Ελλάδα - Βοσνία: Τόσα χρόνια... στερημένοι από μια Εθνική με ζωντάνια, με τρεξίματα, με μαχητικότητα, με σωστή τακτική, με μόνιμα εστιασμένο στην επίθεση ποδόσφαιρο και φιλοσοφία, τόσα χρόνια ταλανισμένοι από τις αέναες μικροπολιτικές που κατακρεούργησαν ό,τι το καλό είχε δομήσει η γαλανόλευκη στη "χρυσή" της εποχή, τόσα χρόνια με τόση ίντριγκα και καταστάσεις παντελώς άσχετες με το ποδόσφαιρο αυτό καθ' αυτό. Απολύτως λογικό συνεπώς, όταν όλα αυτά, έστω για ένα βράδυ, δεν "βγαίνουν" στο γήπεδο, ο ενθουσιασμός να... ταβανιάζει.

Ακόμη και αν το χθεσινό ματς με τη Βοσνία ήταν ένα αδιάφορο ματς. Βαθμολογικά όμως. Γιατί, όπως φαίνεται, το πλάνο που δέχθηκε να υπηρετήσει ο Τζον Φαν'τ Σιπ θα το υπηρετήσει με τους δικούς του όρους, τη δική του τεχνογνωσία, τις δικές του επιλογές, τα δικά του πειράματα, τα δικά του λάθη. Ίσως να το χρειαζόμαστε κιόλας, συνολικά ως ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι καλές άλλωστε εποχές της Εθνικής ήταν αυτές που η ομάδα βασίζονταν στην "αρχή του ενός".

Πολλά τα θετικά του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος χθες στο ΟΑΚΑ. Απρόσμενα σίγουρα. Η ομάδα έβγαλε υγεία. Συνολικά. Και στο παιχνίδι, στη διάρκειά του και μετά το τέλος του, με τους πανηγυρισμούς των διεθνών. Διεθνείς. Μια ματιά μόνο στα ονόματα και στις ηλικίες δείχνει το προφανές: φρεσκάδα, ανανέωση, εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη που κερδίζεται μέσα από εμφανίσεις και αποτελέσματα.

Κι αυτό υπάρχει στα αποδυτήρια από την πρώτη στιγμή που ο Ολλανδός ανέλαβε. Ναι, προφανώς έχουν καταγραφεί διάφορα περιστατικά που χρήζουν... επεξήγησης, αλλά είναι σαφές πως οι ποδσοφαιριστές γουστάρουν αυτό που συμβαίνει και δεν έχουν τα βαρίδια, τα όποια βαρίδια του παρελθόντος.

Αλλά και ο Ολλανδός. Δοκιμάζει, ενίοτε... προκλητικά, εκτός (της δικής μας) λογικής πράγματα, αλλά κερδίζει από αυτά. Για παράδειγμα, από το συγκεκριμένο σετ αγώνων, κόντρα σε Ιταλία και Βοσνία δηλαδή, μπορούμε κάλλιστα να σχηματοποιήσουμε έναν κορμό για την ενδεκάδα του. Ο καλύτερος ever Μπακασέτας θα είναι το... εννιαμισάρι. Ο Λημνιός ο βασικός εξτρέμ στα δεξιά. Ο Κουρμπέλης δεν θα κουνιέται από το "6".

Είναι μια καλή μαγιά. Παυλίδης και Κουλούρης θα είναι οι δύο επιλογές για τη θέση του φουνταριστού. Μάνταλος, Μασούρας, Δώνης, Φετφατζίδης, θα ερίζουν για τα άκρα. Μπουχαλάκης, Γαλανόπουλος και Ζέκα για μια (ή δύο, ανάλογα τον σχηματισμό) θέση δίπλα στον Κουρμπέλη.

Μπορεί να ξένισε, μπορεί να προκάλεσε με μερικές από τις επιλογές του, αλλά ο Φαν'τ Σιπ, είδε όντως πράγματα. Είδε διαφορετικές διατάξεις, διαφορετικές θέσεις και ρόλους, δοκίμασε την τακτική πειθαρχία και αποφασιστικότητα των παικτών του, πέρασε μηνύματα με τις εκτός γηπέδου (και δημόσιας ματιάς) αποφάσεις του (το παράδειγμα του Φετφατζίδη είναι ένα, δεν είναι όμως το μόνο και το γεγονός πως τα υπόλοιπα δεν διέρρευσαν, επίσης δίνει ένα θετικό στίγμα αποδοχής από τα αποδυτήρια), έχει πλέον μια σαφή εικόνα της επόμενης ομάδας που θέλει να πλάσει. 

Και μόνο περίεργο δεν μοιάζει που σε αυτό το σκηνικό της επόμενης μέρας, δεν υπάρχει από χθες το βράδυ καμία αναφορά σε ονόματα όπως Μανωλάς, Σωκράτης, Μήτρογλου, Σάμαρης...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Τους χάλαγε ο Παυλίδης; - Απίστευτη εξήγηση για Σταφυλίδη - Δικαίωση με Φετφατζίδη

Τζον Φαν’τ Σιπ Εθνική Ελλάδας