Από το 2004, όταν και κατέκτησε το νταμπλ με τη Βέρντερ Βρέμης, το νεφρό του 37χρονου πλέον Κροάτη δεν λειτουργεί. Τόσο το μόσχευμα της μητέρας του, όμως, όσο και του πατέρα του, «απορρίφθηκαν» από τον οργανισμό του. Παρ' όλα αυτά, συνέχισε να παίζει!

«Οι γονείς μου έχασαν ένα νεφρό και ήταν δύσκολο για μένα, αλλά τους ευγνωμονώ τόσο πολύ… Είναι δίπλα μου σε όλη αυτήν τη μάχη που δίνω», τόνισε.

Τρεις φορές τη βδομάδα, λοιπόν, εδώ και 13 χρόνια(!) πηγαίνει στο ειδικό κέντρο για αιμοκάθαρση. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ζυγιστεί. Δεν πρέπει να ξεπερνά τα 86 κιλά, για αυτό και το πρωινό του περιλαμβάνει… ένα ποτήρι νερό! Τις πέντε ώρες που βρίσκεται εκεί, κοιμάται. «Το όνειρό μου είναι να στέκομαι γερά στα πόδια μου και να συνεχίσω μια φυσιολογική ζωή. Τα πόδια μου είναι πρησμένα, γεμάτα υγρό και είναι δύσκολο», τονίζει.

Στη συνέχεια, τα λόγια του συγκινούν: «Αναρωτιόμουν, σκεφτόμουν, 'γιατί σε μένα'. Ο Θεός έχει ένα σχέδιο, πρέπει να ηρεμήσω και να ακολουθήσω την επιθυμία του. Δεν είμαι ειδικός, αλλά θα μπορούσαν οι γιατροί να δουν πως κάτι συνέβαινε. Έπρεπε να το δουν, ήταν τόσο σοβαρό! Όταν έγινε η μεταμόσχευση με το νεφρό της μητέρας μου, κάτι δεν πήγαινε καλά. Και, πρακτικά, έπρεπε να της το επιστρέψουν».

Όσο για τη δεύτερη μεταμόσχευση, σημειώνει: «Είμαι ποδοσφαιριστής και οι ποδοσφαιριστές είναι προληπτικοί. Για αυτό δεν ήθελα μια νέα επέμβαση στη Βρέμη, ακόμη και την ίδια ημέρα (Πέμπτη). Έτσι, την έκανα την Παρασκευή, στο Ανόβερο. Ο πατέρας μου υπέγραψε με ψεύτικο όνομα. Θυμάμαι πόσο χαρούμενος ήμουν, λογάριαζα τις διακοπές μου και την επιστροφή μου. Η Βέρντερ με είχε προσέξει και μου έστειλε ειδικό κόουτς.

Επέστρεψα έπειτα από έξι μήνες. Πρώτα στη δεύτερη ομάδα και μετά στην πρώτη. Δεν θα ξεχάσω τους φίλους της Ζανκτ Πάουλι, που στο πρώτο μου ματς με καλωσόρισαν με μια σημαία της Κροατίας. Αμέσως είπα πως θέλω να μου συμπεριφέρονται κανονικά, και έτσι έγινε. Μπήκα σε έναν ρυθμό που ήθελα, αλλά και η δεύτερη μεταμόσχευση απέτυχε».

«Θέλω ένα νέο νεφρό και μια ζωή χωρίς προβλήματα», προσθέτει, ύστερα από πέντε ώρες στο ειδικό κέντρο, όπου έχασε 2,7 κιλά υγρό! Και περιμένει, όπως και, περίπου, 8000 ασθενείς, για ένα νέο νεφρό, με τον μέσο χρόνο αναμονής να είναι έξι με επτά χρόνια.