Είναι η μπάλα που αναπηδά μέσα ή έξω, ένα δευτερόλεπτο περισσότερο ή λιγότερο. Στιγμές  που χαρίζουν υψηλές δόσεις αδρεναλίνης, οι οποίες πέρα από το συναίσθημα της στιγμής, «γράφουν» σελίδες και σελίδες απίστευτων ιστοριών. 

Σε μία από αυτές, την τελευταία, ο Ράφα Ναδάλ, έγινε ο πρώτος τενίστας στην ιστορία που έφτασε τα 21 Grand Slam, ξεπερνώντας τους Νόβακ Τζόκοβιτς και Ρότζερ Φέντερερ (20 έκαστος), έχοντας μάλιστα να αγωνιστεί λόγω τραυματισμού μισό χρόνο. 

Δυσκολίες, θυσίες και δόξα, ο δρόμος προς τη δόξα. Στο κλαμπ των θρύλων, της κλειστής παρέας των GOAT (Greatest Of All Time), όπως τους παρουσιάζει η ισπανική εφημερίδα "Marca".

Τζο Λούις, «ο βασιλιάς των βαρέων βαρών»

Μαζί με άλλα έξι αδέρφια, γεννήθηκε στο Λέξινγκτον της Αλαμπάμα και έχασε τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία. Μπήκε σε ένα ρινγκ σχεδόν τυχαία και, από εκεί, κατάφερε να χαρακτηριστεί ως ο καλύτερος πυγμάχος στην κατηγορία βαρέων βαρών στην ιστορία. Ήταν πρωταθλητής βαρέων βαρών για 12 συνεχόμενα χρόνια (Ιούνιος 1937 έως Μάρτιος 1949), σημείο που κανείς δεν έχει πλησιάσει, φτάνοντας σε 25 επιτυχημένες υπερασπίσεις τίτλου.

Μπιλ Ράσελ, ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών»

Κανείς δεν έχει κερδίσει τόσα πολλά στον αμερικανικό αθλητισμό όσο οι Μπόστον Σέτικς στις δεκαετίες του 50 και του 60. Οκτώ δακτυλίδια ΝΒΑ στη σειρά και έντεκα σε δεκατρία χρόνια, μια δυναστεία που είναι δύσκολο να επαναληφθεί. Υπάρχουν πολλά ονόματα που διαμόρφωσαν το κατόρθωμα. Ανάμεσά τους, αυτό του Μπιλ Ράσελ, παρών στα 11 νικητήρια πρωταθλήματα, ο παίκτης με τα περισσότερα δαχτυλίδια στην ιστορία του ΝΒΑ.

Πελέ, «ο βασιλιάς»

«Ο Πελέ είναι τέλειος, ο Έντσον είναι ένας άνθρωπος όπως κάθε άλλος», επαναλαμβάνει συχνά για τον εαυτό του ο Πελέ, ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο. Δύσκολα τα παιδιά του χρόνια, πεινούσε, ενώ  πουλούσε φιστίκια και γυάλιζε παπούτσια στο δρόμο για να βοηθήσει την οικογένειά του. Ομως  δούλεψε σκληρά καταφέρνοντας να αλλάξει την ιστορία, τη δική του και του ποδοσφαίρου. Η εμφάνισή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, στο οποίο ήταν στα πρόθυρα να μην φτάσει λόγω τραυματισμού, ήταν απαρχή του δρόμου προς την κορυφή. Σε ηλικία 17 ετών κέρδισε το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Το πρώτο από τα τρία, ρεκόρ, που θα πέτυχε σε δώδεκα χρόνια.

Μάικλ Τζόρνταν, «ο ιπτάμενος»

Από το αξέχαστο καλάθι του κόντρα στον Μπάιρον Ράσελ, στον έκτο αγώνα των τελικών ΝΒΑ του 1998, μέχρι το σουτ με κλειστά μάτια προκαλώντας τον Μουτόμπο. Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ένας άλλος που μπορούσε να εξηγήσει με το παιχνίδι του, το τι και το πώς. Τα έξι του δαχτυλίδια με τους Σικάγο Μπουλς, τα 14 All Stars του, οι δέκα σεζόν του στο ΝΒΑ ως πρώτος σκόρερ και οι πέντε MVP του τον τοποθετούν στην κορυφή του μπάσκετ. Το χάρισμά του μοναδικό, αλλά και οι επιλογές του, όπως η περιβόητη απόσυρσή του για να παίξει μπέιζμπολ, τον κάνουν κοινωνικό σύμβολο.

