Πάρα πολλά χρόνια πίσω τώρα που το ξανασκέφτομαι. Τόσα που μπορεί να μην ήταν καν έιτις. Και δεν ήταν...

Πιτσιρικάδες τότε, ο Δεμπασκαλάς, ο Φώτης, εγώ και ο Πατούσας, μαθητές -μπορεί και του δημοτικού- αλλά σε διακοπές, καθόμασταν στην πλατεία, κάτω από τον πλάτανο, στα ...εξωτερικά σύνορα του καφενέ του Μπάφα που στα επόμενα χρόνια έγινε το στέκι όλων μας και το επαγγελματικό «κεραμίδι» πάνω από την κεφάλα του Δεμπασκαλά. Καλοκαίρι ήταν, απόγεμα κι έβρεχε. Χρόνια αργότερα, σε ένα ταξίδι στα Γιάννενα, όταν ανήμερα της Αγιαπαρασκευής στις 26 Ιουλίου έπιασε μια μπόρα ξαφνική και γίναμε λούτσα στο γλέντι μιας βάφτισης (γεια σου, ρε Βιβή), άκουσα κι ένα σχετικό ηπειρώτικο ρητό από τον μπαρμπα-Θωμά: «Να ξέρεις, στις πέντε η ώρα στα Γιάννενα βρέχει»!

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr