Όπως ρίσκαρε με Κετσπάγια το ίδιο έκανε και με τον Μοράις. Η ΑΕΚ δείχνει με την πρόσληψη του Πορτογάλου, ότι δεν έχει πάρει το μάθημά της. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ και τα γράφω τώρα, που καίει η μπάλα και όχι μετά, για να το παίξω μετά Χριστόν προφήτης. Γιατί σε περίπτωση στραβής, όλοι βγαίνουν και υποστηρίζουν, ότι τα έλεγαν...

Ο μεγαλύτερος γνώμονας είναι το βιογραφικό του νέου τεχνικού της ΑΕΚ. O Μοράις έχει όντως επιτυχίες στην καριέρα του. Οι πλείστες εξ αυτών όμως κατακτήθηκαν ως βοηθός του Μουρίνιο παρά ως πρώτο βιολί στον πάγκο. Ο άνθρωπος, όπως και να το κάνουμε, δεν έχει δοκιμαστεί ως μάνατζερ σε κορυφαία πρωταθλήματα. Στη χώρα του δε, προπόνησε τη Σάντα Κλάρα και την Ακαντέμικο. Δεν έχουμε εικόνα σε top level καταστάσεις, κάτι που παραδέχτηκε και στον SportDog ο συμπατριώτης του, έγκριτος δημοσιογράφος της Ά Bola, Μιγκέλ Κορέια.

Παραστάσεις έχει απίστευτες. Δεν ακυρώνουμε τα πεπραγμένα του Πορτογάλου. Δεν είναι λίγο να σηκώνεις δύο Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταθλήματα Αγγλίας, Ισπανίας και Ιταλίας στο πλευρό του Special One. Οι... εικόνες όμως δεν παίζουν μπάλα και όταν ένας προπονητής δεν έχει μπαρουτοκαπνιστεί ΜΟΝΟΣ του σε μεγάλα πρωταθλήματα, τότε κανείς δεν μπορεί να προεικάσει, ότι αυτές (οι παραστάσεις) θα λειτουργήσουν ευεργετικά υπέρ της ΑΕΚ.

Η Ένωση έχασε στο Καραϊσκάκη, αλλά το τρένο του τίτλου είναι ξεκάθαρο, πως δεν έχει χαθεί. Ίσα, ίσα το πρωτάθλημα τώρα αρχίζει, που οι μεγάλοι έδειξαν, ότι μπορούν να γκελάρουν ακόμα και μέσα στην έδρα τους. Σε αυτή την χρονική συγκυρία χρειάζεται καπετάνιος που αντέχει στις φουρτούνες. Μπορεί λοιπόν ο Μοράις αντέξει ΜΟΝΟΣ του ως αφεντικό του κιτρινόμαυρου πάγκου την πίεση μιας ομάδας, που λέει, ότι πάει,να κατακτήσει πρωτάθλημα μετά από 23 χρόνια; Γιατί μέχρι στιγμής, η μόνη ευτυχισμένη του στιγμή μακριά από τον Μουρίνιο είναι η κατάκτηση του Σούπερ Καπ Σαουδικής Αραβίας στον πάγκο της Αλ Σαμπάμπ, το 2014. Ε αυτό δεν το θεωρείς και επιτυχία... Μακάρι να διαψεύσει και τον υπογράφοντα και όλους όσους τον αμφισβητήσουν.

Οπότε θεωρώ την επιλογή της ΑΕΚ άκρως ριψοκίνδυνη και τους χειρισμούς των ανθρώπων της επικίνδυνους. Θα ήταν προτιμότερο η Ένωση να εμπιστευθεί λύσεις που δοκιμάστηκαν και ξέρουν την ελληνική πραγματικότητα, όπως ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Ραζβάν Λουτσέσκου ή ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Είναι ελλακτικές που στον περισσότερο κόσμο θα φαίνονταν εξίσου παρακινδυνευμένες. Με μία διαφορά όμως. Έχουν δείξει τα διαπιστευτήριά τους, γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν το υλικό που θα τους διαθέσουν, αναδεικνύνουν νέους παίκτες και είναι δεδομένο, ότι αξίζουν να πάρουν την ευκαιρία τους στον πάγκο μίας μεγάλης ομάδας. Καλά τον τελευταίο δεν θα τον έφερναν, γιατί θα εξέθεταν καποιους εκτός ομάδας, που έκαναν πλάκα και τον προόριζαν για ανικαταστάτη (και) του Μπέντο στον Πειραιά.

ΥΓ: Καλά κάνει ο Κετσπάγια και θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο. Εγώ τον πίστευα και ας έγραψα παραπάνω, ότι η ΑΕΚ πήρε ρίσκο με τον Γεωργιανό. Ρίσκαρε, γιατί δεν θα τον στήριζε ποτέ, ούτε θα του έδινε τα κλειδιά του μαγαζιού. Τα είπε ντόμπρα και σταράτα στη Nova και εξέθεσε ορισμένους συναδέλφους που πραγματικά κανιβάλισαν την προσωπικότητά του. Αν είσαι οπαδός της ΑΕΚ, δεν είναι πραγματικά καθόλου ωραίο, να ακούς για άνθρωπο, που έπαιξε μπάλα και πρόσφερε στην ομάδα, χαρακτηρισμούς όπως «άσχετος ο Κετσπάγια». Η λέξη ντροπή είναι πολύ λίγη για να περιγράψει ό,τι ειπώθηκε για αυτόν τον άνθρωπο. Οφείλω να πω, ως φίλος της ΑΕΚ πρώτα και μετά ως δημοσιογράφος, ότι νιώθω πάρα πολύ άσχημα με όσα καταλογίστηκαν στον Τιμούρ.

Χρήστο Κωνσταντινίδη Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS