Στην Ιστορία της Μίλαν, κανένα άλλο επίθετο (μ’ εξαίρεση ίσως, τη χρυσή περίοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι), δεν συνδυάστηκε τόσο πολύ με τις περισσότερες επιτυχίες των Rossoneri, σε Ιταλία και Ευρώπη.

 Κανένας άλλος ποδοσφαιριστής, όπως ο μπαμπάς Τσέζαρε και ο γιος Πάολο δεν σήκωσαν τόσα πολλά τρόπαια μαζί: 6 από τα 7 Πρωταθλητριών/ Champions League της ομάδας, 11 από τα 19 πρωταθλήματα Ιταλίας. Και κυρίως, κανένας άλλος, όπως ο Πάολο δεν βίωσαν, σε 23 χρόνια καριέρας στην ουσία τέσσερεις διαφορετικές, ποδοσφαιρικές εποχές που είχαν ξεκινήσει επί Μαραντόνα, Ζίκο και Πλατινί, συνεχίστηκαν επί Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν, μετά με τους Ρονάλντο (το Φαινόμενο) και Ζιντάν και ολοκληρώθηκαν με τους Μέσι και Κριστιάνο (Ρονάλντο).

 Ο Τσέζαρε, αριστερό μπακ που είχε έρθει στο Μιλάνο το ’54, από την Τριεστίνα «μεταμορφώθηκε» σε κεντρικό αμυντικό από τον μεγάλο Ούγγρο, Μπέλα Γκούτμαν -προπονητή του και στο Τριέστε- και ως αρχηγός της Μίλαν σήκωσε στο «Ουέμπλεϊ» το πρώτο Πρωταθλητριών (το ’63, 2-1 τη Μπενφίκα) στην Ιστορία των Rossoneri, αλλά πλέον με άλλον προπονητή (Νερέο Ρόκκο) γιατί ο Γκούτμαν, που όλο τσακωνόταν με τους παράγοντες είχε ήδη απολυθεί.

 

 Ο γιος του Πάολο, αντίθετα εξελίχθηκε σε ακόμη καλύτερο και σ’ έναν από τους μεγαλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών, γιατί μπορούσε να παίζει τόσο ως μπακ, όσο ως στόπερ, κεντρικό αμυντικό, έως και αμυντικό μέσο. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, που είχε ήδη μεταγραφεί στην Τορίνο όταν, το ’68 η Μίλαν κατακτούσε το 2ο της Πρωταθλητριών, ο Πάολο συμμετείχε στην κατάκτηση 5 Champions League, 7 πρωταθλημάτων και 5 Σούπερ Καπ Ιταλίας, 1 Κυπέλλου, 5 ευρωπαϊκών Σούπερ Καπ, 2 Διηπειρωτικών και 1 Μουντιάλ Συλλόγων. Ενώ κέρδισε και ως γενικός διευθυντής της Μίλαν κατακτώντας, το ’22 ένα Scudetto που έλειπε έντεκα ολόκληρα χρόνια.

 Επί των ημερών του, πίσω από το γραφείο όπου σήμερα κάθεται ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, ο Μαλντίνι υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο και στον γιο του Ντάνιελ, έναν ταλαντούχο, 23χρονο επιθετικό μέσο ο οποίος όμως δεν βρήκε χώρο στην ομάδα και δόθηκε δανεικός, να «ψηθεί» που λέμε, πρώτα στη Λα Σπέτσια, μετά στην Έμπολι ενώ φέτος αποκτήθηκε, ολοκληρωτικά από τη Μόντσα.

 Ύστερα από 70 χρόνια, στο «Σαν Σίρο» από τους Μαλντίνι θα παραμείνουν μόνο οι αναμνήσεις. Ευτυχώς οι καλύτερες, για ένα από τα πλέον επιτυχημένα επίθετα στην Ιστορία των Rossoneri.        

Τσέζαρε Μαλντίνι Πάολο Μαλντίνι Μίλαν