Ήταν ακριβώς όπως το λέγανε οι στίχοι στο αθάνατο άσμα "Εγώ τι έχω και τι θα 'χω" του Τόλη Βοσκόπουλου:
"Κι έρχεται εκείνος που όλα τα 'χει
και σε κερδίζει δίχως μάχη
και κλέβει του φτωχού τ' αρνί
και είμαστε και χριστιανοί"
Βεβαίως, δεν τα "έχει όλα" η Ξάνθη, αυτό μας έλειπε, αλλά έχει έναν Λουτσέσκου να τον πιείς στο ποτήρι. Φιόγκο τον έδεσε τον Παναθηναϊκό με την στρατηγική του "πιέζουμε ψηλά" και με ολίγη τύχη το πήρε για πλάκα το ματσάκι. Διότι είχε διαγνώσει ο άνθρωπος το μόνιμο πρόβλημα της αντίπαλης ομάδας στο κατέβασμα της μπάλας και πήρε τα μέτρα του.
Πήρε επίσης το δωράκι του με τον Μπουμάλ στην ενδεκάδα αντί για τον Εμποκού, του 'κατσε και η κλασική καθίζηση του Κλωναρίδη (όσοι παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια τον ΠΑΟ, ξέρουμε πολύ καλά ότι ο παίκτης κάνει ένα παιχνίδι επιπέδου Πρέμιερ Ληγκ και άλλα δύο επιπέδου Καρδιτσομαγούλας…), είχε και τον Μπεργκ να αναρωτιέται γιατί τον έριξε η μαύρη του η μοίρα στην Ελλάδα, μια χαρά το έκλεψε το αρνί του Ουζουνίδη.
Αλλά τι να κάνει κι ο δόλιος ο Μαρίνος; Αυτά τα αρνιά έχει στη στάνη του, αυτό το τυρί θα βγάλει. Όταν ο Μολέδο είναι ο καλύτερος (μαζί με τον Βιγιαφάνες) σε όλο το ματς και ξεχνιέται για μια στιγμή και πιάνει τη σουτάρα ο Βασιλακάκης, τι ακριβώς να πράξει ο Ουζουνίδης; Να βάλει φόρμα και να μπει μέσα να παίξει; Όταν ο Βλαχοδήμος περνάει τους αντίπαλους παίκτες τρεις-τρεις και ύστερα ξεχνάει τι ήθελε να κάνει, πώς να τον σώσει ο προπονητής του; Όταν ο Ζέκα έχει αρχίσει να φοβάται για τις δυνάμεις του και ξεχνάει τις προωθήσεις, όταν ο Μπουμάλ έχασε και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας που κάποτε διατηρούσε, ποια είναι ακριβώς η θέση του Ουζουνίδη; Και πάλι καλά να λέμε που τους έφτιαξε τη φυσική κατάσταση και δεν κλατάρουν πλέον στο εξήντα!
Στο δια ταύτα; Στο δια ταύτα για μηδέν-μηδέν ήταν το παιχνίδι, αλλά το πήρε η Ξάνθη. Ούτε να κλαις είναι, ούτε να γελάς. Απλώς να σκέφτεσαι ότι χρειάζεσαι μερικούς ακόμη μπαλαδόρους στην ομάδα σου και ότι μόνος του ο Βιγιαφάνες δεν φτάνει. Εκτός κι αν περιμένουμε μερικά χρόνια ακόμη, μπας και ωριμάσει ο Λουντ…