Παγκόσμιο Κύπελλο: Βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμα μια διακοπή εθνικών ομάδων, που δίνουν την δική τους… μάχη για να καταφέρουν να πάρουν την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, που πρόκειται να διεξαχθεί στα γήπεδα του Κατάρ. Αυτό θα είναι το 22ο Μουντιάλ από το 1930 που η FIFA αποφάσισε να διοργανώσει το συγκεκριμένο τουρνουά, ώστε να μπορέσει να ανακηρύσσεται η κορυφαία ομάδα στον πλανήτη και να μην γίνεται η ανάδειξή της μέσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όπως γινόταν μέχρι εκείνη την στιγμή. Βέβαια αυτό που  δεν ξέρουν πολλοί είναι το γεγονός πως για αυτό το… μαγικό εισιτήριο στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη έχει διεξαχθεί μέχρι και… πόλεμος μεταξύ δύο χωρών.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και να γυρίσουμε στο 1968, όταν στην Ονδούρα η χούντα του στρατηγού Οσβάλντο Ενρίκε Λόπες Αρεγιάνο δεχόταν ισχυρούς κλυδωνισμούς, λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης στην χώρα, κάτι που προκαλούσε συγκρούσεις, απεργίες και πολιτική αναταραχή. Ενδεικτικό ήταν το γεγονός πως ακόμα και οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, όπως η Εθνική Ομοσπονδία Αγροτών και Κτηνοτροφών της Ονδούρα ασκούσαν έντονη κριτική στον δικτάτορα.

Οι προσπάθειες διαλόγου δεν είχαν αποτέλεσμα, ενώ μετά από προκήρυξη γενικής απεργίας, που η κυβέρνηση δεν άφησε να γίνει, ο επικεφαλής των συνδικαλιστών της Καραϊβικής εξορίστηκε. Οι αναταραχές θα συνεχιστούν και το 1969 και η κατάσταση στην χώρα θα αρχίσει να μυρίζει… μπαρούτι, με την χούντα να αποφασίζει να λέει σε όλους τους τόνους πως για την κακή οικονομική κατάσταση ευθύνονται οι περίπου 300.000 μετανάστες από  το Ελ Σαλβαδόρ που βρίσκονται στην χώρα. Μάλιστα από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους υπήρχαν "καταγγελίες" 'ότι οι μετανάστες είχαν προχωρήσει σε καταπατήσεις γης, με αποτέλεσμα να μην υπογραφεί η ανανέωση της Διμερούς Συμφωνίας μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ, που ρύθμιζε τις ροές ανθρώπων από τα σύνορα. Ακόμα μια κίνηση που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις θα είναι η απόφαση από την πλευρά της Ονδούρα, να διώχνει από την χώρα εκείνους που είχαν αποκτήσει ακίνητη περιουσία χωρίς να είναι γεννημένοι στην χώρα, ενώ την ίδια περίοδο ξεκίνησαν δολοφονίες, συμπλοκές και… εξαφανίσεις πολιτών και από τα δύο κράτη κοντά στα σύνορα.

Οι δύο χώρες θα έρθουν αντίπαλες στον δεύτερο ημιτελικό της προκριματικής φάσης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 ενώ στον τελικό περίμενε ήδη η Αϊτή που είχε προκριθεί απέναντι από τις ΗΠΑ. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 8 Ιουνίου 1969 και η γηπεδούχος Ονδούρα θα κερδίσει με 1-0, με τέρμα του Λέοναρντ Γουέλς στο τέλος. Το προηγούμενο βράδυ, χιλιάδες ντόπιοι ήταν έξω από το ξενοδοχείο των φιλοξενούμενων, όπου έριχναν κροτίδες και με κόρνες προσπαθούσαν να χαλάσουν τον ύπνο τους. Την ίδια στιγμή μια 18χρονη από το Ελ Σαλβαδόρ, η Αμέλια Μπολάνιος μην αντέχοντας το αποτέλεσμα αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά και αυτοκτόνησε.

