Γελάμε εμείς με τον Τσάκα, γελάει κι αυτός με μας

Προσωπικά, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τον Τσάκα. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση. Όχι τόσο από ποδοσφαιρικής πλευράς, όσο από κοινωνικής.

Σε ποια άλλη χώρα του πλανήτη, θα μπορούσε να ευδοκιμήσει κάποιος ανάλογος Βλάσης Τσάκας; Δύσκολο. Ακόμα και σε τριτοκοσμικές μπανανίες, τύπου-Ζιμπάμπουε ή Μποτσουάνα, δεν θα ήταν εύκολο. Άντε να άντεχε μια-δυο εβδομάδες. Τη τρίτη, θα τον είχανε πάρει χαμπάρι. Στην Ελλάδα όμως αντέχει. Ντούρασελ.

Έχει κλείσει τρεις μήνες από τις 19 Σεπτεμβρίου που εμφανίστηκε και προχωράει ακάθεκτος. Εμείς γελάμε με το Τσάκα κι αυτός γελάει μαζί μας. Και στη μέση ο Παναθηναϊκός. Ο Τσάκας ασχολείται με τον Παναθηναϊκό σε καθημερινή βάση, φουλ-τάιμ. Έχει εγκατασταθεί σε αξιοπρεπές ξενοδοχείο, έχει οδηγό για τις μετακινήσεις του, γραμματειακή υποστήριξη και προσωπικό για τις μικροδουλειές. Κάνει επαφές και συζητήσεις, σχεδιάζει την επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι μόνο ο πρώην βουλευτής Δράμας, Δαϊλάκης, που έχει αποδεχθεί την πρότασή του για να μπει στο ΔΣ της ΠΑΕ.

Είναι κι άλλοι τρεις "επώνυμοι" και "σοβαροί" που έχουν δώσει τα χέρια. Ήδη ο Τσάκας έχει προσλάβει τον επόμενο υπεύθυνο ασφαλείας. Μοιράζει μισθούς παχυλούς μάλιστα, για τα στελέχη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός της επόμενης μέρας. Και πάνω απ' όλα βέβαια, συνομιλεί με δημοσιογράφους. Και επίσημα και οφ δη ρέκορντ. Ταυτόχρονα,. κλείνει ραντεβού με επιφανείς οικονομικούς παράγοντες για να τους κλείσει δουλειές, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Σαουδική Αραβία με τους Πρίγκιπες!

Ένας άνθρωπος που προέκυψε από το πουθενά, που κανείς δεν ξέρει τι δουλειά κάνει και πως ζει, είναι το κεντρικό πρόσωπο της ποδοσφαιρικής καθημερινότητας, εδώ και τρεις μήνες. Κι αν εμείς γελάμε με τον Τσάκα, δεν γελάει πχ ο Υπουργός Πολιτισμού, Παύλος Γερουλάνος. Ελέω Τσάκα, άλλαξε στο αθλητικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στην Βουλή, η διάταξη, για να μπορούν φυσικά πρόσωπα και Εταιρίες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, να κατέχουν μετοχές Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιριών.

Άλλωστε όπως είπε ο Τσάκας, ο νέος Πρίγκιπας, θα βάλει τα 15 εκατομμύρια στον Παναθηναϊκό, για να κλείσει το ντιλ, μόλις ψηφισθεί το Νομοσχέδιο. Όταν λοιπόν, σήμερα η Κυβέρνηση και αύριο η Βουλή, παίρνουν στα σοβαρά τον Τσάκα και ανοίγουν το δρόμο με νομοθετική παρέμβαση για να έρθουν Σαουδαραβικά πετροδολάρια στην Ελλάδα, ποιοι είμαστε εμείς που θα τον αμφισβητούμε;

Το γλέντι λοιπόν είναι αμείωτο. Όταν εμφανίζεται ο Μοχάμεντ Μπασέμ, εκπρόσωπος του πρώτου πρίγκιπα, Αλ Σαούντ. Ο περί ου ο λόγος, Μοχάμεντ, αλλάζει το σκηνικό: "Πριν είκοσι μέρες αποσύραμε τον Τσάκα. Θέλαμε να επενδύσουμε αλλά ο Τσάκας έκανε παιχνίδι για τον εαυτό του. Στις αρχές Ιανουαρίου, ο Σουλτάν θα έρθει στην Αθήνα για να συναντήσει τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Θέλουμε ακόμα τον Παναθηναϊκό".

