Γράφει ο Γιώργος Μαζιάς

Η Ελλάδα είναι πάλι στο επίκεντρο. Βαλκάνια, θα πείτε. Συμβαίνουν αυτά. Βράζει το αίμα και όλα τα σχετικά. Το γήπεδο παραδοσιακά αποτελεί χώρο έκφρασης απερίγραπτων συναισθημάτων.

Εγείρονται όμως κάθε φορά ζητήματα που άπτονται της αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων. Πολλοί ρωτούν «γιατί κάθε φορά αυτά τα χάλια;». Βέβαια, δεν είναι αποκλειστικά... ελληνικό προνόμιο τέτοιες καταστάσεις, μα δεν μας τιμά κάθε φορά να είμαστε ανάμεσα στους πρωταγωνιστές θλιβερών γεγονότων. Τι θα γίνει τώρα; Η Παγκόσμια Ομοσπονδία πιθανότατα θα μας τιμωρήσει με μια αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών, βαρύ πρόστιμο, και πάμε παρακάτω. Στη ρεβάνς, στη Βοσνία, δεν θα μας περιμένουν με... ανοικτές αγκάλες, αλλά δεν βαριέσαι. Μπάλα είναι, συμβαίνουν αυτά. Θα το ξεπεράσουμε.

Ζητήσαμε και επίσημα συγγνώμη, ως ΕΠΟ, και όλα καλά. Ψιλογίναμε ρεζίλι, μα το έχουμε ξαναπάθει. Το έργο έχει παιχθεί κι άλλες φορές. Ιδια στάση, ίδια αντιμετώπιση. Ντροπή, οργή, φωνές, καταδίκες, τιμωρίες και την επομένη κάτι άλλο θα βρεθεί να μας αποσπάσει την προσοχή. Για παράδειγμα, έρχεται σήμερα ο Ομπάμα. Η Εθνική και τα όσα έγιναν στο Φάληρο περνάνε στην ιστορία. Μερικοί ακόμη θα αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να παραμένουν ασύλληπτοι οι δράστες ή πώς αυτοί κατάφεραν να περάσουν τέτοια πανό στο γήπεδο. Επίσης απορούμε για το πότε θα σταματήσουν τέτοιες εκφράσεις που δεν συνάδουν με το περίφημο φίλαθλο πνεύμα. Η απάντηση, αρχικά, είναι «ποτέ». Γιατί; Η απάντηση επίσης είναι προφανής. Δεν θέλουμε να αλλάξει. Ισως και να μας αρέσει. Περίεργο ακούγεται, αλλά αν δεν αλλάζεις κάτι, τότε ή είσαι ανίκανος ή σου αρέσει. Στην περίπτωσή μας μάλλον ισχύουν και τα δυο. Κι αν μας αποβάλλει η FΙFΑ;

Σιγά το ζήτημα. Τα έχουμε ξανακούσει αυτά. Δεν έγινε τίποτα. Οπότε, μάλλον φωνάζουν για να φωνάζουν. Μια... τιμωριούλα, λίγα... ευράκια στο ταμείο και πλακωνόμαστε ελεύθερα. Με ευχολόγια και θεωρητικές καταδίκες δεν γίνεται δουλειά. Ωραία ακούγονται, αλλά επί της ουσίας χαρτί, μελάνι, ρεύμα και χρόνο χαλάμε. Αν δεν συλλάβεις τον δράστη (όπου και όποιος κι αν είναι αυτός, σε κάθε επίπεδο) κι αν δεν έχεις την κατάλληλη παιδεία, τότε η ιστορία θα επαναλαμβάνεται. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου η UΕΦFΑ δεν αστειεύεται (συνήθως) και ρίχνει καμπάνες, γιατί όλοι είναι... κυρίες; Οταν ξέρεις ότι θα πας μέσα ή ότι θα φας τέτοια καμπάνα που θα το φυσάς και δεν θα κρυώνει, τότε ξεχνάς ότι είσαι βαρύμαγκας και λειτουργείς ως... φυσιολογικός άνθρωπος. Για να φτάσεις εκεί, χρειάζεσαι ή σωστή παιδεία ή... τιμωρία. Τόσο απλά...

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS