Ιστορίες οπαδικής τρέλας έχετε διαβάσει πάμπολλες φορές σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο. Στο ποδόσφαιρο οι απόλυτοι πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές. H... παράσταση τους όμως δεν θα είχε ουσία χωρίς την παρουσία θεατών στις εξέδρες. Ο σκύλος λοιπόν θα σας παρουσιάσει άλλη μία ιστορία που σχετίζεται με ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, η οποία πραγματικά θα σας συναρπάσει.

Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει ταινία, είναι δύο οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, οι οποίοι αποφάσισαν να έρθουν από το Βελιγράδι στο Καραϊσκάκη με ωτοστόπ. Ο λόγος για τον Ντ. και τον Μί., οι οποίοι όταν ξεκινούσαν αυτή την περιπέτεια ήταν 18 και 26 χρονών αντίστοιχα. Πού κολλάει, θα αναρωτηθείτε, το ντέρμπι με των 'αιωνίων' με μία ομάδα της Σερβίας; Οι οργανωμένοι οπαδοί των Πειραιωτών είναι αδελφοποιημένοι με τους φίλους της σέρβικης ομάδας. Πάνω τους είχαν πολύ λίγα χρήματα, ενώ στα σακίδιά τους δεν υπήρχαν τίποτα παραπάνω από μερικά σάντουιτς για την πείνα του δρόμου, λίγες αλλαξιές και κάποια σουβενίρ για τους “αδελφούς” όπως τους αποκαλούν της “Θύρας 7”.

Πως τους ήρθε η ιδέα να κάνουν το μακρινό ταξίδι από την πρωτεύουσα της Σερβίας, το οποίο θυμίζει πολύ την ταινία... Βαλκανιζατέρ; Ο Ντ. αφηγήθηκε στον σκύλο την περπέτειά τους, την οποία, όπως παραδέχτηκε, ευχαριστήθηκαν με την ψυχή τους. Γιατί όπως λέει ο λαός, σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. «Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά» λένε οι στίχοι του τραγουδιού του Πορτοκάλογλου για την ταινία που προαναφέραμε (Βαλκανιζατέρ).

Η ιστορία ξεκινά τον τελευταίο μήνα του χειμώνα του έτους. «Ο Zvezda (Αστέρας) έπαιζε τον Φεβρουάριου του 2013 ματς κυπέλλου στο μπάσκετ στο Κρούσεβατς, όπου πήγαμε μαζί με 8 delije (delije σημαίνει γενναίος-ήρωας στα σέρβικα). Εκεί γνώρισα δύο τύπους που μου είπαν ότι πήγαν στην Αθήνα με ωτοστόπ και έτσι μας έβαλαν την ιδέα στο μυαλό! Αποφασίσαμε με τον φίλο μου, τον Μίλε, να επιχειρήσουμε να πάμε στο ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο Καραϊσκάκη με τον ίδιο τρόπο. Τότε ήταν Φλεβάρης και το ντέρμπι τον Απρίλη. Είχαμε ένα μήνα δηλαδή για να καταστρώσουμε το σχέδιό μας», ήταν τα πρώτα λόγια της αφήγησης του Ντούσαν, ο οποίος μας έδειξε τη φωτογραφία του χάρτη πάνω στον οποίο “χάραξαν” την πορεία τους (ΦΩΤΟ).

O χάρτης πάνω στον οποίο σχεδίασαν την πορεία τους

«Πήγαινε σε κηδεία και μας πήρε μαζί»

Και συνέχισε: «Για μας ήταν ακριβό να αγοράσουμε εισιτήριο με λεωφορείο. Κοστίζει 80 ευρώ, εγώ δεν δουλεύω πουθενά και είχα μόνο 65 ευρώ στην τσέπη μου. Ωστόσο, οι φίλοι μου από τη Θύρα 7 μού είπαν “απλά ελάτε. Θα σας φιλοξενήσουμε εμείς, θα κοιμάστε σπίτι μας και θα τρώτε μαζί μας”.

Ξεκινήσαμε από εδώ (ΦΩΤΟ) στις 11/4, τρεις ημέρες πριν το ντέρμπι.

