Μακριά σιγά - σιγά οι «βάτραχοι» και να αποκτηθούν «πρίγκιπες»

«Nα παίξει από την αρχή ο Μπίσεσβαρ. Να παίξει ο Μυστακίδης. Να παίξει ο Περέιρα. Επαιξαν και οι τρεις. Οι δύο από την αρχή, ο τρίτος αλλαγή. Ε και; Τι έγινε; Τι άλλαξε; Τίποτε. Ισα – ίσα, που ο ΠΑΟΚ ήταν ακόμη χειρότερος». Το γράψαμε μετά το ματς της Τούμπας με την Καραμπάκ, τονίζοντας ότι «σημασία δεν έχει ποιοι παίκτες αγωνίζονται, αλλά πώς παίζει η ομάδα, ανεξάρτητα με το ποιοι αγωνίζονται κάθε φορά».

Χθες ο Ιβιτς έκανε ακόμη πιο πολλές αλλαγές. Και Περέιρα από την αρχή και Κουλούρης από την αρχή και Μυστακίδης από την αρχή και Χαρίσης από την αρχή και έξω ο Αθανασιάδης, μαζί με Τσίμιροτ, Λέοβατς και Μπίσεσβαρ.

Η εικόνα δεν ήταν ίδια, ίδιο όμως ήταν το αποτέλεσμα. Μία ακόμη ήττα, για την οποία συνυπεύθυνος είναι ο... συνέταιρος της ανικανότητας των παικτών του ΠΑΟΚ. Η γκίνια. Εκείνη που «έστειλε» την μπάλα δύο φορές στα δοκάρια, σε ένα παζλ ευκαιριών οι περισσότερες από τις οποίες χάθηκαν λόγω ανικανότητας, νευρικότητας, επιπολαιότητας, αστοχίας, ή όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς.

Ανεξάρτητα, δηλαδή, με το ποιοι αγωνίστηκαν, η ομάδα βρήκε πάλι τρόπο να δεχτεί γκολ στη μοναδική καλή φάση που «έβγαλε» ο Πανιώνιος σε όλο το ματς, αλλά δεν βρήκε τρόπο να σκοράρει σε καμία από τις έξι κλασικές ευκαιρίες που εκείνη δημιούργησε. Και επειδή αν θελήσουμε να μείνουμε στην ατυχία, θα υποχρεωθούμε να κάνουμε φιλοσοφική συζήτηση περί... μεταφυσικής, προτιμότερο είναι να μείνουμε στο αναμφισβήτητο λογικό συμπέρασμα που μας υποχρεώνει να βγάλουμε ο φετινός ΠΑΟΚ: Η ομάδα θα γίνει αντάξια των προσδοκιών του ιδιοκτήτη και του κόσμου της μόνο όταν αποκτήσει πραγματικά ποιοτικούς παίκτες. Διότι σήμερα οι ποιοτικοί παίκτες που διαθέτει είναι ελάχιστοι.

Στα πρώτα 30 λεπτά δεν υπήρχε ΠΑΟΚ. Και πριν προλάβουν να «βρεθούν» μεταξύ τους οι 11 που αγωνίζονταν για πρώτη φορά μαζί, «έχασαν» τους παίκτες του Πανιωνίου, «κατορθώνοντας» να βρεθούν πίσω στο σκορ. «Εχασαν» όλοι οι αμυντικοί τους αντιπάλους τους. Οχι μόνο ο Τζαβέλλας, ανεξάρτητα με το αν κάποιοι περιμένουν την αφορμή να τα βάλουν με τους... αγαπημένους στόχους τους. Μόνο με τον Τζαβέλλα για ένα λάθος στην άμυνα και μόνο με τον Αθανασιάδη για μια χαμένη ευκαιρία...

Η αντίδραση άρχισε να εκδηλώνεται μετά το 30’. Και ο ΠΑΟΚ, μολονότι δεν είχε πάλι καλή ανάπτυξη, με δεδομένη την τεράστια αδυναμία των χαφ του στον δημιουργικό τομέα (Κάνιας, Χαρίσης, Σάκχοφ), άρχισε να «βγάζει» φάσεις χάρη στον συγκινητικό Μάτος, τον δραστήριο και έξυπνο Περέιρα, τον πάντα μαχητικό Μυστακίδη, ο οποίος, πάντως, δεν ήταν σε καθόλου καλή μέρα, αλλά και τον Ροντρίγκες, που πέρασε στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο. Μόνο που αυτές οι φάσεις πέρασαν όλες ανεκμετάλλευτες από τον Περέιρα, τον Μάτος, τον Κουλούρη και τον Σάκχοφ.

