Κώστας Μακρής: «Θα φτιάξουμε ομαδάρα, θα κερδίσουμε τον Ολυμπιακό, θα το πανηγυρίσουμε ψήνοντας αρνιά στην πλατεία Γεωργίου και θα βγούμε Ευρώπη»!

Αλέξης Κούγιας: «Θα εξυγιάνω την Παναχαϊκή, θα ρίξω το βάρος σε δικά της παιδιά με 5ετή συμβόλαια, θ’ ανέβουμε στη SuperLeague και θα πάμε Ευρώπη»!

Ποτής Τσιριμπής: «Περαστικοί είμαστε από την Football League. Η θέση μας είναι στους μεγάλους του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ ονειρεύομαι την Παναχαϊκή σε μία 5ετία στην Ευρώπη»!

Κώστας Κατσουράνης: «Ας το πάρουν χαμπάρι όλοι. Η Παναχαϊκή, όσο είμαι εγώ εδώ, θα βγει στην Ευρώπη ό,τι και να γίνει»!

Ρε, έρωτας με αυτή την Ευρώπη. Πρώτος αμόλησε τον πόθο του ο Μακρής το 2005. Μεσολάβησαν Κούγιας και Τσιριμπής και τελευταίος πήρε τη σκυτάλη ο Κώστας Κατσουράνης, εν έτει 2017. Πέρασαν, δηλαδή, 12 χρόνια και το όνειρο είναι… αμετακίνητο. Περί των προθέσεων ουδείς ψόγος. Όλες τις κατατάσσουμε στις ειλικρινείς και τι ςθεμιτές. Ωστόσο, υπάρχουν ζητήματα που μετατρέπουν το όνειρο σε… ανέκδοτο και θα ‘ταν καλύτερα να μην εκστομίζονται τέτοιες βλέψεις, που αφορούν τον ορατό, τουλάχιστον, χρονικό ορίζοντα.

Θα μου πείτε: Θ’ απαγορεύσεις στον άλλο να ονειρεύεται; Όχι, βέβαια, είναι η απάντηση. Απλώς εμείς φέρνουμε στο νου μας τις παροιμίες με την… ανάποδη φορά του κάβουρα και το… μικρό καλάθι.

Μπορεί να πλάθει κανείς όνειρα, αλλά δεν είναι επίκαιρο να ζει μ’ αυτά, ενόσω η πραγματικότητα που βιώνει, απέχει… άγνωστα έτη από την υλοποίηση ενός ονείρου, καθότι τα δεδομένα για την πραγμάτωση του είναι «αναιμικά» αν όχι ανύπαρκτα.

Πως θα πας στην Ευρώπη, αφού ακόμη πορεύεσαι ξυπόλητος στ’ αγκάθια; Τι σε κάνει να προτάσσεις το μαράζι της… μακρινής Ευρώπης, την ώρα που στερείσαι των στοιχειωδών για να ορθοποδήσεις στην μιζέρια της ποδοσφαιρικής… ψωροκώσταινας;

Εγκαταστάσεις δεν έχεις, βοηθητικά δεν έχεις, ξενώνες δεν έχεις, ακαδημίες και σχολές δεν έχεις, οργανωμένο σκάουτινγκ δεν έχεις, Εταιρία (ακόμη) δεν υπάρχει, τα αντίστοιχα τμήματα μιας σύγχρονης ποδοσφαιρικής εταιρίας (μάρκετινγκ, εμπορικό κτλ) δεν υφίστανται, σύγχρονο γήπεδο δεν έχεις. Και στο φινάλε-φινάλε ούτε Σαββίδη ή Κωστούλα, επί του παρόντος, έχεις.

Τα μόνα «περιουσιακά» στοιχεία, αυτή τη στιγμή, που διαθέτει η «κοκκινόμαυρη» ομάδα είναι η «Παναχαϊκή Συμμαχία», ο Κώστας Κατσουράνης και μία καλή και οργανωμένη ομάδα για τα επίπεδα της Γ’ Εθνικής. Αυτά «μόνο» έχεις, που είναι, όμως, ανεπαρκή για να σε βγάλουν στον πηγαιμό για την Ευρώπη.

Τα κιάλια έχουν δύο δυνατότητες. Η μία είναι να σου φέρνουν πιο κοντά ένα στόχο. Η άλλη να στον μετατρέπουν σε… κουκίδα. Τελικά, όπως χρησιμοποιεί κανείς τα κιάλια. Θέλω, όμως, να πω ότι θα ήταν πιο σώφρον να είναι «βατά», ρεαλιστικά «κοστολογημένα» και να ιεραρχούνται τα όνειρα. Γιατί, όπως άδει και ο αγαπητός Τόλης Βοσκόπουλος, «τα όνειρα κοστίζουν ακριβά/ τα πιο πολλά πάνε χαμένα/ ,ας φεύγουνε σαν άστρα την αυγή/ απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή κυνηγημένα…».

Παναχαϊκή Ποδόσφαιρο SPORTS