Ο παραλογισμός και η μισαλλοδοξία που κυριάρχησαν στον Παναθηναϊκό τις τελευταίες δεκαετίες και που ήταν από τις βασικές αιτίες που οδηγήθηκε στην διάλυση, έκανε με εμφατικό τρόπο την εμφάνισή του στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο.

Ακριβώς επειδή έγινε το προφανές, χειροκροτήθηκε δηλαδή η ομάδα και ο προπονητής, παρά την βαριά ήττα και τον τραγικό απολογισμό της φετινής σεζόν σε όλα τα επίπεδα.

Ακριβώς δηλαδή, επειδή φάνηκε, πως αυτοί που αποτελούσαν την «αιχμή του δόρατος» στον… αγώνα για την διάλυση του Παναθηναϊκού, τελικά δεν είναι πως… δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν τόσα χρόνια.

Απλά… δεν ήθελαν.

Δεν ήθελαν ποτέ να στηρίξουν την ομάδα κι όχι μόνο στα δύσκολα και τις στραβές, αλλά ακόμα και όταν μεσουρανούσε στην Ευρώπη.

Δεν ήθελαν να στηρίξουν προπονητές και παίκτες, όπως ο Όσιμ, ο Ρότσα, ο Δανιήλ, ο Κυράστας, ο Σάντος,  Μαλεζάνι και τόσοι άλλοι κι όπως ο Σαραβάκος, ο Καλιτζάκης, ο Βαζέχα, π Σόουζα, ο Ζάετς, ο Ασάνοβιτς, ο Χένρικσεν και εκατοντάδες άλλοι.

Όλοι οι προαναφερόμενοι, άλλος λιγο και άλλος πολύ, έγιναν αντικείμενο αποδοκιμασιών, χυδαίων ύβρεων, γιουχαΐσματος την ώρα που έπαιζαν και πλήρους απαξίωσης και αμφισβήτησης.

Κάτι που ο… Κουρμπέλης, ο Μόλινς, ο Μουνιέ, ο Μπούϊ, ο Λουτσιάνο, ο Άλτμαν και οι λοιποί δεν το βίωσαν ποτέ και σωστά δεν το βίωσαν, παρά την καταστροφική κατάσταση του συλλόγου με αυτούς στο δυναμικό τους.

Και μην πάτε μακριά.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποτελεί το πιο κλασικό παράδειγμα και την απόδειξη του παραλογισμού, του μίσους και τελικά της ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ στο πως το συγκεκριμένο κομμάτι αντιμετώπιζε διαχρονικά την ομάδα.

Ο Ουζουνιδης σαν ποδοσφαιριστής λοιπόν, με νταμπλ και δυο πρωταθλήματα σερί στο ενεργητικό του και με τον Παναθηναϊκό να φτάνει στους τέσσερις του Τσάμπιονς Λιγκ, γνώρισε από πρώτο χέρι την αμφισβήτηση με τα «που πάει ο Παναθηναϊκος με τους Γουχούδες, τους Γουσούδες, τους Μάρκους και τους Ουζουνίδηδες στο Τσάμπιονς Λιγκ», ήταν Γενάρη μήνα πρώτος στο πρωτάθλημα και πρώτος στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και έμπαινε να παίξει σε ένα άδειο ΟΑΚΑ υπό την ιαχή «κάνε καμιά μεταγραφήηηη» και μόλις την επόμενη χρονιά απ’ αυτή που έγραψε ιστορία σε Ελλάδα και Ευρώπη με τον Παναθηναϊκό, είδε να τους κάνουν ντου, να τους βρίζουν χυδαιότατα και να τους πετάνε κέρματα, αναπτηρες και καφέδες ενώ πήγαιναν στα αποδυτήρια, γιατί… δεν τα πήγαν ξανά καλά σε Ελλάδα και Ευρώπη και προφανώς σαν ένδειξη… σεβασμού και αναγνώρισης της προσφοράς τους στην ομάδα.

Και ο Ουζουνίδης σαν προπονητής, με τον Παναθηναικό να σαρώνει όλα τα αρνητικά ρεκόρ όλων των εποχών, με την ομάδα να έχει γίνει αντικείμενο γλεντιού από τις Κέρκυρες και τις Λαμίες και με τριάρα μέσα στην Λεωφόρο από τον ΠΑΟΚ, γνώρισε την… αποθέωση και άκουγε να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του και να κάνουν «όλε» με την ομάδα.

Αν ακόμα υπάρχουν μπόλικοι που αναρωτιούνται πως έφθασε ο Παναθηναϊκός έως εδώ, δικαίωμά τους. Απλά να προσέχουν. Μην αλλάξουν πλευρό και καταλάβουν… ξαφνικά τι έγινε και πόσο ΣΤΗΜΕΝΟΙ ήταν όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στον «αγώνα» γα την… λευτεριά και την… εκτόξευση.