Έντι Μερξ, ο σπουδαίος

Λίγοι τολμούν να αμφισβητήσουν τη θέση του Μερξ στην ιστορία της ποδηλασίας. Βασίλεψε σε όλα τα μεγάλα tour, με πέντε Tours de France, πέντε Giros d'Italia και ένα Vuelta a España.

Μάικλ Φελπς, «η τορπίλη των μεταλλίων»

Η σφαίρα ή η τορπίλη της Βαλτιμόρης. Οποιοδήποτε παρατσούκλι, όσο μεγαλεπήβολο κι αν είναι, δεν αρκεί για να εξυμνήσει τη φιγούρα του κολυμβητή Μάικλ Φελπς. Το Πεκίνο 2008 φέρει το επίθετό του, ήταν οι Ολυμπιακοί του Αγώνες. Πανηγύρισε οκτώ χρυσά μετάλλια, το ρεκόρ σε μία μόνο διοργάνωση. Σημαντικό μέρος του ρεκόρ του, αλλά όχι όλο: με 28, είναι ο Ολυμπιονίκης με τα περισσότερα μετάλλια στην ιστορία.

Γιουσέιν Μπολτ, ο άνθρωπος που... κέρδισε την επιστήμη

Κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε κάποιος να κολυμπήσει τόσο γρήγορα μέχρι που ήρθε ο Φελπς. Και κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κάποιος να τρέξει τόσο γρήγορα μέχρι να εμφανιστεί ο Γιουσέιν Μπολτ. Τα 9,58 δευτερόλεπτα του στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Βερολίνου (2009) εξακολουθούν να μελετώνται από την επιστήμη, η οποία είδε όλα τα σχέδιά της να καταρρίπτονται. Πριν από την καθιέρωση ενός τέτοιου ρεκόρ, είχε ήδη σπάσει σε άλλες δύο περιπτώσεις (9,72 και 9,69). Ο Τζαμαϊκανός αθλητής μετέτρεψε σε ρουτίνα κάτι περισσότερο από το εξαιρετικό, το ασύλληπτο. Συνολικά κατέχει οκτώ χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα ρεκόρ στα 100 και 200 ​​μέτρα, πέρα ​​από τα 4 x 100 στη σκυταλοδρομία.

Μάρκαρετ Κορτ, η «βασίλισσα των Grand Slam»

Ο Ράφα Ναδάλ, με το 21ο Grand Slam, έχει πετύχει κάτι ανεπανάληπτο στην κατηγορία των ανδρών. Πριν όμως, υπήρχε μία γυναίκα, η Μάργκαρετ Κορτ που το είχε καταφέρει. Η Αυστραλή τενίστρια πανηγύρισε 24 τρόπαια Grand Slam σε, Rolland Garros , Wimbledon,  US Open και Australian Open. Καταφέρνοντας μάλιστα να τα κατακτήσει όλα την ίδια σεζόν, κάτι που  επιχείρησε αλλά δεν μπόρεσε ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Βέβαια δεν είναι η μόνη  που ξεχωρίζει. Η Σερένα Ουίλιαμς  έχει 23 Grand Slam.

Ιντουραίν, ο αθλητής με την αιώνια λάμψη

Το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις, το δύσκολο είναι να μείνεις. Ο Μιγκέλ Ιντουραίν το έκανε αυτό όσο κανένας άλλος. Ο Ισπανός ποδηλάτης, κέρδισε πέντε Tours de France στη σειρά. Μια ωδή στην κανονικότητα. Πέρα από τις θριαμβευτικές συμμετοχές του στα Ηλύσια Πεδία, ο  πανηγύρισε επίσης δύο Giros Italia, ενώ παραδόξως, η Vuelta του αντιστάθηκε.

Λαρίσα Λατίνινα, «η τέχνη της κατάκτησης μεταλλίων»

Η πιο επιτυχημένη αθλήτρια στην ιστορία και η γυναίκα με τα περισσότερα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνολικά, 18. Μέχρι το Λονδίνο το 2012, όταν ο Φελπς την πέρασε, ήταν η πιο πολυβραβευμένη αθλήτρια της διοργάνωσης. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος την γυμναστική χωρίς την κληρονομιά της. Σε ηλικία 11 ετών, μετά το θάνατο του πατέρα του στη μάχη του Στάλινγκραντ, βρήκε καταφύγιο στο μπαλέτο. Στα 21 του έφτασε στη Μελβούρνη για να αλλάξει ιστορία.

