Παρασκήνια που δεν γράφονται υπάρχουν από την τεράστια επιτυχία τής Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία, σα σήμερα στις 4 Ιουλίου του 2004, που κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, σύμφωνα με όσα αποκάλυψε στο sportdog.gr ο Γιάννης Γκούμας.

Ο παλαίμαχος άσος και νυν προπονητής της Εθνικής U19, σχολίασε ακόμα ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει παρόμοια επιτυχία για την Εθνική ομάδα, αναφέρθηκε στο κλάμα του Κριστιάνο Ρονάλντο μετά το τελευταίο σφύριγμα, ενώ σχολίασε και πώς έφτασε η ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης.

"Θυμάμαι πολύ έντονα τα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού, που ήμασταν όρθιοι στον πάγκο και περιμέναμε πώς και πώς να σφυρίξει ο διαιτητής. Η ανυπομονησία μας ήταν τόσο έντονη που κρεμόμασταν από τη σφυρίχτρα του. Μόλις ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα μπήκαμε όλοι μέσα, δεν περιγράφεται με λόγια η χαρά που βιώσαμε, βρεθήκαμε σε άλλη διάσταση όλοι. Γίναμε όλοι μια αγκαλιά και νομίζω ότι τέτοια χαρά σπάνια μπορεί να ξανανιώσει Έλληνας ποδοσφαιριστής", σχολίασε αρχικά ο παλαίμαχος άσος στο sportdog.gr και στη συνέχεια συμπλήρωσε:

"Αισθάνομαι ευλογημένος που έζησα αυτή την επιτυχία. Όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι όσοι ζήσαμε αυτές τις καταστάσεις. Στιγμές ανεπανάληπτες, που έχουν μείνει ανεξίτηλες μέσα στη μνήμη μας. Ένας ποδοσφαιριστής δεν ζητάει τίποτα άλλο. Εύχομαι, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, να ζήσουν κι άλλοι ανάλογες στιγμές. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, είναι παράλογο, αλλά πρέπει να ονειρευόμαστε. Τα περισσότερα παιδιά από εμάς, πάντως, δεν είχαμε καταλάβει το μέγεθος της επιτυχίας, σίγουρα είχαμε βρεθεί σε άλλη διάσταση. Το νιώσαμε με την επιστροφή στην Ελλάδα".

Ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής παγκοσμίως, στο ξεκίνημά του τότε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, βρέθηκε στο χορτάρι του γηπέδου και έκλαψε για την απώλεια του τίτλου. Το είχατε αντιληφθεί;

"Δεν είχαμε εστιάσει στους αντιπάλους μας. Είχαμε τη δική μας ομάδα και είχαμε εστιάσει σε αυτό που είχαμε καταφέρει. Δηλαδή, να τους πάρουμε το ευρωπαϊκό μέσα στην Πορτογαλία, έχοντας κερδίσει μάλιστα δύο φορές τη χώρα που φιλοξενούσε τη διοργάνωση".

Μπορούμε μετά από τόσα χρόνια να αποκαλύψουμε το μυστικό της επιτυχίας;

"Για να γίνει τέτοιο πράγμα είναι ένας συνδυασμός όλων. Όλοι οι ποδοσφαιριστές βρέθηκαν στην καλύτερη κατάσταση, ήμασταν μια οικογένεια, ο ένας έπαιζε για τον άλλον. Ακόμα και στον πάγκο ήμασταν μια γροθιά και δεν υπήρχε διχόνοια, ήμασταν ο ορισμός της οικογένειας. Χρειάζεται και τύχη βέβαια, μην κρυβόμαστε. Υπήρχε, λοιπόν, ο συνδιασμός όλων αυτών των καταστάσεων, ταλέντο, πάθος, τύχη και φτάσαμε στην επιτυχία που δεν ξανάγινε ποτέ. Και είναι δύσκολο να γίνει ξανά, για μια μικρή χώρα όπως εμείς".

Ποιο είναι το παρασκήνιο από εκείνες τις ημέρες, που δεν έχει γράψει ποτέ κανείς;

"Υπάρχουν παρασκήνια, απλώς άλλα δημοσιεύονται και άλλα όχι. Είναι κρυφά μυστικά, που τα κρατάει κάποιος σε όλη του τη ζωή. Αυτά που ήταν να γραφτούν, έχουν γραφτεί. Τα υπόλοιπα όχι".

Γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ η Ελλάδα το Euro του 2004, για να φτιάξει υποδομές, να αλλάξει κουλτούρα στον τρόπο προσέγγισης του αθληματος κ.λπ., αλλά λειτούργησε τελικά ως φωτοβολίδα η επιτυχία;

"Αυτό ήταν το μεγάλος λάθος, όλοι έλεγαν ότι θα αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο. Δεν έγιναν όμως ούτε προπονητικά κέντρα, ούτε εξελίχθηκε το άθλημα, έγιναν πολλά λάθη που θεωρώ ότι οι υπεύθυνοι της εποχής αν είχαν την ευκαιρία ξανά να ασχοληθούν με το θέμα, θα τα είχαν αποφύγει. Όλοι έπρεπε να είχαμε βοηθήσει για να αλλάξει το ποδόσφαιρο, το οποίο τελικά έμεινε στάσιμο και σε κάποιες περιπτώσεις πήγε και πίσω".