Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν το ποδόσφαιρο ότι καλλιεργεί το μίσος, την έχθρα και την διχόνοια. Η παρακάτω ιστορία, έρχεται να τους διαψεύσει και να τους πείσει ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει και να αποτελέσει ελπίδα, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Το 1969, δημιουργήθηκε μια φαινομενικά παράξενη φιλία, μεταξύ ενός Άγγλου στρατιώτη στο Βιετνάμ και ενός 11χρονου από το Slough της Αγγλίας. Κοινό τους σημείο; Η μεγάλη τους αγάπη για την Queens Park Rangers.

Λίγους μήνες πριν ο Nils Guy, είχε μεταναστεύσει από την Αγγλία στις Η.Π.Α και τον κάλεσαν να υπηρετήσει τον αμερικανικό στρατό στο κατεχόμενο Βιετνάμ. Μόλις στα 22 του, έπρεπε όχι μόνο να βρεθεί σε εμπόλεμη ζώνη, αλλά και να πολεμήσει. Τότε σκέφτηκε κάτι που θα τον κρατούσε «ζωντανό» μέσα στον όλεθρο. Έγραψε γράμμα, όπου ζητούσε αν μπορεί κάποιος να τον ενημερώνει για τα πως τα πάει η ομάδα του. Μάλιστα, δημοσιεύτηκε και σε πρόγραμμα αγώνα της QPR. Την αγγελία είδε στο γήπεδο που συνήθιζε να πηγαίνει με τον πατέρα του ο 11χρονος, τότε, John Wild.

Το παιδί θεώρησε ωραία ιδέα να αλληλογραφεί με κάποιον, μιας και δεν είχε πολλούς φίλους και ήταν ευαισθητοποιημένος σχετικά με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, καθώς γνώριζε τι συμβαίνει από την τηλεόραση. Έτσι, ο John άρχισε να στέλνει στον Nils, ενθύμια, match programmes, αποκόμματα από εφημερίδες αλλά και κονκάρδες.

O μικρός – τότε – John Wild

Ο Άγγλος βετεράνος θυμάται με μεγάλη συγκίνηση την στιγμή που έλαβε το πρώτο match programme ενώ βρισκόταν στο μέτωπο, γυρίζοντας κατά ένα μαγικό τρόπο στην κανονικότητα της ζωής του: «Νομίζω πως ήμουν ανάμεσα σε πυρά όταν έλαβα το γράμμα, το άνοιξα και ήταν μια εξωπραγματική εμπειρία. Σφαίρες περνούσαν πάνω από το κεφάλι μου και εγώ ήμουν εκεί διαβάζοντας ένα πρόγραμμα από την QPR- ήταν απίστευτο»

Ο Nils Guy αισθανόταν απέραντη μοναξιά, καθώς έπαιρνε λίγα γράμματα από την οικογένεια του, τα οποία αργούσαν να φτάσουν στο Βιετνάμ, λόγω των δυσχερών συνθηκών πού επικρατούσαν. Γι’ αυτό το λόγο η επικοινωνία με τον μικρό John ήταν η μόνη του διέξοδος για να παραμείνει ψυχικά υγιής. Οι δύο φίλοι όμως μετά τον πόλεμο, έχασαν κάθε επαφή και ο John Wild για δεκαετίες αναρωτιόταν τι απέγινε ο Nils.

Στα 60 του πλέον, ο John αποφάσισε να τον αναζητήσει. Και τελικά, τον βρήκε στο facebook. Αλλά δεν ήταν σίγουρος ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο. Τον ρώτησε αν ήταν εκείνος που αλληλογραφούσε στα τέλη του 60 και η απάντηση του ήταν θετική. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη. Από τότε μιλούν διαδικτυακά, αφού ο Guy κατοικεί μόνιμα στην California.

Δεν έχουν καταφέρει ακόμα να συναντηθούν από κοντά αλλά ο John του υποσχέθηκε στον αέρα του BBC 5, ότι όταν τον δει, θα τον κεράσει μπύρα.

«Στην υγειά» του ποδοσφαίρου λοιπόν, που γέννησε μια μοναδική και ιδιαίτερη φιλία.

ΠΗΓΗ: rabona.gr

 

 

ΚΠΡ