Περί διαιτησίας και άλλων δαιμονίων

Το πρώτο ήταν η ιστορική συνέντευξη του Νίκου Αλέφαντου στην Έλλη Στάη, κατά την διάρκεια της οποίας ο κόουτς επαναλάμβανε ανά πεντάλεπτο γεμάτος παράπονο: «Γιατί δεν βγαίνει στο τηλέφωνο ο κύριος Δούρος; Να βγει στο τηλέφωνο». Η δεύτερη σκηνή που «έτρεξε» στο μυαλό μου ήταν από δημοσιογραφικές συσκέψεις όταν οριζόταν στα ντέρμπι ο Κύρος Βασσάρας στις αρχές του 21ου αιώνα. Χωρίς πολλά πολλά ο τίτλος που επιλέγαμε ήταν: «Διαιτητής με... Κύρος». Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Oι καιροί αλλάζουν. Όχι η διαιτησία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή εξακολουθεί να διαλύει και να δηλητηριάζει την ψυχαγωγία του κοσμάκη. Εξ αμελείας ή εκ προθέσεως; Έγκλημα το ένα έγκλημα και το άλλο. Η ποινή αλλάζει, αλλά η ουσία παραμένει ίδια. Δεν μπορούμε να χαρούμε έναν αγώνα με τίποτα. Από τη μύτη μας τον βγάζουν.

Δεν θα κρίνω αν καλώς ή κακώς αντικαταστάθηκε ο Βασσάρας, απλώς θα ήθελα να επισημάνω ότι η καρέκλα του ανθρώπου που επιλέγει διαιτητές είναι ηλεκτρική κι αν δεν αλλάξουν ριζικά νοοτροπίες, ουδείς θα στεριώσει. Επίσης, όσο οι διαιτητές έχουν αυτά τα χάλια, θα κλάψουν μανούλες. Ούτε ο Βασσάρας, ούτε ο Δούρος, ούτε ο Θεός ο ίδιος μπορούν να κάνουν τους Έλληνες κανονικούς διαιτητές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που πάντως δεν φτάνουν για να καλύψουν όλες τις αναμετρήσεις μιας αγωνιστικής). Όσο κι αν λέμε ότι λάθη γίνονται κι αλλού, η μυωπία, ο αστιγματισμός και η πρεσβυωπία των δικών μας έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ της οφθαλμιατρικής. Και σας το λέει ένας άνθρωπος με 1 1/2 μάτι (κι ούτε).

Μήπως στο μπάσκετ τα ίδια δεν συμβαίνουν; Φυσικά! Τα ίδια και χειρότερα. Κρατάει χρόνια η συζήτηση για τα σφυρίγματα σε κάθε αγώνα (ειδικά στους τελικούς) για φάουλ ''κολ'' και ''νον κολ'', για μπακαλίστικο μέτρημα σφυριγμάτων, εμπρόθεσμα ή εκπρόθεσμα σουτ. Η αλήθεια είναι ότι στον κόσμο της πορτοκαλί μπάλας όσα εγκλήματα κι αν γίνουν (που έχουν γίνει άπειρα) ο Συμεωνίδης δεν κουνιέται ούτε με προεδρικό διάταγμα. Στα παρκέ πάντως ,όταν ήταν εν ενεργεία οι Βορεάδηδες, είχαμε πολύ μεγάλους διαιτητές. Τώρα τα νέα ...μπουμπούκια είναι πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον. Σας τα γράφει συχνά κι ο Ιάκωβος Φιλιππούσης, οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Εδώ πάντως κι αν υπάρχει καχυποψία. Με την μόνη διαφορά ότι το μπάσκετ δεν μπορεί να... ρίξει κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στην μπάλα, άρα όλη η κουβέντα γίνεται για εσωτερική κατανάλωση και γενικώς δεν ανοίγει ρουθούνι. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να ιδρώσει κανενός το μέτωπο ούτε με την απειλή του ΕΣΑΚΕ ότι δεν θα αρχίσει το νέο πρωτάθλημα αν δεν βγει από τον νέο αθλητικό νόμο το άρθρο που ορίζει ότι τα πρωταθλήματα θα διοργανώνονται από τις Ομοσπονδίες και όχι από τους συνεταιρισμούς των ομάδων. Δεν σκιάζεται ο Νικητιάδης (καλά ούτε κι ο Γερουλάνος φυσικά) από τους αστείους παλικαρισμούς σας κυρ Βασίλη μου. Άσχετο αυτό το τελευταίο, αλλά ήθελα να το γράψω.

Πάμε πίσω στην διαιτησία...

Κι αν στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ βλέπουμε όλοι τί γίνεται (και κυρίως τί δεν γίνεται), στο πόλο κάτω από το νερό χάνει η μάνα το παιδί κι ο διαιτητής την μπάλα. Φυσικά στην περίπτωση της αποψινής αποβολής του Ντράγκαν Άντριτς στο τέταρτο οκτάλεπτο του αγώνα με την Ιταλία όλοι είδαν ότι ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας δεν έκανε κάτι που να δικαιολογεί την αποβολή του με κόκκινη κάρτα. Ήταν κομματάκι υπερβολική η απόφαση του απέναντι (!!!) διαιτητή (που δεν είχε καν τη δυνατότητα να ακούσει τί έλεγε ο -πράγματι- εκρηκτικός ομοσπονδιακός μας, όταν διαμαρτυρήθηκε –αδίκως- για μια σωστή αποβολή παίκτη μας) και θα μας αφήσει χωρίς άμεση τεχνική καθοδήγηση στον κρίσιμο αγώνα της Τετάρτης εναντίον του Μαυροβουνίου για την είσοδο στην τετράδα. Τί έχει να πει γι’ αυτό ο αντίστοιχος Πιλάβιος της LEN; Τίποτα; Ωραίος τύπος είναι. Για να σοβαρευτούμε όμως, ο κύρ Ντράγκαν δεν είχε κανέναν λόγο να διαμαρτυρηθεί (έστω και εντός ορίων) για μια ασήμαντη φάση σε ένα ήδη χαμένο ματς. Είναι όμως κι αυτός λιγάκι «loco», που λέει κι ο φίλος μου ο Γρυλωνάκης.