Λιονέλ Μέσι, ο ποδοσφαιριστής με τις επτά «Χρυσές Μπάλες»

Είναι ο «βασιλιάς» του βασιλιά των αθλημάτων. Τουλάχιστον, στη σύγχρονη εποχή, αρκεί να κοιτάξει  κάποιος τον αριθμό των μεμονωμένων βραβείων. Έφτασε στην κατάκτηση της 7ης «Χρυσής Μπάλας». Κανείς δεν έχει τόσες πολλές όπως αυτός. Είναι ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα, σε μια ημερολογιακή χρονιά.. Είναι το ποδόσφαιρο...προσωποποιημένο στις μέρες μας.

Τζακ Νίκλαους, η «Χρυσή Άρκτος»

Κανένας παίκτης γκολφ δεν έχει τόσα Grand Slam όπως αυτός. Και, παρόλα αυτά, ο Τακ Νικλάους ξεπερνά πολύ τους αριθμούς. Η «Χρυσή Άρκτος», όπως ήταν το παρατσούκλι του, ήταν ικανός να κάνει ότι δεν μπορούσε να πετύχει κανείς άλλος. Κέρδισε τον πρώτο του τίτλο US Open το 1962. Στη συνέχεια ήρθαν 18 μεγάλες διοργανώσεις και περισσότερες από 105 νίκες τουρνουά.

Τζάκομο Αγκοστίνι, η μεγαλύτερη επιτάχυνση

«Είναι πολύ δύσκολο όταν σταματάς αυτό που κάνεις όλη σου τη ζωή», διαβεβαίωσε πρόσφατα ο Τζάκομο Αγκοστίνι. Είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτό που έχεις κάνει σε όλη σου τη ζωή είναι να κερδίζεις. Ο Ιταλός πρώην πιλότος καρπώθηκε 15 τίτλους και 122 νίκες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας. Εξάλλου, το έκανε με τον μόνο τρόπο που ήξερε, επιταχύνοντας περισσότερο από τον καθένα, αφού χρειάστηκε μόνο δέκα χρόνια.

Ο Σουμάχερ, ο Χάμιλτον και τα επτά Μουντιάλ

Σε δύο τροχούς, κανείς δεν έτρεξε όπως ο Αγκοστίνι. Στους τέσσερις όμως η δόξα μοιράζεται. Όταν ο Μίκαελ Σουμάχερ κέρδισε το έβδομο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2004, ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να τον φτάσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Χάμιλτον, το 2020, το έκανε δυνατό. Οι δύο, όπως και οι περισσότεροι θρύλοι, έχουν ξεπεράσει τα όρια οποιουδήποτε άλλου.

Τομ Μπρέιντι, «το αμερικανικό όνειρο»

Η πρόσφατη αποχώρησή του στα 44 του χρόνια, απλά επιβεβαίωσε τη «στέψη του» ως τον κορυφαίο όλων των εποχών στο NFL (αμερικάνικο ποδόσφαιρο). Ξεκίνησε με την επιλογή του στο Νο 199 του ντραφτ του NFL το 2000 και συνεχίστηκε με την κατάκτηση επτά πρωταθλημάτων, πέντε βραβεία MVP του Super Bowl (τελικός), τρία βραβεία MVP του πρωταθλήματος και αναρίθμητες ακόμη διακρίσεις. Τα επτά Super Bowls είναι περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παίκτη. Οι αριθμοί του, με αμέτρητα ρεκόρ, είναι από άλλο πλανήτη, με ικανότητες  από άλλο γαλαξία. Χωρίς να έχει την πιο δυνατή σωματική διάπλαση, σημείο αναφοράς για το άθλημά του, κανείς δεν έχει κερδίσει όπως αυτός. Ούτε σε ποσότητα ούτε σε ποιότητα.

Γκάρι Κασπάροφ, ο αεικίνητος

Ο δάσκαλος των δασκάλων. Από το 1984 μέχρι τη «συνταξιοδότησή» του το 2005, ο Γκάρι Κασπάροφ ήταν το νούμερο ένα στο παγκόσμιο σκάκι. Συνολικά, 255 μήνες αμετάκλητης ηγεσίας, αριθμός ρεκόρ. Η κόντρα του με τον Ανατόλι Κάρποφ, που ξεπέρασε τον αθλητισμό, έχει γράψει σελίδες και σελίδες ιστορίας. «Ίσως η ίδια η ιστορία, στην πραγματικότητα, μπορεί να γίνει κατανοητή μέσα από αυτήν την αντιπαλότητα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά  η ισπανική εφημερίδα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Μπάσκετ