Όταν η είδηση της παραίτησης του Καπέλο, αναγκάζει τα μεγάλα βρετανικά τηλεοπτικά δίκτυα, να διακόψουν το πρόγραμμα τους, και στην συνέχεια να έχουν διαρκή ενημέρωση και να είναι πρώτο θέμα των δελτίων, πάνω ακόμη και από τις σφαγές στην Συρία, και όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, παρεμβαίνει και σχολιάζει με δηλώσεις του το ζήτημα, αποδεικνύεται περίτρανα, ότι η θέση του προπονητή στην εθνική Αγγλίας, δεν είναι απλά η «όποια δουλειά». Κάποιος είπε, ότι είναι η χειρότερη θέση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, και δεν έχει άδικο, αν λάβει κανείς υπόψιν του, την τεράστια πίεση, που ασκείται παραδοσιακά στο Νησί, στον εκάστοτε εκλέκτορα.

Πόσο μάλλον αυτή την φορά, που ο Καπέλο δεν ήταν «δικός τους» και βρήκαν την ευκαιρία άπαντες, να βγάλουν το απύθμενο κόμπλεξ, που έχουν ως λαός, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο. Γιατί στο Νησί θεωρούν, ότι διαθέτουν τον «λόγο του Θεού» στα ζητήματα της μπάλλας.

Και αν ο Ιταλός γλύτωσε από τα βάσανα του, ο επόμενος ταλαίπωρος, που θα κληθεί να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα, έχει ένα σωρό εκκρεμότητες να λύσει. Δεδομένου, ότι απομένουν μόλις 4 μήνες μέχρι το Γιούρο. Η αποτυχία (μία ακόμη) στο ΠΚ του 2010, και οι καλές εμφανίσεις, υπό την καθοδήγηση του δον Φάμπιο στα προκριματικά και τα φιλικά, τα επόμενα δύο χρόνια, έδωσαν τροφή, στις έτσι και αλλιώς υπερβολικές απαιτήσεις της φίλαθλης ποδοσφαιρικής Αγγλίας, που θεωρεί, ότι η ομάδα με τα «τρία λιοντάρια», πρέπει να κερδίζει σε κάθε τουρνουά. Και ας έχει να «γευθεί» οτιδήποτε από το 1966.

Ποιος θα είναι ο αρχηγός? Η καθαίρεση του Τέρι, «έφαγε» τον Ιταλό. Υποψήφιοι υπάρχουν, ο καθένας με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Τζέραρντ με την πείρα του, αλλά αποτυχημένη επιλογή στο παρελθόν (ήταν και γκαντέμης). Ο Σκοτ Πάρκερ, άφθαρτος στις κλίκες των αποδυτηρίων, αλλά όχι με το ίδιο ηγετικό ανάστημα. Ο Τζο Χαρτ, με το τεράστιο ταλέντο του κάτω από τα δοκάρια, αλλά εξαιρετικά νέος. Και οι «επαναστάτες» της παρέας, Ρούνεϊ και Κόουλ, ικανοί να βάλουν μπουρλότο, μέσα ή έξω από το τερέν. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και τον Λάμπαρντ, αλλά θα έχει θέση βασικού, ο μέσος της Τσέλσι;

Θα κληθεί στην αποστολή ο Τέρι? Δεν είναι εύκολη η απάντηση, δεδομένης όλης της ιστορίας και του παρασκηνίου, που έχει παιχτεί, ιδιαίτερα τώρα, μετά την παραίτηση Καπέλο. Και αν τελικά είναι στην αποστολή, μπορεί να συνθέσει το καλύτερο αμυντικό δίδυμο, με τον Ριο Φέρντιναντ, όταν θα κατηγορείται για ρατσιστική επίθεση στον αδελφό του; Πως θα συνεργαστούν, δίπλα-δίπλα;

Ποια θα είναι η αγωνιστική φιλοσοφία; Ο Καπέλο είχε το δικό του μοντέλο, που έμοιαζε να λειτουργεί, τώρα προς το τέλος. Ο διάδοχός του, θα είναι θιασώτης του ποδοσφαίρου κατοχής και ανάπτυξης, αλά Ισπανία; Ή μήπως θα προτιμήσει το παιχνίδι της αναμονής και των αντεπιθέσεων, που έχει βρει εφαρμογή σε αρκετές πια Αγγλικές ομάδας;