Αυτή τη φορά οι παίκτες του ΠΑΟΚ έχουν το άλλοθι ότι προσπάθησαν και ότι αγωνίστηκαν με φιλότιμο. Τι να το κάνεις, όμως, το φιλότιμο, όταν δεν μπορείς να κερδίσεις έναν αντίπαλο χαμηλών δυνατοτήτων; Τι να το κάνεις το τρεχαλητό όταν έχεις στην πίεση τον Πανιώνιο επί 60 λεπτά, αλλά αποτυγχάνεις να πετύχεις έστω ένα γκολ;

Σίγουρα, εκ των υστέρων, μπορούμε να αποδώσουμε ευθύνες και στον Ιβιτς. Θα πουν κάποιοι ότι το αρχικό σχήμα ήταν... τουρλουμπούκι. Κι όταν ήταν «ορθόδοξο», ποια ήταν η διαφορά; είναι η απάντηση. Κι ύστερα, ας καταλήξουμε τι θέλουμε. Δεν κάνει ο Βαρέλα, γιατί είναι γκαφατζής; Ε, θα παίξει ο Μαλεζάς. Δεν κάνει ο Λέοβατς; Ε, θα παίξει ο Κρέσπο αριστερά, ή ο Κρέσπο στο κέντρο άμυνας και ο Τζαβέλλας αριστερά. Δεν κάνει ο «άμπαλος» ο Αθανασιάδης; Ε, θα παίξει ο Κουλούρης. Είναι τραυματίας ο Κάμπος; Ε, ποιος θα παίξει; Η ο Περέιρα, ή ο Μυστακίδης. Η και οι δυο, γιατί, άμα λάχει, δεν κάνει ούτε και ο χασογκόλης ο Ροντρίγκες.

Δεν κάνει ούτε ο Τσίμιροτ που δεν προσφέρει τίποτε επιθετικά; Ε, θα παίξει ο Χαρίσης. Δεν κάνει ο Μπίσεσβαρ, που δεν αντέχει; Ε, θα παίξει ο Σάκχοφ. Αν δεν κάνουν κι αυτοί όλοι που παίζουν όταν δεν παίζουν εκείνοι που δεν κάνουν, αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι... δεν κάνει κανείς. Και, έστω καθ’ υπερβολήν, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Οποιοι και να παίζουν, όποιο κι αν είναι το αρχικό σχήμα και όποιες αλλαγές κι αν γίνουν, η ομάδα «δεν πάει». Οπότε ποια είναι η λύση; Να έρθει ένας άλλος προπονητής που θα μετατρέψει τους βατράχους σε πρίγκιπες, ή μήπως να απομακρυνθούν σιγά – σιγά οι βάτραχοι και να αποκτηθούν πρίγκιπες, για να έχει αξιόλογο έμψυχο δυναμικό ο οποιοσδήποτε προπονητής;

Απίστευτο και όμως αληθινό

Για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει φέτος με τον ΠΑΟΚ, αρκεί το εξής: Εχει πετύχει 7 γκολ στο Πρωτάθλημα με... 111 τελικές προσπάθειες. Είναι εξωπραγματικό αρνητικό ρεκόρ.

Ειδικά για το χθεσινό παιχνίδι, σημειώστε το εξής: Ο Πανιώνιος είχε 3 τελικές και νίκησε. Ο ΠΑΟΚ είχε 11 και έχασε. Εκτός αυτού, ΟΛΕΣ τις τελικές του Πανιωνίου τις έκανε ο φορ του, ο Ανσαριφάρντ. Από τις 11 του ΠΑΟΚ, ΜΟΝΟ ΜΙΑ έκανε ο φορ του, ο Κουλούρης. Για ποια ομάδα μιλάμε και για ποια μεσαία γραμμή, όταν ο φορ, όποιος κι αν παίζει, είναι μονίμως μόνος και έρημος, σαν την καλαμιά στον κάμπο;