Περιμέναμε 40 λεπτά μέχρι να βρούμε το πρώτο μεταφορικό μας μέσο. Μας πήρε μία νταλίκα. Οδηγός ήταν ένας ηλικιωμένος από τη Λόζνιτσα, που ήταν επίσης οπαδός του Αστέρα. Μας άφησε στη Βελίκα Πλάνα, όπου εκεί δεν είχε διόδια για να σταματούν τα αυτοκίνητα. Ήμασταν τυχεροί όμως αφού μετά από 15 λεπτά, ένας τύπος που πήγαινε σε κηδεία μας μάζεψε και μας άφησε στα διόδια του Πογιάτε. Ήταν καλό για μας. Φυσικά, όπου σταματούσαμε κολλούσαμε αυτοκόλλητα του Αστέρα και του Ολυμπιακού.

Εκεί περιμέναμε για 20 λεπτά μέχρι να βρούμε άλλο μέσο να μας πάει στο Ναΐς (Νis). Μετά από 1,30 ώρα καταφέραμε να μας πάρει μία νταλίκα για το Βλάντιτσιν Χαν, 80 χλμ μακριά από τα σύνορα με τα Σκόπια. Εκεί φάγαμε κάποια χάμπεργκερς, ξεκουραστήκαμε και συνεχίσαμε το ωτοστόπ.

Τελικά επιβιβαστήκαμε σε μίνι βαν για το Βράνιε (50 χλμ από τα Σκόπια), από εκεί μετά από 2 ώρες βρήκαμε έναν Αλβανό και μας άφησε 4-5 χιλιόμετρα έξω από το Πρέσεβο, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα. Ξεκινήσαμε να περπατάμε, αλλά σκοτείνιαζε. Τελικά περάσαμε τα σύνορα με τα Σκόπια στις 20:30. Φάγαμε και πήγαμε να ξεκουραστούμε σε πάρκινγκ με νταλίκες. Το πλάνο μας ήταν να σταματήσουμε κάπου να μας περάσει στα Σκόπια, όπου μας περίμεναν φίλοι μας οπαδοί του Αστέρα.

Απ'όπου περνούσαν, οι δύο φίλοι κολλούσαν αυτοκόλλητα του Ερυθρού Αστέρα

Στα σύνορα των Σκοπίων όμως δεν είχαμε τύχη. Γιατί οι νταλικέρηδες κοιμόντουσαν όλοι και δεν κουνιόταν φύλλο. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να σταματήσουμε για ξεκούραση. Εγώ κοιμήθηκα αλλά ο Μί. κρατούσε σκοπιά, όλη τη νύχτα, η οποία ήταν πραγματικά πολύ κρύα.

Οι σιτεμένες Ρωσίδες, οι μπύρες και ο Άρης

Στις 6:30 το ξημέρωμα βρήκαμε τελικά μεταφορικό μέσο και βρήκαμε τους delije! Μας έδειξαν πού είναι ο σταθμός των λεωφορείων και μας έδωσαν να φάμε. Από τα Σκόπια πήγαμε στα Γεβγέλια και επιτέλους περάσαμε τα σύνορα με την Ελλάδα! (ΦΩΤΟ)»

Ο Ντ. στα σύνορα με την Ελλάδα. Είχαν άλλα 554 χλμ να διανύσουν μέχρι την Αθήνα

Τί έγινε όμως αφότου πέρασαν τα ελληνικά σύνορα; «Περιμέναμε εκεί μόνο για 5 λεπτά, αφού για καλή μας τύχη δύο Ρωσίδες μας πήραν στο αμάξι τους με προορισμό για Θεσσαλονίκη. Μη με ρωτήσεις αν κάναμε σεξ μαζί τους. Εσείς οι Έλληνες λέτε για την γριά κότα που έχει το ζουμί, αλλά αυτές ήταν παραπάνω από σιτεμένες.

Στη Σαλονίκη συναντηθήκαμε με ένα Θεσσαλονικιό φίλο μας τον Μιχάλη (ΦΩΤΟ από την Θεσσαλονίκη), από τη σελίδα των Ultras World, που είναι οπαδός του Άρη, ο οποίος μας έκανε περιήγηση στην πόλη και μας κέρασε μπύρες και σουβλάκια. Όλη την ώρα με μία μπύρα στο χέρι ήμασταν. Φυσικά επισκεφτήκαμε και το Βικελίδης, όπου βγάλαμε φωτογραφία τις εξέδρες με τα αυτοκόλλητά μας.

