Ποντένσε, Μασούρας, Βαλμπουενά, Λάζαρος, Μπρούνο. Oι πέντε εξτρέμ του ρόστερ του Ολυμπιακού της σεζόν 2019-20. Οι πέντε που αυτήν την στιγμή υπάρχουν (εντάξει, ο Βραζιλιάνος είναι θέμα ωρών να ανακοινωθεί). Και άντε, μέχρι τον Νοέμβριο να τος κάνουμε τέσσερις, λόγω του τραυματισμού του Λάζαρου. Πλέον όμως, με τη σημερινή, αιφνίδια άφιξη του Χιλάλ Σουντανί, οι ακραίοι μεσοεπιθετικοί γίνονται έξι συνολικά.
Πολλοί δεν είναι; Προσπερνώντας τα όσα ποδοσφαιρικά, αλλά και βάσει ιστορικού δεν ευσταθούν σχετικά με το ότι ο Μπρούνο υπολογίζεται περισσότερο ως back-up του Φορτούνη, τότε προφανώς παρατηρείται… συνωστισμός στα άκρα της επίθεσης. Και ακόμη και αν ο Αλγερινός διεθνής λογίζεται ως περιφερειακός, ως δεύτερος επιθετικός, θέση που έχει παίξει (ειδικά στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ) στο παρελθόν, τότε, πολύ απλά, δεν μπορεί να έρχεται για βασικός, αφού ο Πέδρο Μαρτίνς τέτοιον ρόλο δεν αναθέτει στην ομάδα του.
Αν πάλι, θέλει ο Πορτογάλος να εφαρμόσει το 3-5-2 που παρουσίασε πέρυσι στο τέλος της σεζόν, τότε ναι, ο Σουντανί μπορεί να χωράει, αλλά τότε όμως ο αριθμός των εξτρέμ δεν είναι απλά παραπανίσιος, αλλά και υπερβολικός και αχρείαστος βάσει της συγκεκριμένης διάταξης.
Ακόμη και αν θεωρήσουμε, υπό προϋποθέσεις, πως ο Σουντανί θα χρησιμοποιηθεί ως μοναδικός φουνταριστός (θέση που δεν έχει παίξει πάντως ποτέ στο παρελθόν), τότε, θα πρέπει – ήδη – να «ξεγράψουμε» όλους όσους επιθετικούς βρίσκονται στο Ρέντη αυτήν την στιγμή και έχουν ξεκινήσει προετοιμασία (Κάιπερς, Μάνος, Γκερέρο), ενώ φυσικά, πολλά ερωτηματικά γεννώνται και για τον Ντουρμισάι. Μην ξεχνάμε πως αναμένεται και ο βασικός φουνταριστός των «ερυθρόλευκων» για την ερχόμενη σεζόν.
Και επειδή είναι προφανές ότι στον Ολυμπιακό δεν έχουν… τρελαθεί για να «φορτώνουν» παίκτες σε θέσεις που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ στο παρελθόν ή για να δημιουργούν… πλεονάσματα σε άλλες, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς πως οι συγκεκριμένες κινήσεις «φωτογραφίζουν» και αποχωρήσεις.