Περνούν οι μέρες και δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Ολο αυτό το διάστημα, μένει μια στυφή γεύση στο στόμα. Δεν ξέρω πόσο θα αλλάξει αυτό. Είμαι βέβαιος, πως εδώ και μέρες έχει αλλάξει η ατζέντα της κουβέντας. Εκεί που κάθε μέρα συζητούσαμε με προσμονή για την επίσημη πρώτη της ΑΕΚ για τη νέα σεζόν, για τις μεταγραφές που έγιναν και εκείνες που δεν έγιναν ακόμα, τώρα είμαστε χαμένοι στο μίσος, την καταστροφή, την ανικανότητα, τη διαστροφή. Φρικτές καταστάσεις.

Το ζήτημα είναι σύνθετο. Διότι, δεν αρκεί σε κάθε άνθρωπο και ειδικότερα φίλο της ΑΕΚ, ο πόνος που πρέπει να προκαλεί (αν μιλάμε για άνθρωπο και όχι για κτήνος), η βίαιη απώλεια της ζωής ενός ανθρώπου δίχως καμία αφορμή και πολύ περισσότερο αιτία, δεν φτάνει που πρέπει να ζεις με τον πόνο και να βλέπεις με διαφορετικό μάτι, χώρους και συνήθειες που ήταν συνδυασμένα με τη χαρά, έχεις και ένα μάτσο στημένων και ελεεινών υποκειμένων, που βρήκαν ακόμα μια φορά χώρο για να σπεκουλάρουν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο enwsi.gr

Μιχάλης Κατσουρής Οπαδική βία Ντιναμό Ζάγκρεμπ Ελλάδα ΑΕΚ