Για να το χάσει, τα πάνω-κάτω!

Τα τέρματά της είναι 21-4 και ο τρόπος του παιχνιδιού της ασταμάτητος. Το 8-2 επί της Αρσεναλ ήταν δείγμα γραφής, αλλά το ματς με την Τσέλσι απέδειξε πως το πρωτάθλημα έχει από τώρα σχεδόν κριθεί!

Υπήρξαν φορές στο παρελθόν που η Λίβερπουλ από τα Χριστούγεννα έμοιαζε βέβαιη πρωταθλήτρια, όπως το 1982-83 ή ακόμα και από τον Νοέμβριο, όπως έγινε τη σεζόν 1987-88. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999-2000 είχε εξασφαλίσει (με το που τελείωσαν οι γιορτές) τον τίτλο. Και το 1973-74 η Λιντς Γιουνάιτεντ του Ντον Ρέβι, στο κύκνειο άσμα της μεγάλης φουρνιάς του Μπρέμνερ, του Λόριμερ και του Κλαρκ, είχε ξεφύγει από τον Οκτώβριο και έμοιαζε ασταμάτητη. Φυσικά υπάρχει και η Τσέλσι του Μουρίνιο, που το 2005-2006 νίκησε τη Λίβερπουλ 4-1 μέσα στο «Ανφιλντ» την 1η Οκτωβρίου, ξέφυγε δέκα πόντους και έμεινε πρώτη μέχρι το τέλος με περίπατο. Αλλά ποτέ δεν θυμάμαι ένα πρωτάθλημα που να έμοιαζε τελειωμένο από τα μέσα Σεπτεμβρίου! Ολες οι ομάδες που προαναφέραμε, πέραν του ότι έμειναν στην ιστορία για την μπάλα που έπαιξαν, είχαν κακές μέρες. Δέχονταν γκολ. Είχαν αδυναμίες. Εμοιαζαν γήινες! Αυτή η Γιουνάιτεντ δεν ξέρω αν έχει αδυναμίες.

Εγραφα τη μέρα που άρχιζε το φετινό πρωτάθλημα, στην ειδική έκδοση που είχε η «SportDay», πως η Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να χάσει το πρωτάθλημα επειδή έχει και καλύτερη ομάδα από πέρυσι και αποκλείεται να κάνει λιγότερες από τις πέντε εκτός έδρας περσινές νίκες. Ηδη φέτος έχει δύο στα πέντε πρώτα ματς. Και επίσης έλεγα πως ο Ρούνεϊ δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει με ένα γκολ μέχρι τα Χριστούγεννα, όπως έγινε στη περσινή σεζόν, ως απόρροια της διαμάχης του με τον σύλλογο για το νέο συμβόλαιο.

Εχω, επίσης, την αίσθηση πως το ανησυχητικό για όποιον καταδιώκει τη Γιουνάιτεντ είναι πως δεν φαίνεται να... ζορίζεται η ομάδα του σερ Αλεξ. Είναι ακόμα στο 70% της απόδοσής της και ήδη μοιάζει ανίκητη. Μπαίνει ένα ερώτημα, βέβαια, για το πόσο τελικά καλοί είναι οι παίκτες της Γιουνάιτεντ ή απλά οι υπόλοιποι δεν μπορούν να τους ανταγωνιστούν. Είναι και τα δύο, πιστεύω. Η μόνη ομάδα που δείχνει ικανή λόγω ρόστερ να τους ανταγωνιστεί είναι η Μάντσεστερ Σίτι, αλλά η ευκολία με την οποία πέταξε βαθμούς στο ματς με την ουραγό Φούλαμ αποδεικνύει πως ακόμα το ειδικό βάρος φανέλας την προδίδει!
Για να είμαστε ρεαλιστές, πάντως, η Γιουνάιτεντ το χάνει φέτος μόνο αν σταματήσει να κατεβαίνει στο γήπεδο! Εκείνο που πρέπει να ανησυχήσει τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον είναι άλλο: το να έχεις εύκολη ζωή στο πρωτάθλημα στην Αγγλία συνήθως αποτελεί νάρκη και στις προσπάθειες για κατάκτηση της Ευρώπης. Μία απλή ματιά στη στατιστική δίνει το συμπέρασμα: καμία αγγλική ομάδα που είχε εύκολη σεζόν στη χώρα της δεν κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών!

