Τί βραδιά και αυτή; Να τρέχεις για να δεις το δεύτερο ημίχρονο ξέροντας, ότι ο Σισέ έχει ανοίξει το σκορ και με το 0-1 η υπόθεση πρόκριση παίζεται στα χαρτιά. Στο ραδιόφωνο παίζει ΣΠΟΡ FM με τον Αντύπα να περιγράφει με αγωνία τα τελευταία λεπτά πριν την παράταση.
Είμαστε στο 90' και ο Ελ Αραμπί χάνει μεγάλη ευκαιρία για να στείλει την Άρσεναλ στην κόλαση και τους ερυθρόλευκους στον παράδεισο. «Τι ωραία που θα ήταν να γινόταν εκεί το ριφιφί», ακούς από τα ηχεία του αυτοκινήτου από τον σπορτκάστερ που λίγο προηγουμένως οριόταν που οι αμυντικοί του Ολυμπιακού είχαν αφήσει τον Πεπε να γυρνοβολάει στην ερυθρόλευκη περιοχή.
Μπαίνουμε στην παράταση! Μπαίνει ο Παπασταθόπουλος αφού ο Μουσταφί δεν μπορεί να συνεχίσει. Καλό σημάδι για Ολυμπιακό. Το πρώτο δεκαπεντάλεπτο κυλάει καλά, αν έμπαινε το δοκάρι του Μασούρα στο 109' όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Δεν πειράζει το τέλος επιφύλασσε καλύτερο σασπένς,
Αυτό επιβεβαιώνεται στο δεύτερο μέρος της παράτασης. Σέντρα, ολιγωρία έρχεται η γκολάρα με το ψαλιδάκι του Ομπαμεγιάνγκ. Εκεί γονατίζεις.
Όχι όμως αν είσαι Ολυμπιακός. Έξω για γρήγορο τσιγάρο στο μπαλκόνι με κλεφτές ματιές να πέφτουν προς την οθόνη. Ξαφνικά το βλέπεις. Ελ Αραμπί και 1-2. Πετάς το βρωμοτσίγαρο και φεύγεις για πανηγυρισμούς μπροστά στην οθόνη, λες και έβαλες εσύ το γκολ.
Η μεγάλη ώρα δεν έχει φτάσει ακόμα! Και άλλες καρδιές θα σπάσουν. Αναφέρομαι στην καραμπόλα που έφερε τον Ομπαμεγιάνγκ απέναντι από τον Σα. Ο θεός της Ελλάδας όμως δεν τον άφησε να σκοράρει και η έκφραση του προσώπου του μετά την απίστευτη χαμένη ευκαιρία σου βγάζει να φωνάξεις το σύνθημα «και όλο κλαίνε τα Αρσεναλάκια στου Emirates τα σκαλάκια». Εχει ξανακάνει άλλωστε κηδεία εκεί μέσα. Πελάτισσα την έχει κάνει την Άρσεναλ. Και όχι μόνο ο Ολυμπιακός. Έχει και ο ΠΑΟΚ γλεντήσει τους κανονιέρηδες.
Ο διαιτητής σφυρίζει τρεις και άπαντες γίνονται ένα κουβάρι. Στα μπλέ ο Ολυμπιακός, σαν να έχει ντυθεί αιματοβαμμένη γαλανόλευκη μετά τη μάχη που έδωσε και έφερε εις πέρας πετυχαίνοντας μία ιστορική πρόκριση, την οποία κάθε Ολυμπιακός θα έχει να διηγείται στα παιδιά του, για το πως την έζησε και πως οι παίκτες του Μαρτίνς κράτησαν ζωντανό το όνειρο.
Και κάτι τελευταίο. Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δίνει μάχες για τον τίτλο και δεν τον κερδίζει με 15 βαθμούς διαφορά από τον Νοέμβριο, έχει γίνει ανταγωνιστικότερος στην Ευρώπη. Μεγάλη απόδειξη αυτή η πρόκριση. Τα λέμε και εις άλλα με υγεία...