγωνιστικής έγραφα ότι μερικές φορές πρέπει να προβληματίζεσαι και μετά από νίκες – είναι βολικότερο, ευκολότερο και βοηθά να βελτιώσεις λάθη. Είναι ωστόσο και εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αυτό σε μια χώρα που ακόμα και απλές διαδικαστικές νίκες προβάλλονται ως θρίαμβοι. Οταν δεν προβληματίζεσαι, προβληματίζεις.

Ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η επίθεση

Ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ την περασμένη αγωνιστική προέρχονταν από σημαντικές νίκες – ο πρώτος είχε βάλει τέσσερα γκολ στα πάντα σκληρά Γιάννινα, ο δεύτερος πέρασε από την Τρίπολη όπου πολλές φορές έχει αφήσει βαθμούς. Ο Ολυμπιακός είχε περάσει δύσκολα από το Καυτατζόγλειο και η ΑΕΚ σαφώς πιο εύκολα από τη Βέροια, όπου όμως κερδίζει πάντα. Ωστόσο σε διάστημα των παιγνιδιών τους είχαν και οι τέσσερις προβληματίσει.

Ο ΠΑΟ για να γίνει πιεστικός έπρεπε να μείνει ο ΠΑΣ με δέκα παίκτες, ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να βρει στην Τρίπολη το γκολ που θα κλείδωνε τη νίκη μολονότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω ένα ολόκληρο ημίχρονο. Οι δυο ομάδες δεν κατάλαβαν αυτές τις δυσκολίες και πέταξαν βαθμούςτην περασμένη αγωνιστική εξαιτίας της αδυναμίας τους να σκοράρουν: ο ΠΑΟ πέταξε πάλι ένα ημίχρονο κόντρα στον Παναιτωλικό, όπως κόντρα στον ΠΑΣ, αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ξεκίνησε πολύ καλά, μετά το 70΄ βραχυκύκλωσε. Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε αυτή τη φορά ν ανοίξει γρήγορα το σκορ και δεν κατάφερε να σκοράρει κόντρα στην καλά οργανωμένη Ξάνθη κι όταν βρέθηκε πάλι στο β ημίχρονο με παίκτη παραπάνω. Κι ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ έχασαν μεγάλες ευκαιρίες αλλά και πάλι πρέπει να προβληματιστούν κυρίως για τα νεκρά τους διαστήματα: τα δικαιολογημένα παράπονά τους από τη διαιτησία, δεν δικαιολογούν τα λάθη τους που ήταν κάμποσα.

Ο ΠΑΟ, αν ο Μπεργκ δεν σκοράρει, άλλο παίκτη με άνεση στο γκολ δεν έχει. Ο ΠΑΟΚ από επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς που ήρθαν φέτος το καλοκαίρι για την ώρα παίρνει λίγα: Μπίσεσβαρ, Κάμπος, Τιάμ για την ώρα δεν μοιάζουν καλύτεροι από τον Μάκ και τον Λούκας που υπήρχαν πριν ένα χρόνο. Τα ευρωπαϊκά ματς που έγιναν μεσοβδόμαδα έδειξαν πως κάποια μαθήματα πήραν. Ο ΠΑΟ δεν σκόραρε στο Βίγκο, αλλά αυτό συνέβη και γιατί ο διαιτητής Μπάντι του αρνήθηκε ένα πέναλτι: η ομάδα του Στραματσόνι δούλεψε και αμυντικά και επιθετικά πολύ και σωστά.

Ο Ιβιτς από τη μεριά του, στήριξε τον καλύτερο σκόρερ του, τον Κλαους Αθανασιάδη, τον πλαισίωσε στο β ημίχρονο με τους Ροντρίγκες, Μυστακίδη και Τιάμ (το έκανε μάλιστα κόντρα στη ροή του ματς κι ενώ η Λίμπερτς πίεζε) και τον είδε να σκοράρει το γκολ της νίκης. Αυτή την αγωνιστική περιμένω πολλά γκολ του ΠΑΟΚ στη Βέροια, γιατί γυρίζει από την Τσεχία με μεγαλύτερη σιγουριά και περιμένω από τον ΠΑΟ ένα καλό ματς κόντρα στον Αστέρα, που έχει νέο προπονητή, το Δημήτρη Ελευθερόπουλο. Αν το καλό ματς δεν υπάρξει και για τον Στραματσόνι θα υπάρξει μουρμούρα.