Ιδού λοιπόν, πως μπορούμε να παραφράσουμε τους γνωστούς στίχους του Ζωρζ Πιλαλί και να πούμε: "Δύο πρίγκιπες μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα". Κατά τον Βλάση Τσάκα, ωστόσο, ο Μοχάμεντ δεν είναι τίποτα παραπάνω από Ιορδανός οδηγός. Και κατά συνέπεια ο λόγος του, δεν έχει καμία αξία. Ποιον από τους δύο λοιπόν, να πιστέψεις; Τον Έλληνα Τσάκα ή τον Ιορδανό Τσάκα; Δεν μπορεί να έχει η Ελλάδα το καλούπι και το αποκλειστικό προνόμιο να βγάζει Τσάκες. Με την ίδια ευκολία, μπορεί να βγάλει και η Ιορδανία, με αποτέλεσμα να μπλέκουνε τα μπούτια τους. Είτε έτσι όμως, είτε γιουβέτσι, είτε ένας είναι ο πρίγκιπας, είτε κανένας, είτε περισσότεροι, μαζί με τις πριγκίπισες, δεν έχει καμία σημασία.

Το απρόοπτο στο σίριαλ έχει ξεπεράσει και τον Νίκο Φώσκολο στη Λάμψη. Αυτό που μετράει, λοιπόν, είναι "σε δουλειά να βρισκόμαστε". Να περνάνε ευχάριστα οι μέρες, οι βδομάδες και οι μήνες. Να έχει γίνει ο Τσάκας μέρος της καθημερινότητας. Να σφάζονται στα πόδια του ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες ποιος θα πάρει αποκλειστική δήλωση. Οι περισσότερες τον ειρωνεύονται, κάποιοι τον χλευάζουν, αλλά όλοι ασχολούνται μαζί του. Κανένας δεν τον περνάει στο ντούκου. Και δεν είναι λίγοι, αυτοί που τον λαμβάνουν σοβαρά υπόψη πανηγυρίζοντας ότι ο Παναθηναϊκός αλλάζει σελίδα.

Είπαμε. Αυτή η χώρα δεν έχει μόνο τον ήλιο και τη θάλασσα. Είναι η κατ' εξοχήν χώρα του χαβαλέ στον πλανήτη. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, μέλος μιας από τις ισχυρότερες οικογένειες στην Ελλάδα, έχει κάνει στην άκρη από τον Παναθηναϊκό κι αφήνει τον Τσάκα να αλωνίζει. Σχετικά με το πρώτο σκέλος είναι δικαίωμα του. Σε ότι αφορά το δεύτερο, όμως, έχει ευθύνη για το καραγκιοζιλίκι. Που θα μπορούσε να το έχει τελειώσει με μια και μόνο κουβέντα. Ο Τσάκας υπάρχει επειδή του το επιτρέπει ο Βαρδινογιάννης. Επειδή τον λαμβάνει σοβαρά υπόψη του ο Γερουλάνος και λίγο ή πολύ το δημοσιογραφικό σινάφι μας.

Όλοι, λοιπόν, έχουμε κι από ένα μερίδιο ευθύνης σ' αυτή την ιστορία. Άλλος μεγαλύτερο κι άλλος μικρότερο. Για αυτό επαναλαμβάνω ότι το φαινόμενο-Τσάκα, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να ευδοκιμήσει. Με τον Τσάκα, λοιπόν, γεμίζει με το έναν ή τον άλλον τρόπο η καθημερινότητα μας, είμαστε όλοι συνένοχοι. Ακόμα κι όσοι κάνουμε πλάκα μαζί του. Το να γελάς με κάποιον, του δίνεις έστω κι άμεσα υπόσταση. Όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας για να υπάρχει ο Τσάκας και να διατηρείται στην επικαιρότητα. Από τον Βαρδινογιάννη και τον Γερουλάνο μέχρι τον τελευταίο ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού. Κι επειδή αυτά είναι δανεικά, ξαναλέω ότι όπως γελάμε εμείς με τον Τσάκα έτσι γελάει κι αυτός με μας.