Του Δημήτρη Σκούφου
Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της με τον Μίχαελ Σκίμπε στον πάγκο της πραγματοποίησε η Εθνική Ελλάδας στο Βέλγιο και για λίγο απώλεσε την τεράστια ευκαιρία να φύγει με σπουδαίο διπλό, που θα την έφερνε στην κορυφή του ομίλου της.
Παρόλα αυτά, η εικόνα που έβγαλε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη έδρα ήταν πολλά υποσχόμενη και μας έδειξε ότι αν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς, τότε θα κοντράρει στα ίσα τους Βέλγους για την πρώτη θέση και την απευθείας πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ.
Αυτό που προκαλεί καλή εντύπωση σε όλους τους Έλληνες ύστερα από το χθεσινό ματς είναι ότι η "γαλανόλευκη" έχει αρχίσει να θυμίζει έντονα την "αρμάδα" του Ότο Ρεχάγκελ και ένας λόγος για αυτό είναι η γερμανική νοοτροπία που έχει φέρει ο κ. Σκίμπε.
Ο Γερμανός τεχνικός ξέρει ότι το δυνατό στοιχείο αυτής της φουρνιάς των διεθνών είναι η ανασταλτική λειτουργία και ειδικά η άμυνα, αφού οι Παπασταθόπουλος και Μανωλάς δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά από άλλους μεγάλους της άμυνας, όπως του Βελγίου, όντας ποδοσφαιριστές - καταλύτες στις ομάδες τους (Ντόρτμουντ και Ρόμα, αντίστοιχα).
Η ελληνική ομάδα ήταν άριστα στημένη στον αγωνιστικό χώρο του King Baudouin Stadium, έχοντας σε πολύ καλή μέρα τον Ανδρέα Σάμαρη, αλλά σε ακόμα καλύτερη τους δύο κεντρικούς αμυντικούς και τον Γιώργο Τζαβέλλα στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Η αλληλοκάλυψη από τους μπροστινούς χαφ και δη από τον Σταφυλίδη από αριστερά ήταν υποδειγματική, με τον Μάνταλο να ακολουθεί όσο μπορεί, αλλά να μην προσφέρει πολλά στο επιθετικό κομμάτι για το οποίο τον χρειαζόταν περισσότερο η Εθνική.
Αυτοθυσία, ψυχή και αυταπάρνηση από όλους τους διεθνείς μας, που έβγαλαν στο γήπεδο αυτό που βλέπαμε επί εποχής Ρεχάγκελ και που οδήγησαν την "γαλανόλευκη" σε ασύλληπτες επιτυχίες: το οικογενειακό κλίμα.
Αυτή η Εθνική δείχνει και είναι μια οικογένεια, ο ένας παίζει για τον άλλο, ο καθένας έχει τον ρόλο του και αν υπάρξει μια αναποδιά (βλέπε αποβολή Ταχτσίδη), θα υπάρξει συσπείρωση και ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.
Κάποιες αστοχίες, όπως η αρνητική εμφάνιση του Κώστα Φορτούνη, αλλά και του Ταχτσίδη, δεν είναι ικανές να αναιρέσουν το σπουδαίο αποτέλεσμα με το Βέλγιο, ευελπιστώντας πως στα επόμενα κρίσιμα ματς και ειδικά στο επόμενο με την Βοσνία, θα δείξουν αυτά που πραγματικά μπορούν.
Τι κρατάμε, λοιπόν; Ότι η Εθνική αρχίζει και βγάζει αύρα... Ρεχάγκελ, προετοιμάζοντάς μας για ακόμα καλύτερα πράγματα.