Η Γιουνάιτεντ το 2008 είχε κόντρα για τον τίτλο έως το τέλος, η Λίβερπουλ το 2005 ήταν συνεχώς στην πρίζα καταλήγοντας πέμπτη στη βαθμολογία, η Γιουνάιτεντ το 1999 πάλεψε μέχρι την τελευταία μέρα με την Αρσεναλ για τον τίτλο, η Νότιγχαμ τις δύο χρονιές (1979 και 1980) που πήρε τα συνεχή Κύπελλα πάλευε μέχρι το τέλος για να εξασφαλίσει μία θέση στην Ευρώπη, η Αστον Βίλα το 1982 ήταν για μεγάλο διάστημα στη ζώνη του υποβιβασμού. Η Λίβερπουλ το 1981 τερμάτισε πέμπτη και το 1977 πήρε το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική έπειτα από σκληρή μάχη με τη Μάντσεστερ Σίτι. Το 1978 είχε τεράστιο ανταγωνισμό για να τερματίσει πίσω από τη Νότιγχαμ.

Οσο για το 1984, τη χρονιά που η Λίβερπουλ πήρε ακόμα ένα Κύπελλο στη Ρώμη, ήταν η σεζόν που πήρε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, όπως και το Λιγκ Καπ. Το 1968 η Γιουνάιτεντ κατέκτησε την κορυφή πρώτη από τις αγγλικές ομάδες σε μία σεζόν που έχασε το πρωτάθλημα την τελευταία μέρα από τη συμπολίτισσά της Μάντσεστερ Σίτι, κάτι που αποτέλεσε και έξτρα κίνητρο στον ευρωπαϊκό τελικό.

Αντίθετα, στις χρονιές που μία ομάδα έκανε περίπατο η Ευρώπη αποδείχτηκε πικρή. Εχει να κάνει με έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης; Ισως. Η Λίβερπουλ τον Μάρτη του 1983, βέβαιη πρωταθλήτρια από εβδομάδες, αποκλείστηκε από την πολωνική Λοτζ στα προημιτελικά του Πρωταθλητριών. Η Αρσεναλ το 2004, τη χρονιά του αήττητου πρωταθλήματος, έμοιαζε ανίκητη μέχρι την ήττα-σοκ από την Τσέλσι στο «Χάιμπουρι» στα προημιτελικά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τις δύο επόμενες χρονιές του τρεμπλ το 1999 αποκλείστηκε τόσο από τη Ρεάλ το 2000 όσο και από την Μπάγερν το 2001, αν και στο πρωτάθλημα ήταν μακριά από τον δεύτερο. Η Λιντς του '74 είχε αποκλειστεί στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ! Και η ασταμάτητη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Καντονά το 1993-94 με ένα σωρό ρεκόρ στην Πρέμιερσιπ δεν μπήκε καν στους ομίλους αποκλειόμενη από τη Γαλατασαράι! Οσο για την Τσέλσι του Μουρίνιο, τη χρονιά του πρωταθλήματος από τον Οκτώβριο αποκλείστηκε νωρίς από την Μπαρτσελόνα του Ράικαρντ!

Φέτος λέγαμε πως μπορεί να έχουμε μία κούρσα ακόμα και έξι ομάδων για τον τίτλο. Με την Αρσεναλ να έχει κάνει το πιο άσχημο ξεκίνημα από το 1953, με την Τότεναμ να συνέρχεται μεν, αλλά να έχει χάσει τα πρώτα δύο ματς άνετα κόντρα σε Γιουνάιτεντ και Σίτι, τη Λίβερπουλ να επανέρχεται στη γη μετά τη σφαλιάρα του «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» και την Τσέλσι και τη Σίτι να εμφανίζουν ήδη αδυναμίες, η κούρσα έχει μεταβληθεί σε παράσταση για έναν. Αυτός ο ένας φυσικά και δεν φταίει για την έλλειψη ανταγωνισμού. Και για όποιον αναρωτιέται αν έχει ξανακάνει τέτοιο ξεκίνημα η Γιουνάιτεντ, η απάντηση είναι ναι, αλλά όχι επί Φέργκιουσον. Είχε γίνει το 1985-86, όταν με τον Ρον Ατκινσον στον πάγκο άρχισε με δέκα σερί νίκες, αλλά αν και είχε ξεφύγει με έντεκα πόντους της Λίβερπουλ, οι «κόκκινοι» με τον Νταλγκλίς για πρώτη χρονιά στον πάγκο ανέτρεψαν την κατάσταση και πήραν μάλιστα το νταμπλ. Μόνο που μιλάμε για τη δεκαετία του '80, για μία Γιουνάιτεντ που ήταν ήδη 18 χρόνια άτιτλη και μία Λίβερπουλ που είχε πάρει σε 12 σεζόν 8 πρωταθλήματα. Βλέπετε να υπάρχει καμία σύγκριση με το σήμερα;

Πηγή: sportday