11 Μαΐου 1983. Η Aberdeen γίνεται η πρώτη ομάδα (ίσως και η μοναδική) της Σκωτίας εκτός των Rangers και Celtic, που φτάνει σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, έχοντας στον πάγκο της (ποιον άλλον;) τον ανερχόμενο Alex Ferguson. Δυστυχώς για την ίδια, αντίπαλός της η φοβερή και τρομερή Real Madrid των Juanito, Camacho, Stielike και Di Stefano, που είχε ήδη έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών και είχε κατακτήσει τα πέντε από τα δέκα τελευταία πρωταθλήματα στην Ισπανία. Οι Σκωτσέζοι μάλιστα είχαν φτάσει με περισσή δυσκολία ως την «πηγή», αποκλείοντας οριακά την αλβανική Dinamo Tirana και ανατρέποντας δις το σκορ του δεύτερου προημιτελικού απέναντι στην Bayern Munich.

Το «να πιουν και νερό» έμοιαζε σχεδόν με ουτοπία, καθώς η απειρία της ομάδας σε τέτοιες καταστάσεις φάνηκε μέχρι και στην διαχείριση των οπαδών της, αφού οι περισσότεροι ταξίδεψαν από το Αμπερντίν στο Γκέτεμποργκ με ψαροκάικα (!) και κοιμήθηκαν στα πεζοδρόμια έξω από το γήπεδο. Κι όμως, το αποτέλεσμα θα τους λυτρώσει για την ταλαιπωρία τους, με το σκληροτράχηλο σύνολο του SAF, πρώτα να προηγείται μόλις στο 7′ και στην παράταση τελικά να πετυχαίνει το καθοριστικό δεύτερο τέρμα και να φέρνει το Κύπελλο Κυπελλούχων πίσω στην πατρίδα, σε ένα από τα μεγαλύτερα upsets στην ιστορία του θεσμού.

Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας εδώ