Τι θα γίνει με τον Στιούαρτ Πηρς; Ο προπονητής της εθνικής Ελπίδων, θα είναι μεταβατικός τεχνικός, θα διατηρηθεί όμως και στο επόμενο προπονητικό τημ, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα από την συνεργασία του με τον Καπέλο; Ή θα κάνει στην άκρη για new faces;

Ποιοι παίκτες θα πάνε στην Ουκρανία και στην Πολωνία; Αν νομίζετε, ότι μόνο στην Ελλάδα γκρινιάζουμε, ότι την φανέλλα της εθνικής βλέπουν οι ποδοσφαιριστές των «μεγάλων», έχετε άδικο. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αγγλία, με μεγάλη γκρίνια, γιατί συνήθως οι ποδοσφαιριστές των κλαμπ του Λονδίνου, έχουν μεγαλύτερη προσοχή, από τον εκάστοτε Ομοσπονδιακό. Θα έχει άραγε ο νέος, την όρεξη να τρέχει στην «αγγλική επαρχία» και να ανακαλύψει τα νέα ταλέντα;


Ποιο θα είναι το αγωνιστικό σχήμα; Εδώ και αν αποτελεί σπαζοκεφαλιά, για το νέο προπονητή. Που θα παίξει ο Ρούνεϊ; Φορ, 2ος επιθετικός πίσω του, στα άκρα; Ποιος είναι ο καταλληλότερος παρτενέρ του; ο Ντάρεν Μπεντ, ο Ουέλμπεκ, ο Στάριτζ, ο Ζαμόρα, ο Ντεφόε, ο Κάρολ (Θεέ και Κύριε…); Ποια θα είναι τα εναλλακτικά πλάνα, για τους 2 πρώτους αγώνες, που θα είναι τιμωρημένος; Ο Τζέραρντ, που θα χωρέσει; Κεντρικός ή περισσότερο στα άκρα της μεσαίας γραμμής; Ποιοι θα είναι οι εξτρέμ; Μήπως ήρθε η ώρα να εμπιστευθούν τους δύο πιο γρήγορους παίκτες στο Νησί, αλλά ταυτόχρονα και τους πιο άπειρους; Τον Τσάμπερλεϊν και τον Ουόλκοτ, συμπαίκτες στην Άρσεναλ; Ζαλιστήκατε; Και πόσα ακόμη ερωτήματα…

Προς το παρόν οι παίκτες τάχθηκαν, αναφανδόν υπέρ του Ρέντναπ, που ήταν έτσι και αλλιώς το φαβορί να αναλάβει μετά το καλοκαίρι, και ας είχε ένα χρόνο ακόμη συμβόλαιο με την Τότεναμ. Άλλωστε, μπορεί να μην το διαλαλούν, και να το λένε κομψά-«η προτίμηση μας θα ήταν»-αλλά στην Ομοσπονδία θέλουν πάλι Άγγλο τεχνικό. Άντε το πολύ-πολύ, Βρετανό υπήκοο. Δικαιολογημένα πάντως δεν βιάζονται. Στο φιλικό με την Ολλανδία, στις 29 του Φλεβάρη, θα κάτσει στον πάγκο ο Πιρς και η ουσιαστική δουλειά του νέου προπονητή, θα είναι μετά το πέρας των υποχρεώσεων στα εθνικά πρωταθλήματα. Αν ξέρει καλά και το αγγλικό ποδόσφαιρο, δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερο χρόνο για τις κλήσεις του και πλέον στα φιλικά, πριν το Γιούρο θα προσπαθήσει να μοντάρει τη νέα ομάδα, σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Και νωρίτερα να ερχόταν, δεν θα είχε τις ημερομηνίες για την διεξαγωγή φιλικών.

ΥΓ Επειδή κάποιοι γράφουν για Μουρίνιο, να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη: ο Πορτογάλος επιστρέφει, αλλά η έδρα του θα είναι ανάμεσα στο Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ. Εάν τα λεφτά των σεϊχηδων, είναι τόσα όσα αφήνουν να διαρρεύσει, και εφόσον ο σερ Αλεξ πάρει τον τίτλο, θα κάνει την είσοδο του στο Ετιχαντ Στάντιουμ, πάνω σε καμήλες!!! Σαν τον Λώρενς της Αραβίας.

Πηγή: pamesports.gr

Αγγλία Ποδόσφαιρο Διεθνή SPORTS