Οι πρώτες σκέψεις της Άρσεναλ για μετακόμιση από το Χάιμπουρι ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’90. Εκείνη την εποχή μεγαλύτερος αντίπαλος των «Κανονιέρηδων» ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον. Το Ολντ Τράφορντ, η έδρα των «Κόκκινων Διαβόλων», με τη χωρητικότητα των 74,000 θεατών, συνιστούσε ένα τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι στο καυτό, αλλά μικρό Χάιμπουρι των 38,000 καθισμάτων.

Ήταν όλο και πιο ξεκάθαρο πως αν η Άρσεναλ ήθελε να συνεχίσει να αποτελεί τον έτερο πόλο στο δίπολο του αγγλικού ποδοσφαίρου, θα έπρεπε να έχει ένα μεγαλύτερο γήπεδο. Αυτό θα της προσέφερε περισσότερα έσοδα από εισιτήρια και λοιπές χρήσεις των χώρων και γενικότερα μεγαλύτερη δυναμική και μεγέθυνση του brand της. Η πρώτη σκέψη ήταν η επέκταση του Χάιμπουρι.

Το δημοτικό συμβούλιο όμως την απέρριψε, καθώς το γήπεδο περιβαλλόταν από κατοικίες. Τα επόμενα έτη ακούστηκαν διάφορες ιδέες, όπως η αγορά του Γουέμπλεϊ (!) και τελικά το 2000 η Άρσεναλ ανακοίνωσε την αγορά ενός οικοπέδου στο Άσμπερτον Γκρόουβ, μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από την έδρα της. Το δημοτικό συμβούλιο έδωσε την έγκρισή του και ξεκίνησαν τα έργα για την πραγματοποίηση «της μεγαλύτερης απόφασης στην ιστορία του συλλόγου», σύμφωνα με τον Αρσέν Βενγκέρ.

Διαβάστε τη συνέχεια στο eyap.gr

Άρσεναλ