Εδώ που τα λέμε είναι (κι αν δεν είναι, γίνονται) όλοι «loco» όταν η συζήτηση φτάνει στους κόρακες, που άλλοτε γίνονται «καναρινάκια», άλλοτε γαλατάδες (πόλο) κι άλλοτε γκρίζοι λύκοι (μπάσκετ).

Επιθυμώ να σας γράψω μια μεγάλη αλήθεια :

Όταν η ομάδα σου είναι πραγματικά καλή (ομάδα πρωταθλητισμού δηλαδή) και με μεγάλη ποιοτική διαφορά (ως προς το ρόστερ) από τον αντίπαλο, ουδείς διαιτητής μπορεί να αποφασίσει την μοίρα της. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει πρέπει πρώτα να προβληματιστείς για την ομάδα σου και μετά για το λάθος σφύριγμα ενός (ακουσίως ή εκουσίως) ανίκανου ή ακατάλληλου. Ταυτοχρόνως όμως είναι δουλειά των υπερκείμενων αρχών να πατάσσουν άμεσα φαινόμενα αλλοίωσης αποτελεσμάτων. Όχι με αλλαγές ρούχων του Μανωλιού. Με ριζική αναδιάρθρωση.

Εκεί που στα σίγουρα πάντως οι «διαιτητές» (δηλαδή οι δικαστές) μας είναι για τα θηρία είναι στο κομμάτι της επίλυσης οικονομικών διαφορών. Στο ποδόσφαιρο ίσως και να μην χρειάζονται, γιατί όπως δείχνει το παράδειγμα της ΑΕΚ τα βρίσκουν μόνες τους οι εμπλεκόμενες πλευρές. Γιατί; Διότι εκεί διακινείται άφθονο χρήμα και οι διαπραγματεύσεις πάντα κάπου οδηγούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υπέρ του εργαζόμενου, δηλαδή του αθλητή. Όχι υπέρ του παράγοντα που ΔΕΝ πληρώνει.

Τα πράγματα είναι τραγικά στο βόλεϊ, όπου δεν βρίσκεις το δίκιο σου (φυσικά ούτε τα λεφτά σου) με καμία κυβέρνηση. Σίγουρα πάντως όχι με αυτήν που έχει αφήσει την Λίγκα να αλωνίζει και να μην πληρώνει για να εκδικαστούν προσφυγές εδώ και κάτι... αιώνες. Αντί να τους βάλει λουκέτο, ο Μπιτσαξής τους καμαρώνει. Και το χειρότερο; Ούτε καν γνωρίζει τί συμβαίνει. Απόψε ίσως διαλύεται η ΕΑΠ μετά την Καλαμαριά. Για την ιστορία του Μαντέκα σας τα γράψαμε. Αυτή άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στην Πάτρα. Μήπως όμως στον Παναθηναϊκό (τυχαίο παράδειγμα) τα πράγματα είναι καλύτερα; Απλήρωτοι είναι κι εκεί όλοι. Κι όμως η (μη) «διαιτησία» τους επιτρέπει να κάνουν αντικαταστάσεις και μετεγγραφές. Μετά την φυγή Ψάρρα, οι κεραίες μου έπιασαν ότι παίρνουν τον Δημητριάδη από τον Ηρακλή, αφού εκεί επέστρεψε ο Προύσαλης (αλήθεια πώς κυκλοφορεί στην χώρα ο Ντεσπέιν χωρίς άδεια παραμονής;). Επίσης λέει θα πάρει τον Μαντέκα εφόσον μείνει ελεύθερος. Γιατί να τον πάρει; Για να μείνει και στην Αθήνα απλήρωτος; Αν διαλυθεί πάντως και η ΕΑΠ την «σκαπούλαραν» οι πράσινοι και μάλιστα... άνευ αγώνος. Άρα δεν θα χρειαστεί καν να κάνουν μετεγγραφές (μ’ αρέσει που ο Καζάζης απαγόρευσε στους απλήρωτους Κοτσιλιάνο-Ζουπάνι να ασχοληθούν παράλληλα με την άμμο!!!). Να χαίρεστε το πρωτάθλημά σας πρόεδρε Παντελή. Να χαίρεστε τους νόμους σας κύριε γενικέ. Και τους προηγούμενους και τους επόμενους.

Υ.Γ: Συνομιλώντας απόψε με τον Κύρο Βασσάρα, η αίσθηση που μου έμεινε από τον τόνο της φωνής του απαντάει στο δίλημμα που διατυπώνει στο άρθρο του ο Παύλος Παπαδημητρίου. Μάλλον αισθάνεται ότι γλίτωσε ο άνθρωπος! Όσο κι αν έχει τις ευθύνες του που δεν άκουσε ποτέ κάνεναν!