Ολυμπιακός: Στην κορύφωση της για ένα ακόμη καλοκαίρι (και ακόμη δεν μπήκαμε…) η διαχρονική αναζήτηση ενός κεντρικού αμυντικού – ηγέτη στον Ολυμπιακό. Πολλά τα ονόματα που έχουν ήδη γραφτεί, λογικά περισσότερα θα ακολουθήσουν μέχρι να καταλήξουν οι «ερυθρόλευκοι» στον εκλεκτό τους.
Και κάθε φορά που γίνεται μια τέτοια κουβέντα, έρχεται στην μνήμη το καλοκαίρι του 2006. Τότε, ο Τροντ Σόλιντ, έχοντας πιστωθεί την ανακάλυψη και τον ερχομό του Γιάγια Τουρέ, προτείνει στον Σωκράτη Κοκκάλη έναν ταλαντούχο 20χρονο (τότε) από την αγορά του Βελγίου, την οποία και λόγω πρότερης προπονητικής θητείας γνώριζε καλά.
Ο μικρός που ήδη έχτιζε το όνομα του, έπαιζε στην Αντερλεχτ. Η ευκαιρία πρόκυπτε από το γεγονός πως ανέρρωνε από έναν σοβαρό τραυματισμό που είχε περιορίσει την εξέλιξη, αλλά και το ενδιαφέρον των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Ο Σόλιντ τα καταγράφει όλα αυτά, τονίζοντας πως ο ίδιος μπορεί να καταφέρει το deal με ένα ποσό που δεν θα ξεπερνάει τα 4 εκατ. ευρώ.
Απαγορευτικό τότε δεν ήταν σίγουρα, όμως ο Κόκκαλης και οι συνεργάτες του θεωρούν πολλά τα χρήματα για έναν 20χρονο, άγουρο και προερχόμενο από τραυματισμό και έτσι «καίνε» την εισήγηση του Νορβηγού προπονητή. Αντ’ αυτής, ο Ολυμπιακός αποκτά τον Μαροκινό Αμπντελσαλάμ Ουαντού, ο οποίος και δεν μακροημέρευση στον Πειραιά, παίζοντας μόλις σε έξι ματς πρωταθλήματος, πριν τον επόμενο Ιανουάριο κιόλας, αποχωρήσει για τη Βαλενσιέν.
Οσο για τον 20χρονο πιτσιρικά; Το Αμβούργο δεν πτοείται από τον τραυματισμό του, κάνει κίνηση και τον αγοράζει, με την Αντερλεχτ να τον μοσχοπουλάει, εισπράττοντας τα διπλά από αυτά που υπολόγιζε ο Σόλιντ, κάτι περισσότερα δηλαδή από 8,5 εκατ. ευρώ. Στο Αμβούργο, δύο χρόνια κάθεται, προτού, καλοκαίρι του 2008 αποτελέσει την πρώτη μεταγραφή «κύρους» των νέων (τότε) Αράβων ιδιοκτητών της Μάντσεστερ Σίτι. Ναι, για τον Βενσάν Κομπανί μιλάμε τόση ώρα…