Η ρεβάνς της 15ης Ιουνίου είχε πάρει χαρακτήρα εθνικής υπόθεσης για το Ελ Σαλβαδόρ, με τον πρόεδρο της χώρας, την κυβέρνηση και σύσσωμη την εθνική ομάδα της χώρας να παραβρίσκεται στην κηδεία της 18χρονης, ενώ παράλληλα το τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας την κάλυψε ζωντανά. Οι πολίτες της χώρας… απάντησαν με τον ίδιο τρόπο στην αποστολή της Ονδούρα, ενώ εκτός από φασαρία πέταγαν κλούβια αυγά και σκουπίδια, στα σπασμένα τζάμια του ξενοδοχείου. Το γήπεδο Φλορ Μπλάνκα οι γηπεδούχοι οπαδοί προχώρησαν σε ενέργειες κατά του εθνικού ύμνου της Ονδούρα, αλλά και της σημαίας, με αποτέλεσμα το 3-0 να κάνει το 1-1 στις αναμετρήσεις των δύο χωρών και ο τελικός νικητής θα έβγαινε από τρίτο αγώνα.

Ο μεγάλος τελικός ορίστηκε στις 27 Ιουνίου, στο στάδιο Αζτέκα του Μεξικό με 5000 αστυνομικούς να έχουν κληθεί να επιβάλλουν την τάξη, ενώ το κλίμα έγινε ακόμα πιο… έντονο όταν μια μέρα πριν την αναμέτρηση ο πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ ανακοίνωσε την διακοπή διπλωματικών σχέσεων με την Ονδούρα. Το Ελ Σαλβαδόρ θα προηγηθεί στο 8΄με τον Χουάν Ραμόν Μαρτίνες, ενώ η Ονδούρα θα κάνει το 1-1 στο 19' με ανάποδο ψαλίδι του Χοσέ Ενρίκε Καρδόνα. Ο Μαρτίνες θα σκοράρει και πάλι στο 28', αλλά στο 50' ο Γκομες θα ισοφαρίσει εκ νέου και θα στείλει τον αγώνα στην παράταση. Αυτός που θα δώσει τη νίκη και την πρόκριση στο Ελ Σαλβαδόρ θα είναι ο Μαουρίσιο Ροντρίγκες με γκολ στο 101' και μετά από λάθος εκτίμηση του τερματοφύλακα και των αμυντικών της Ονδούρα. Λίγο καιρό μετά το Ελ Σαλβαδόρ θα νικήσει και την Αϊτή και θα πάρει την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970.

Τα πράγματα όμως πήραν άλλη τροπή… Στις 14 Ιουλίου το απόγευμα θα ξεκινήσει στρατιωτική δράση από πλευράς Ελ Σαλβαδόρ όπου η πολεμική αεροπορία της χώρας θα βομβαρδίσει στόχους στην Ονδούρα. Η αντίπαλη πλευρά δεν θα μπορέσει να αντιδράσει, μιας και είχε καταστραφεί μέρος του αεροδρομίου Τονκοντίν, ενώ ο στρατός του Ελ Σαλβαδόρ θα εισβάλλει και θα κόψει τους  δύο βασικούς άξονες. Ο πόλεμος των 100 ωρών ή 4 ημερών θα αφήσει πίσω  από 2.000 έως 6.000 νεκρούς, στην πλειοψηφία τους πολίτες της Ονδούρας, ενώ οι τραυματίες ήταν περισσότεροι από 15.000, ενώ χιλιάδες πολίτες της χώρας που έμεναν κοντά στα σύνορα θα μείνουν άστεγοι.

Ο Πολωνός δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής, που βρισκόταν στο πεδίο των μαχών, Ρίσαρντ Καπουστσίνσκι θα γράψει αργότερα, ένα βιβλίο με τίτλο "The Soccer War", ο πόλεμος του ποδοσφαίρου, ενώ το καλοκαίρι του 1969 έμεινε με τον ίδιο τίτλο στις μνήμες των πολιτών τόσο της Ονδούρας, όσο και του Ελ Σαλβαδόρ. Η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία στις 30 Οκτωβρίου 1980, δηλαδή 11 ολόκληρα χρόνια μετά τον Πόλεμο των 100 ωρών, ενώ συμφώνησαν να λυθεί το ζήτημα των συνόρων για τον κόλπο του Φονσέκα και των πέντε τμημάτων γης μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου του ΟΗΕ. Η απόφαση του 1992 έδινε στην Ονδούρα το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων και το 1998 οι δύο χώρες υπέγραψαν συνθήκη περί οριοθέτησης των συνόρων, κλείνοντας έτσι έναν κύκλο αίματος που ξεκίνησε πολλά χρόνια πίσω.

Παγκόσμιο Κύπελλο Ελ Σαλβαδόρ Ονδούρα πόλεμος