Η επίσκεψη στο Βικελίδης

Μάλιστα ο Άρης έκανε προπόνηση εκείνη την ώρα.

Από Θεσσαλονίκη φύγαμε για Αικατερίνη με το τρένο, κοιμηθήκαμε στα παγκάγκια σαν τους άστεγους για 4 ώρες και ως λαθρεπιβάτες στη συνέχεια πήραμε την αμαξοστοιχεία για Αθήνα.

Η Αθήνα, η ακρόπολη και χημικά!

Στην πρωτεύουσα φτάσαμε το πρωί του Σαββάτου. Το απόγευμα υπήρχε ματς πόλο με τον Παναθηναϊκό όπου τους “πνίξαμε” (ακούγονται γέλια). Το βράδυ επιστρέψαμε στο σπίτι των αδελφών απ'τη Θύρα 7 και επιτέλους καταφέραμε να κοιμηθούμε σε ζεστό κρεβάτι.

Η Κυριακή η ημέρα του ντέρμπι ξημέρωσε και πήγα,ε στο κλαμπ του Πειραιά. Εκεί φυσικά μας κέρναγαν όλοι μπύρες και γίναμε φέσι. Μας αποκαλούσαν “τρελούς” που ήρθαμε με ωτοστόπ. Το ντέρμπι είχε 2 φοβερά σόου με καπνογόνα, τα οποία δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Πολύς καπνός και τρομερή ατμόσφαιρα. Μακάρι να μην είχε προηγηθεί βέβαια το ξύλο με τους μπάτσους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν χημικά.Ήξερα λίγα τραγούδια του Ολυμπιακού κατά του Παναθηναϊκού και τα φώναζα.

​

Στο Καραϊσκάκη οι δύο Σέρβοι οπαδοί εντυπωσιάστηκαν με τα δύο σόου καπνογόνων των οργανωμένων του Ολυμπιακού

Μετά το παιχνίδι μείναμε για τρία ακόμα βράδια στην Αθήνα. Επισκεφτήκαμε μερικά ακόμα clubs του Ολυμπιακού, εγώ συναντήθηκα τον αδερφό μου, τον οποίο είχα να τον δω 3 χρόνια. Επίσης είχα την ευκαιρία να δω την Ακρόπολη, η οποία πραγματικά μας άφησε άφωνους. Καταπληκτική αρχιτεκτονική.

Την Τετάρτη το βράδυ πήραμε το τρένο της επιστροφής. Στο Βελιγράδι, το σπίτι μας φτάσαμε το απόγευμα της Πέμπτης, κατακουρασμένοι βεβαια, αλλά ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι που πραγματοποιήσαμε το όνειρό μας, να πάμε στο Καραϊσκάκη από το Βελιγράδι με ωτοστόπ και να δούμε παιχνίδι του Ολυμπιακού!», έκλεισε την αφήγηση της ιστορίας του ο Ντ.

Δεν γνωρίζουμε αν σας άρεσε ή αν σας έπεισε η ιστορία, απ'την οποία φροντίσαμε να εμπλουτίσουμε με φωτογραφικά “ντοκουμέντα”. Τα λόγια του Ντ. όμως αποδεικνύουν ότι οι φανατικοί οπαδοί, δεν έχουν καμία σχέση με την εικόνα των εγκληματιών που θέλουν να περάσουν τα Μέσα. Ανεξάρτητα από τα χρώματα που υποστηρίζουν, όλοι οι οπαδοί είναι λάτρεις της περιπέτειας μέσα απ'την οποία εκφράζουν την αγάπη τους για την ομάδα τους.

Κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία της ιστορίας

Κόστος ταξιδιού για τον καθένα και αποτίμηση σε ώρες...

Βελιγράδι-Αθήνα: 11 Ευρώ 50 ώρες
Αθήνα-Βελιγράδι: 27 Ευρώ 28 ώρες

Είχανε μαζί τους: σακίδιο με μερικά σάντουιτς, ρούχα και δώρα για τους φίλους τους στη θύρα 7.

Δείτε τον χάρτη με τις στάσεις και τα μέρη απ'όπου πέρασαν. Πατήστε πάνω για να περιηγηθείτε:

* Tα πρόσωπα στις φωτογραφίες είναι αλλοιωμένα για ευνόητους λόγους.

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός Παναθηναϊκός Ολυμπιακός