Λάθος προβληματισμοί

Αντίθετα από τον Ιβιτς και τον Στραματσόνι, αλλά και τον Κετσπάγια που με τον Ηρακλή παρουσίασε μια ΑΕΚ τελείως μπλαζέ, ο Μπέντο προβληματίστηκε (και πολύ..) για την εικόνα του Ολυμπιακού στο Καυτατζόγλειο – μόνο που ο προβληματισμός του αποδείχτηκε πως αφορούσε την επίθεση, ενώ το πρόβλημα του πρωταθλητή είναι κυρίως η άμυνα. Για ν αλλάξει η εικόνα της επίθεσης του πρωταθλητή αποφάσισε την ταυτόχρονη παρουσία των Καρντόζο – Ιντέγιε στο ματς με την ΑΕΛ και την ταυτόχρονη παρουσία του Μάριν και του Φορτούνη στο ματς με το ΑΠΟΕΛ: αυτές οι επιλογές έκαναν τον Ολυμπιακό ακόμα πιο ευάλωτο αμυντικά αφού του στέρησαν ένα παίκτη που να τρέχει στη μεσαία γραμμή.

Για να παίξει καλά στην επίθεση μια ομάδα, πρέπει να είναι σίγουρη στα μετόπισθεν: όσο αυτό δεν συμβαίνει η ομάδα θα παίζει με το φόβο ότι μια λάθος πάσα μπορεί να δώσει στον αντίπαλο μια καθαρή ευκαιρία. Στο β ημίχρονο στη Λάρισσα αυτό φάνηκε κυρίως: παρότι ο Μπέντο χρησιμοποίησε και τους Πασιέντσα, Φορτούνη και Μάρντινς φάσεις βγήκαν ακόμα λιγότερες, γιατί κάθε φορά που η ΑΕΛ χτυπούσε στις αντεπιθέσεις ο Ολυμπιακός φοβόταν όλο και πιο πολύ.

Στο τέλος έμοιαζε ευχαριστημένος με το βαθμό: τα τελευταία χρόνια κάτι τέτοιο δεν το θυμάμαι. Το γκολ της ΑΕΚ στο τέλος ήταν η δίκια τιμωρία μιας ομάδας μπερδεμένης, αλλά και με κακή νοοτροπία. Στο ματς με το ΑΠΟΕΛ συνέβη το αντίθετο: ο Ολυμπιακός πληρώνει με ένα γκολ που δέχεται μόλις στο 9΄το υπερβολικό ρίσκο στη συμπεριφορά και στη σύνθεση. Μετά χάνει ευκαιρίες και πολλές, αλλά λειτουργεί σε όλο το ματς υπο πίεση. Τέτοια πίεση θα έχει και με την ΑΕΚ.

Και η ΑΕΚ; Δεν κέρδισε τον Ηρακλή, πέταξε δυο βαθμούς και έχασε την ευκαιρία να αποσπαστεί την τρίτη αγωνιστική δυο βαθμούς από τον ΠΑΟ, τρεις από τον Ολυμπιακό, και πέντε από τον ΠΑΟΚ. Εχει ένα προπονητή που ξέρει να κάνει πρωταθλητισμό και μια εξέδρα που έχοντας γνωρίσει ένα σωρό δυστυχίες τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει πόσο βασικό πράγμα είναι η συσπείρωση: ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και μέχρι το τέλος στο ματς της περασμένης Δευτέρας. Αλλά το άγχος της ομάδας ήταν αθεράπευτο: ο ψυχωμένος Ηρακλής έπαιξε σπουδαία άμυνα, κι αν ήταν απλά ψύχραιμος, θα μπορούσε και να κλέψει το ματς.

Ο Κετσπάγια αντικατέστησε τον τραυματία Μάνταλο με τον Μπακασέτα που έπαιξε ως δεκάρι, με διαφορετικό βέβαια τρόπο: δεν πήρε από αυτόν τίποτα. Χρησιμοποίησε και τον Πετχαρτ, και τον Βάργκας, και τον Πατίτο, και τον Χριστοδουλόπουλο και τον Πλατέλα και τον Αραβίδη – οι τρεις πρώτοι ξεκίνησαν, οι άλλοι πέρασαν σαν αλλαγή. Από όλους αυτούς με την απόδοσή του μόνο ο Λάζαρος ξεχώρισε. Όχι τυχαία: στην ΑΕΚ ήρθε τώρα. Η πίεση δεν τον έχει τσακίσει ακόμα. Και η ομάδα του Κετσπάγια έχει προβλήματα πίεσης όπως ο Ολυμπιακός, αλλά άλλου τύπου: στον Ολυμπιακο πιέζονται από τις αμυντικές αδυναμίες, στην ΑΕΚ από το γεγονός ότι πρέπει να κερδίσουν γιατί έχουν χρόνια να κάνουν πρωταθλητισμό.

Το ντέρμπι είναι ένα χαπάκι για την πίεση. Οποιος το κερδίσει το παίρνει. Η πίεση θα πέσει κι ο οργανισμός του θα λειτουργήσει καλύτερα. Και μειώνει και τις πιθανότητες να πάθει καρδιακό επεισόδιο…

Πηγή: Novasports.gr