Ο «δράκος του Σέιχ Σου» είναι μία ιστορία που απασχόλησε για δεκαετίες την Θεσσαλονίκη και η οποία σύμφωνα με κάποιους δεν έκλεισε ποτέ. Τι σχέση έχει όμως το ποδόσφαιρο με αυτή και πώς «συνδέεται» με την ιστορία ο τότε τερματοφύλακας του Ηρακλή, Γιώργος Χιώτης;

Όλα ξεκίνησαν το πρώτο τετράμηνο του 1959, όταν τρεις εγκληματικές ενέργειες σκόρπισαν τον πανικό στη Θεσσαλονίκη. Στις 19 Φεβρουαρίου, άγνωστος τραυματίζει βαρύτατα με πέτρες και ληστεύει ένα ζευγάρι, τον Αθανάσιο Παναγιώτου και την Ελεονόρα Βλάχου, στο Σέιχ Σου -τα θύματα επέζησαν επειδή η παγωνιά σταμάτησε την αιμορραγία!

Στις 6 Μαρτίου, στην περιοχή της Μίκρας άγνωστοι δολοφονούν με πέτρες και ληστεύουν τον Κωνσταντίνο Ραΐση και Ευδοκία Παληογιάννη, ενώ βιάζουν τη γυναίκα. Στις 3 Απριλίου, άγνωστος μπαίνει στο Δημοτικό Νοσοκομείο, του οποίου η αυλή «ακουμπάει» στο Σέιχ Σου, και σκοτώνει με πέτρα και ληστεύει τη ράφτρα του ιδρύματος Μελπομένη Πατρικίου, σε ένα μικρό χωριστό σπιτάκι όπου έμενε.

Οι τρεις εγκληματικές ενέργειες είχαν δημιουργήσει την εντύπωση του «δράκου» και ο τρόμος είχε κυριεύσει την όλη. Τα μαγαζιά έκλειναν νωρίτερα για να μπορέσουν οι γυναίκες να επιστρέψουν σπίτι τους πριν νυχτώσει και η αστυνομία έψαχνε απεγνωσμένα υπόπτους.

Ανάμεσα λοιπόν σε αυτούς, που ταίριαζαν στην τυχαία περιγραφή (Παχουλός, μαυριδερός, φοράει πουλόβερ) ήταν και ο τότε τερματοφύλακας του Ηρακλή, Γιώργος Χιώτης, ο οποίος συνελήφθη μάλιστα σαν σήμερα, στις 3 Μαΐου του 1960 από Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης!

Ο ίδιος αφηγείται στην «Αθλητική Ηχώ» της εποχής και στον Λευτέρη Γενεράλη την περιπέτειά του: «Υπηρετούσα στην αστυνομία της Αεροπορίας. Αγωνιζόμουν και με την ομάδα της. Εκείνη την εποχή έτυχε αμέσως μετά το έγκλημα του Σέιχ Σου (ΣΣ: 6 Μαρτίου 1960) να φύγω με την ομάδα μου περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Βορείου Ελλάδος. Η τύχη το είχε να έχω τα ίδια χαρακτηριστικά με τον απαίσιο δράκο. Ακόμα και το κλειστό πουλόβερ που συνηθίζω να φορώ έμοιαζε με το δικό του. Μόλις επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη με συνέλαβαν. Μεγάλη ταλαιπωρία. Ειδικά για τη μητέρα μου που ήταν η πιο δυστυχισμένη γυναίκα της πόλης…»


Ο Γιώργος Χιώτης μιλά στον Λευτέρη Γενεράλη για την περιπέτειά του

Τελικά, η παρεξήγηση λύθηκε και ο Χιώτης αφέθηκε ελεύθερος, ωστόσο η… γκάφα της αστυνομίας τον σημάδεψε για πάντα. Εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο αμέσως μετά, αν και ούτως ή άλλως στον Ηρακλή ήταν στη σκιά του σπουδαίου γκολκίπερ Κώστα Καραπατή, ενώ και ψυχολογικά χρειάστηκε πάρα πολλά χρόνια για να το ξεπεράσει.  


Η προβολή του θέματος από την «Αθλητική Ηχώ»
 

Ο δράκος πιάστηκε τελικά τρία χρόνια αργότερα. Ήταν ο Αριστείδης Παγκρατίδης κι εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1968, φωνάζοντας όμως ότι "δεν είμαι εγώ ο δράκος...". Υπάρχουν όμως πολλές ενστάσεις για το εάν πραγματικά ο Παγκρατίδης ήταν ο ένοχος για τους φόνους ή απλά του φορτώθηκαν όλες οι κατηγορίες για να ηρεμήσει η πόλη και να δοθεί ένα τέλος στην ιστορία.


Ο Αριστείδης Παγκρατίδης σε ένα διάλειμμα της δίκης

 


*** Οι φωτογραφίες απο τα δημοσιεύματα της εποχής είναιαπό το ritorno2015.com