Εφιάλτης η ΑΕΚ, τρέμουν τον Τίγρη - Κόκκινη ο Οφόε, πέναλτι στον Μασούντ, άκυρο το γκολ του Καρίμ

Ο Σταύρος Καζαντζόγλου είναι διευθυντής στο enwsi.gr

Τέτοιες νίκες είναι από αυτές που δεν χορταίνει κανείς. Που δεν σταματά να απολαμβάνει κάθε στιγμή. Το πιο ηδονικό βράδυ, το πιο όμορφο ξημέρωμα. Η ΑΕΚ τους έκανε «κηδεία». Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Η ομάδα που διέλυσε τα πάντα, που προκάλεσε απέχθεια, απελπισία, μέχρι και θανάτους για να στήσει τη χούντα της, γκρεμίστηκε με κρότο. Γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο. Επειτα από το κύπελλο, τη νίκη μέσα στο άντρο τους πέρυσι, τις επικρατήσεις κάθε χρόνο στο Καραϊσκάκης, ήρθαν οι φετινές ανατροπές να μην αφήσουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.

Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ομάδα. Η ΑΕΚ τους κάνει πλάκα. Η ΑΕΚ είναι ο εφιάλτης τους. Αυτοί φοβούνται, αυτοί πολεμούν με λύσσα από την πρώτη μέρα. Τον Μελισσανίδη τρέμουν, γιατί ξέρουν πως με αυτόν δεν τα βγάζουν πέρα. Εκεί έχουν βάλει τον επικοινωνιακό στρατό για να χτυπά. Αλλά μέσα στο γήπεδο, έρχονται τα καλύτερα. Να τους παίρνει στα ίσια, να αρνείται να χάσει, να ατσαλώνει κάθε φορά και περισσότερο, από τις νίκες.

Ωστόσο, αυτό που με βασανίζει από χθες είναι το δίλημμα: ήταν πιο ηδονική η γκολάρα του Γιακουμάκη που ξέρανε όλο το Καραϊσκάκης στο 94’ ή η κλάψα που ακολούθησε; Να παίρνουν σειρά ο ένας μετά τον άλλο, να βγαίνει ο Βαγγέλης με τρεμάμενη φωνή να ανακοινώνει πως ο Μποτία έκλαιγε, πως τα επεισόδια τα έκαναν άγνωστοι, πως τους κυνηγάει το κράτος, το παρακράτος, οι τραμπούκοι, όλη η κοινωνία.

Πού είναι εκείνα τα μεγαλεία; Εκείνα τα κάντε επενδύσεις να νικάτε και τη διαιτησία; Πού είναι οι μεταγραφάρες του καλοκαιριού; Φανταστείτε πως στο ραδιόφωνο, ακόμα και μετά το προχθεσινό, είναι τόσο βαριά κακοπληροφορημένοι, που πιστεύουν πως ο Ολυμπιακός έχει καλύτερους παίκτες. Ετσι τους είπαν, έτσι μας λένε. Το θέμα είναι πως αυτή η ΑΕΚ, έχει παικταράδες, είναι ομαδάρα και δεν σταματά να μοιράζει ευτυχία.

Επανέρχομαι στο δίλημμα της ημέρας: θα σας πω και τι επιλέγω. Νίκες έχει κάνει πολλές η ΑΕΚ. Τις παρουσιάζουμε κάθε φορά, κάθε μία έχει τη δική της γλύκα, έτσι θα μπει και αυτή. Σαν του Ντέμη το '97, σαν του Κατσουράνη το '04, σαν του Τάκη το '89. Ολες μία προς μία. Αλλά εγώ ενθουσιάζομαι με όσα ακολούθησαν. Γιατί φανερώνει τον πανικό και την αδυναμία που αισθάνονται πλέον.

Μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες, η ομάδα που επί 20 χρόνια σκύλευε τα πάντα, επιχειρεί να δείξει πως είναι αδικημένη. Εβγαζαν ολόκληρα σημειωματάρια με τον... σφαγέα Παπαπέτρου. Κανείς βέβαια δεν είπε πως ο Σιμόες κιτρινίστηκε σε φάση που ο Οφόε μπουρδουκλώθηκε, ο Οφόε γλίτωσε αποβολή για πάτημα σε αντίπαλο, δεν δόθηκε πέναλτι στον Μασούντ, ακόμα και το γκολ τους είναι άκυρο επειδή η μπάλα είναι εκτός θέσης στο κόρνερ.

Αλλά εν τέλει, έτσι είναι ακόμα πιο γλυκό. Να απολαμβάνεις κάθε κραυγή. Να ακούς τις φωνές πως την επόμενη φορά θα… Ολο θα και θα και θα, πάψε βρε παραμυθά. Δεν προλαβαίνετε να μαζεύετε. Καθίστε και απολαύστε. Εχει και άλλο φέτος. Τα καλύτερα -για την ΑΕΚ και μόνο- είναι μπροστά.