Οι Αργεντινοί εκλιπαρούν τον Λιονέλ Σκαλόνι να τον καλέσει τιμητικά, έστω μία φορά στη Seleccion, ενώ μετά τον Μαραντόνα και τον Μέσι είναι ο τρίτος Αργεντινός της Ιστορίας στον οποίο οι Βραζιλιάνοι, σε ένδειξη απέραντου σεβασμού βγάζουν, όπως είθισται να λέμε το καπέλο τους.

Που ήταν όμως κρυμμένος, τόσα χρόνια ο χαρισματικός σέντερ- φορ που οδήγησε με τα γκολ του (58, σε μόλις δέκα μήνες παρουσίας στο Ρίο Ντε Ζανέιρο) τη Φλουμινένσε, τόσο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, όσο στην ιστορική της παρουσία σ’ έναν τελικό του Copa Libertadores, του αντίστοιχου Champions League της Λατινικής Αμερικής με την, αργεντίνικη Μπόκα Τζούνιορς;

Εκεί ήταν. Πάντα εκεί. Παραδόξως, δεν αγωνίστηκε ποτέ στην Ευρώπη, απλά περιφερόταν αριστερά και δεξιά πρώτα στην Αργεντινή, μετά στην Παραγουάη, στη Βολιβία, στο Μεξικό, την Κολομβία, τα δύο τελευταία χρόνια στη Βραζιλία, πρώτα στη Βάσκο Ντα Γκάμα, με την οποία πέτυχε 38 γκολ σε 86 παιχνίδια, και από τον περασμένο Δεκέμβριο στη Φλουμινένσε όπου πανηγύρισε 58 γκολ σε 87 αγώνες: ένα στατιστικό για φαινόμενα, τύπου Χάλαντ, σκόρερ μόλις δύο γκολ παραπάνω κατά τη διάρκεια της ηλιακής χρονιάς.

Το όνειρό του, βέβαια ήταν να παίξει στην Λάνους, την ομάδα της καρδιάς του, την οποία και «χτύπησε» για πάντα, με ανάλογο τατουάζ στο σώμα του, και μάλιστα αποκλειστικά και μόνο με το Νο 14 στην πλάτη, όπως και το νούμερο της θήρας των αντίστοιχων σκληροπυρηνικών ultras. Και για ένα διάστημα, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα, αλλά κράτησε στην ουσία λίγο. Στα 4 χρόνια παραμονής του στη Λάνους, προπονητής και διοίκηση προτιμούσαν ν’ αγοράζουν τα παπούτσια που έφτιαχνε στα τσαγκαράδικο με τον πατέρα του ή να τους σερβίρει τους καφέδες που ετοίμαζε η μαμά Μαρίνα, από το να του δώσουν την ευκαιρία να παίξει ποδόσφαιρο. Και έτσι, όλες κι όλες έπαιξε μόνο 17 φορές, μάλιστα ως αλλαγή πανηγύρισε δύο και μόνο γκολ και μετά τον έστειλαν να «ψηθεί» από δω και από κει, σε Τσακαρίτα, Κολόν Σάντα Φε πριν ξεκινήσει η Οδύσσεια στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική.

Δεν το’ βαλε όμως ποτέ κάτω. Δεν πτοήθηκε. Και όπου κι αν αγωνιζόταν πανηγύριζε το κάθε του γκολ πάντα με τον ίδιο τρόπο: σχηματίζοντας με τα δάκτυλά του το γράμμα «L», όπως το αρχικό της Λάνους. Ένα «L», που μετά απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αλλά και αξία όταν γεννήθηκε ο γιος του Λορέντσο. Σημειολογικά, ως σημάδι του πεπρωμένου το «L» θα μπορούσε να ήταν και το αρχικό γράμμα του ονόματος του Λιονέλ Σκαλόνι, του ομοσπονδιακού τεχνικού της παγκόσμιας πρωταθλήτριας τον οποίο οι Αργεντινοί εκλιπαρούν να του δώσει, τιμητικά έστω, μία ευκαιρία να φορέσει κι εκείνος, ας είναι για μία φορά τη φανέλα της Albiceleste. Για την ώρα, το «L» αντιπροσωπεύει τον ιστορικό στόχο της κατάκτησης του Libertadores και την προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλλουν, εκείνος και η Φλουμινένσε για να κερδίσουν, στις 4 του ερχόμενου Νοεμβρίου την, σαφώς ισχυρότερη Μπόκα Τζούνιορς. Για την Λ.άνους, τον Λ.ορέντσο, φυσικά και τον Λ.ιονέλ…          

Χερμάν Κάνο Φλουμινένσε Αργεντινή