Κάνοντας μια αναδρομή στο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο της Ιταλίας στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του ’70, θα δούμε την Κάλιαρι σε περίοπτη θέση. Πρωταθλήτρια Ιταλίας του 1970, δευτεραθλήτρια την ακριβώς προηγούμενη σεζόν, ευρωπαϊκές συμμετοχές και παίκτες όπως ο Τζίτζι Ρίβα και ο Άντζελο Ντομενγκίνι, ήταν μόνο μερικοί λόγοι που η Σαρδηνία βρισκόταν στο επίκεντρο εκείνη την εποχή. Αυτή η δόξα δεν έμοιαζε να συγκινεί τον Τζιανλούκα Φέστα, ο οποίος κυριολεκτικά γεννήθηκε εν μέσω πανηγυρισμών για την 2η θέση στην Σέριε Α.

Το τένις, αλλά και οι πολεμικές τέχνες είχαν κερδίσει την προσοχή του Ιταλού από την προσχολική κιόλας ηλικία, διαπρέποντας μάλιστα στο πρώτο. Έπρεπε να πάει στον στρατό για να στραφεί στο ποδόσφαιρο. Εκεί έπαιξε για πρώτη φορά και από τότε όλα πήραν τον δρόμο τους. Διετέλεσε αρχηγός της εθνικής ομάδας Ενόπλων και αμέσως μόλις εκπλήρωσε τις μιλιταριστικές του υποχρεώσεις, κατατάχθηκε στο «στρατόπεδο» της Κάλιαρι.

Στην Πριμαβέρα έμεινε μόλις έναν χρόνο. Αμέσως προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, η οποία εκείνη την εποχή, το 1986, αγωνιζόταν στην Σέριε Β. Θέλοντας να αποκτήσει περισσότερο αγωνιστικό χρόνο, παραχωρήθηκε δανεικός στην τοπική Φερσούλτσις και εν συνεχεία επέστρεψε στους «Ροσομπλού», υπό τις οδηγίες αυτή τη φορά του Κλαούντιο Ρανιέρι. Με αυτόν στον πάγκο καθιερώθηκε στο βασικό σχήμα και αποτέλεσε έναν από τους κινητήριους μοχλούς της ομάδας, που είχε πέσει πια στην τρίτη κατηγορία.

Διαβάστε τη συνέχεια στο eyap.gr

Τζιανλούκα Φέστα