Γι’ αυτό δεν κάνει πίσω ο Ταυλαρίδης - Ποιους κατηγορεί και γιατί ζητάει «εκδίκηση»

Η υπόθεση του Στάθη Ταυλαρίδη βρίσκεται πρώτη στην επικαιρότητα του Παναθηναϊκού, καθώς όπως επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής με σημερινές του δηλώσεις σε ραδιοφωνικό σταθμό, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω, εάν δεν λάβει τα χρήματα που του οφείλονται.

Ο παίκτης είναι έξαλλος με τον Παναθηναϊκό και δεν έχει καμία διάθεση να δείξει διαλλακτικότητα, λέγοντας πως η πλευρά της ΠΑΕ δεν τηρούσε τους διακανονισμούς που γίνονταν, είπε πως είχε από τα πιο μικρά συμβόλαια και όταν στην τελευταία συνάντησή του με τον Νίκο Λυμπερόπουλο, ζήτησε τα μισά χρήματα μπροστά και τα άλλα μισά σε δόσεις, πήρε την απάντηση ότι "δεν υπάρχει φράγκο".

Μεταξύ άλλων, αποκάλυψε επίσης ότι έχει πληρώσει 110.000 ευρώ από την τσέπη του για την εφορία, ενώ δεν ήταν δική του υποχρέωση και αναρωτήθηκε "μήπως είμαι μηχανή που κόβει χρήματα;".

Γιατί, όμως, ο Έλληνα άσος δεν συζητάει καν το ενδεχόμενο συμβιβασμού με τους Πράσινους; Στην πραγματικότητα, το πρόβλημά του δεν είναι τόσο οικονομικό όσο ηθικό. O έμπειρος ποδοσφαιριστής θεωρεί απαράδεκτη τη συμπεριφορά του συλλόγου προς το πρόσωπό του και γι' αυτό έχει… τρελαθεί αξιώνοντας τα οφειλόμενα μέχρι το τελευταίο ευρώ.

Άλλωστε, δεν έχει άδικο σε όσα υποστηρίζει, περί διακανονισμών και εφορίας, απλά ο τρόπος που τα διατυπώνει δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Όταν, για παράδειγμα, κατηγορεί τους Τάκη Φύσσα και Λεωνίδα Βόκολο για ατολμία, όταν ήταν αυτοί που τον έφεραν στον Παναθηναϊκό στα 36 του χρόνια και στη συνέχεια βοήθησαν να ανανεωθεί το συμβόλαιό του, έστω και με καθυστέρηση στις υπογραφές, χάνει το δίκιο του.
 

Ο Στάθης Ταυλαρίδης είχε συμφωνήσει από το καλοκαίρι του 2016 για νέο συμβόλαιο, ωστόσο υπέγραψε τελικά, λίγο μετά την άφιξη Αντρέα Στραματσόνι στην ομάδα και ουσιαστικά στους Τάκη Φύσσα και Λεωνίδα Βόκολο «οφείλει» τα χρήματα που διεκδικεί τώρα από τον σύλλογο.

Πάντως, ο παίκτης θεωρεί τον Γιάννη Αλαφούζο υπεύθυνο για τα αγωνιστικά του δεινά και έτσι όπως χειρίζεται την υπόθεση θεωρεί παίρνει μια άτυπη «εκδίκηση», χάνοντας με την (ορθή κατά τα λοιπά) διατυπωμένη επιχειρηματολογία του το δίκιο του...