Γράφει ο Θανάσης Κελαντώνης.

Παιχνίδι που οι πάντα ιδιαίτεροι στο θέμα της βασιλείας Αγγλοι θυμούνται και επειδή ήταν το πρώτο που παρακολούθησαν απ' το «Γουέμπλεϊ» τα πριγκιπόπουλα Γουίλιαμ και Χάρι, τέκνα του πρίγκιπα της Ουαλίας.

Στο ίδιο γήπεδο, στις 30 Μαΐου 2009, η Εβερτον είχε ηττηθεί με 2-1 απ' την Τσέλσι στον τελικό του Κυπέλλου. Ηταν το πιο κοντινό που έφτασε στο να κρατήσει «τσίγκο» ξανά στα χέρια της και καθώς είχε προηγηθεί τοτε στο σκορ με τον Λουίς Σαχά, το θυμηθήκαμε μετά την εξέλιξη του ημιτελικού του Μεγάλου Σαββάτου με τη Λίβερπουλ.

Η Εβερτον δεν πρόκειται να πέσει σε μελαγχολία για τον χαμένο ημιτελικό. Ναι, έχασε μία ευκαιρία ώστε να θυμηθεί στιγμές απ' το σπουδαίο παρελθόν της, αλλά το ταβάνι της το γνωρίζει. Τις οικονομικές δυνατότητές της, επίσης.

Αν το σκεφτείτε, σχεδόν με τα ψέματα πραγματοποιεί κάθε σεζόν αξιοπρεπέστατη πορεία στην Πρέμιερ Λιγκ και ενίοτε φτάνει κοντά και σε καμιά πηγή (Κυπέλλου). Εγκλωβισμένη, όπως και η Λίβερπουλ, στα «στενά» της πόλης, και το εννοούμε χωροταξικά, αναζητεί τον τρόπο ώστε να κατασκευάσει καινούργιο γήπεδο προκειμένου να διευρύνει τους οικονομικούς της ορίζοντες.

Οσο δεν το κάνει τόσο κάθε χρόνο θα παλεύει με ό,τι έχει και με τη δεδομένη ικανότητα του Ντέιβιντ Μόγες, του προπονητή της, να διαχειρίζεται την όλη κατάσταση. Και τουλάχιστον έχει αυτόν στον πάγκο της απ' το 2002. Για δέκα χρόνια, απ' το 1992 που ιδρύθηκε η Πρέμιερ Λιγκ, το μεγάλο της πρόβλημα ήταν ο προπονητής.

Προς Θεού, ο Μόγες δεν είναι Χάουαρντ Κένταλ, από πλευράς επιτυχιών, ίσως όμως να είναι πιο πετυχημένος απ' αυτόν, από πλευράς διάρκειας. Με σφεντόνες πάει στον πόλεμο συγκριτικά με τον τελευταίο Αγγλο προπονητή που κατέκτησε ευρωπαϊκό Κύπελλο με αγγλικό σύλλογο.

Πηγή: Goal

Αγγλία Ποδόσφαιρο SPORTS