Ας ξεκινήσουμε από το επιφανειακό. Είναι όντως από τις ελάχιστες φορές, που η συνολική απόδοση ενός ΥΠΕΡχαφ, σούπερ μυαλού όπως ό Ρόδρι αξίζει εξίσου τη Χρυσή Μπάλα με τον συνεπέστατο και εντυπωσιακό σε κάποιες περιπτώσεις Βινίσιους Τζούνιορ.

Γράφει ο Χάρης Μιλτιάδους

Υπάρχουν ατζέντες στη Χρυσή Μπάλα; Υπάρχουν. Υπάρχουν λομπίστες; Υπάρχουν. Υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που βάζει οικονομικές και πολιτικές πλάτες για να στηρίξει κάποιες επιλογές; Αποδεδειγμένα ναι. Υπάρχουν συναδέλφοι που κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια κάθε χρόνο τα οποία συμφωνούν με τα οπαδικά τους πιστεύω; Επίσης ναι, έχουν δημοσιοποιηθεί οι ψήφοι, που είναι ενδεικτικά στοιχεία εμπάθειας και στοχοποίησης παικτών.

Το ξεπεράσαμε κι αυτό για την υποτιθέμενη θετική εικόνα του θεσμού. Το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ όμως ΖΗΤΗΜΑ της φετινής ψηφοφορίας FF, είναι ότι φέτος αποφάσισαν αυτοί που ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν να λειτουργήσουν α-λα καρτ σε σχέση με το πως συναποφάσιζαν τα προηγούμενα χρόνια. Τόσα χρόνια, ότι άλλο προέβαλλες για αποδείξεις και πεπραγμένα, πέραν από τα γκολ και τις ασσίστ των δύο, σου έλεγαν (γιατί πόρωναν και τον μέσο φίλαθλο να υποστηρίξει μανιασμένα το δίπολο) ότι αντιτίθεσαι στην κοινή ποδοσφαιρική λογική... και πως τόλμησες αθεόφοβε να το κάνεις; Αν τους έβαζες μάλιστα στο τραπέζι το όνομα του Κλοντ Μακελελέ, θα γελούσαν στην καλύτερη, στη χειρότερη θα βροντοφώναζαν την ποδοσφαιρική σου ασχετοσύνη.

Μας είχαν τρελάνει, επιβραβεύοντας ξανά-μανά τους 2 ΚΑ.Τ.Α. (Καλύτερους του αιώνα) Μέσι, Ρονάλντο, λες και αν  τους έδιναν έναν τίτλο λιγότερο θα γινόταν ζημιά στη φήμη τους και πήγαιναν στο -1 από τους επτά και πέντε αντίστοιχα.

Με αυτό τον τρόπο, έγιναν οι πραγματικές ιστορικές κλοπές του 2013 και του 2010 κατά κύριο λόγο ενάντια στους Ριμπερί και Σνάιντερ. Αλλά πως να τα βάλεις με αυτά που θεωρούν κάποιοι ιερά και όσια; Ποια είναι αυτά; Ο περίγυρος της Καταλανικής εποποιίας των Μέσι και Γουαρδιόλα και ότι έχει να κάνει με το brand name που ονομάζεται ισπανικό κλάσικο, γι αυτό και η Χρυσή Μπάλα στον Μπενζεμά είναι επίσης εντός του αποδεκτού πλαισίου, γιατί η Μπάρτσα ήταν σε αγωνιστικό λήθαργο τα χρόνια που μας πέρασαν, παρόλο που ο Γάλλος δεν είχε και ιδιαίτερους αντιπάλους ρεαλιστικά, τη σεζόν που την κατέκτησε.

Βλέπεις τρόπαια να αναβαθμίζονται ανάλογα με το ποιος τα έχει κατακτήσει, εγχώρια πρωταθλήματα που "έλα μωρέ ο καθένας το παιρνε", την ικανότητα να θεοποιείται για να περιθωριοποιήσει σε άλλες περιπτώσεις τίτλους και διακρίσεις, το ήθος και το life-style ξαφνικά να περνάει σε πρώτη μοίρα (συμφωνούνε για Ρόδρι)...από όλα έχει το πανέρι.

Μία είναι η λύση. Σας αρέσουν τα χαφ και δη τα αμυντικά, βάλτε ένα δείκτη από στατιστικής πλευράς, που να μπορεί να κοντράρει από άποψη κατορθώματος τις επιθετικές επιδόσεις και επικοινωνήστε το. Ακατάλληλες σκέψεις γι αυτούς που έχουν μείνει μισό αιώνα πίσω. Ένα και ένα κάνει δύο και είμαστε εντάξει. Όχι δεν είμαστε. Ήσασταν.

Ρόδρι Χρυσή Μπάλα