Ο ρεαλισμός του Βγενό και του Τίγρη!

Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση που έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο. Από τους πλουσιότερους ως τους φτωχότερους, αναλογικά.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που κολοσσιαία οικονομικά μεγέθη της χώρας μας, όπως οι επιχειρηματίες Βγενόπουλος, Μελισσανίδης κλπ., δεν φαίνονται τόσο ζεστοί για να χώσουν ακόμα και 10-15 εκ., ώστε να πάρουν τις ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ΑΕΚ. Όπως δεν υπάρχει και κάποιος αντίστοιχος μεγαλοεπιχειρηματίας για τον ΠΑΟΚ.

Σε παλιότερες εποχές, έμπαιναν στο ποδόσφαιρο επιχειρηματίες σαν τον Κοντομηνά, τον Μυτιληναίο κλπ. Ήταν άλλοι οι καιροί, όμως. Χαμός γινόταν από λεφτάδες τότε.

Αν λέγαμε, λοιπόν, πριν από πέντε, έξι σεζόν ότι κάποιος μπορεί να πάρει τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ με 10 και 15 εκ., τότε θα υπήρχαν ουρές ενδιαφερόμενων έξω από τις ΠΑΕ. Τζάμπα πράμα θα ήταν. Τώρα, όμως;

Από την μια, λοιπόν, κορυφαίοι επιχειρηματίες σαν τον Βγενόπουλο ή τον Μελισσανίδη είναι δεδομένο ότι είναι βαμμένοι Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτζήδες. Από την άλλη, όμως, βλέπουν σαν μπίζνεσμεν και κάποια πράματα που ίσως δεν τα βλέπουμε εμείς που είμαστε απλοί εργαζόμενοι. Κοιτάνε, δηλαδή, μια Ελλάδα που δεν είναι έτοιμη να σηκώσει κεφάλι οικονομικά ακόμα, αλλά βλέπουνε και πιο πέρα. Γι’ αυτό και δείχνουν να το σκέφτονται ξανά και ξανά. Λιγότερο ο Βγενό και περισσότερο ο Τίγρης. Κονομημένοι είναι, καλά πάνε οι μπίζνες τους, αλλά ίσως δεν αισθάνονται έτοιμοι για μια τέτοια -έστω κι όχι μεγάλη- επένδυση και μια τόσο σημαντικά ανάληψη ευθύνης, αφού ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ομάδες με πάρα πολύ κόσμο και υψηλές απαιτήσεις.

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα. Ότι αν μπούνε σαν ιδιοκτήτες Βγενόπουλος, Μελισσανίδης δεν θα θέλουν να περιοριστούν σε β’ ρόλο στο πρωτάθλημα. Θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Να γευτούν τίτλους. Να είναι νικητές, όχι ηττημένοι. Δεν είναι μαθημένοι στο να χάνουν, δηλαδή. Θα πρέπει, λοιπόν, να ξοδέψουν πολύ χρήμα μετά, αφού αναλαμβάνουν ομάδες που θέλουν γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή, ενώ δεν έχουν καν ιδιόκτητο γήπεδο.

Και πέρα απ’ όλα αυτά θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τον Μαρινάκη. Τον πανίσχυρο Μαρινάκη στο ελληνικό ποδόσφαιρο την τελευταία διετία. Δεν θα έχουν μπροστά τους έναν Κόκκαλη που τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να χάνει έδαφος και να αποδυναμώνεται προετοιμάζοντας την έξοδό του, αλλά έναν νέο ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού που έχει μπει πολύ δυνατά στο παιχνίδι.

Όλοι αυτοί οι λόγοι που αναφέραμε, λοιπόν, είναι πράγματι ικανοί να κάνουν έναν επιχειρηματία να σκεφτεί διπλά και τρίδιπλα αν θα πάρει στο συγκεκριμένο δύσκολο τάιμινγκ τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, την κάθε ομάδα τέλος πάντων που είναι «καταδικασμένη» να κάνει πρωταθλητισμό. Κάτι η οικονομική συγκυρία, κάτι ότι θα αναλάβουν ομάδες που πρέπει να τις χτίσουν από το μηδέν και αγωνιστικά και γηπεδικά, κάτι η δύναμη του Ολυμπιακού, κι έτσι γίνονται κατανοητοί οι λόγοι που έχει πέσει τόση περισυλλογή. Και κοιτάνε πότε θα βρούνε το καλύτερο τάιμινγκ, αφού ούτως ή άλλως έχουν το δυνατό ένστικτο του επιχειρηματία!