Η Ρεάλ είμαι εγώ!

Ανακατεύω επίτηδες τον Ρώμο και τον Ρωμύλο με τον «special one», διότι η 21η Απριλίου του 753 προ Χριστού θεωρείται ως η μέρα ίδρυσης της Ρώμης, οπότε αυτή η επέτειος συνέπεσε με ένα δεύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός: το πρωτάθλημα που κατακτά η Ρεάλ, βάζοντας τέλος στην τριετή χούντα της Μπαρτσελόνα!

Ναι, δεν είναι και πολύ κομψό να μπερδεύω τις (ελληνικές, ελέω της επετείου του στρατιωτικού πραξικοπήματος του '67, μα προπάντων τις) ισπανικές χούντες με τη Ρεάλ, η οποία ως γνωστόν υπήρξε η ευνοούμενη ομάδα του δικτάτορα Φράνκο, αλλά όπως το πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη, ομοίως και το πολύ της Μπαρτσελόνα είχε γεννήσει μια εμπιστοσύνη, που ωστόσο προδόθηκε!

Επειδή συνήθως τα μεγάλα κάστρα πέφτουν από μέσα, πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η εμπιστοσύνη στην υπεροχή της Μπαρτσελόνα προδόθηκε επίσης εκ των έσω: από τα χρόνια που συσσωρεύονται πάνω στο τυραννισμένο (από την κόπωση, από την ακάματη προσπάθεια και από τους τραυματισμούς) κορμί του Τσάβι, ο οποίος μάλλον εικονογραφεί το πρόβλημα των πρωταθλητών Ευρώπης...

Παρεμπιπτόντως, η κουβέντα για τον Τσάβι και την ανάγκη διαδοχής και μετάλλαξης στο παιχνίδι των «μπλαουγκράνα» έχει αρχίσει εδώ και καιρό, μάλιστα οι μελετητές της καταλανικής τεχνοτροπίας επιμένουν ότι έφτασε η ώρα να πάρει τη σκυτάλη ο Φάμπρεγας: να αναλάβει δηλαδή αυτός το πρόσταγμα στο οριζόντιο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα, άλλωστε η ακαδημία της «Masia» συνεχίζει να γεννοβολά και να εξασφαλίζει τη διαδοχή των γενεών...

Αυτά θα τα βρει η υπηρεσία του Γκουαρδιόλα, που με τη σειρά του δεν αισθάνεται πολύ άνετα, διότι (δεν ξέρω αν πλησιάζει η ώρα που θα του κουνήσουν κι αυτουνού άσπρα μαντίλια φυγής στο «Καμπ Νόου», αλλά) ήδη αμφισβητείται από τους φανατικούς οπαδούς της Μπαρτσελόνα!

Ναι, λόγω τιμής, τον πρόγκηξαν παραφράζοντας τα αρχικά μιας θυγατρικής εταιρείας, της Repsol, η οποία άνοιξε στην Αργεντινή με το όνομα YPF κατά το δοκούν: Υ Pep Fallό, που σημαίνει ότι και ο Πεπ έκανε λάθος!

Σε αντίθεση με τον θνητό Γκουαρδιόλα, ο Μουρίνιο, ως γνωστόν, έχει το αλάθητο του Πάπα, γι' αυτό άλλωστε δεν κάνει δηλώσεις μετά τα ματς της Primera Division: με τη συγκεκριμένη πρακτική του δεν τιμωρεί τόσο τους δημοσιογράφους όσο τους παίκτες του επειδή δεν βγήκαν να τον καλύψουν μετά την ισοπαλία με τη Βιγιαρεάλ, όταν τους ζήτησε να πουν ότι τους λήστεψε ο διαιτητής...

...αλλά αυτοί τον έγραψαν εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι!

Ούτως ειπείν, Μαργαρίτα, Μαργαρώ, δεν με θέλεις, να κι εγώ!

Εδώ ήρθαμε, που λένε σε τέτοιες περιπτώσεις και στο σινεμά, καθότι η προσωπική αντωνυμία «εγώ» είχε την τιμητική της στο προχθεσινό «clasico»: Δέκα λεπτά πριν από τη λήξη, όταν ο Ρονάλντο κάνει το σκορ 1-2, γυρίζει προς την εξέδρα των φιλάθλων της Ρεάλ, κάνει μια παλινδρομική κίνηση των χεριών προς τα κάτω, φαίνεται να λέει «calma» (ηρεμία)...

...και μετά βάζει το δάχτυλο στο στέρνο του, φωνάζει «yo» και αυτοαποθεώνεται!

Ο Λουδοβίκος ο 14ος είχε πει «l' etat c'est moi» (που σημαίνει «το κράτος είμαι εγώ») και ο Ρονάλντο το τροποποίησε σε «El Madrid soy yo»!

Τούτου δοθέντος, από εκεί που η ποδοσφαιρική οικουμένη είχε βαρεθεί να υποβάλει τα σέβη της στον «special one» των πάγκων, τώρα μπορεί να κάνει μια ρεβεράντζα προς τιμήν του «special seven»...

Μιας και το 'φερε η κουβέντα, αυτή η ρεβεράντζα μπορεί να γίνει μεγαλοπρεπέστερη μεθαύριο το βράδυ στο «Μπερναμπέου» εάν, μετά την Μπαρτσελόνα, ο λεγάμενος κάνει την ίδια δουλειά και στην Μπάγερν και οδηγήσει τη Ρεάλ στον σταθμό του Μονάχου για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ...

Κατόπιν όλων αυτών, η Ρεάλ είναι έτοιμη να φορέσει μετά από τρία χρόνια έκπτωσης από την εξουσία το χρυσοποίκιλτο διάδημά της κι από εκεί που (μετά τη λήξη του ματς με τη Βιγιαρεάλ) ο Ρονάλντο έκανε χειρονομίες προς τους διαιτητές και φώναζε «μας κλέψατε», θα απολαύσει τις τιμές ενός Ρωμαίου ηγεμόνος!

Α, για να μην το ξεχάσω: και για τον ηγεμόνα Μουρίνιο η προχθεσινή νίκη υπήρξε ιστορική όχι μόνο διότι του στρώνει το κόκκινο χαλί προς τον θρόνο, αλλά και επειδή ήταν η πρώτη την οποία κατήγαγε στο άντρο της Μπαρτσελόνα μετά από δέκα αποτυχημένες απόπειρες με την Τσέλσι, την Ιντερ και τη Ρεάλ...

...οπότε σπολλάτη τους!

Σπολλάτη τους, διότι δεν είναι γνωστό πόσο καιρό χρειάστηκαν ο Ρώμος και ο Ρωμύλος για να ρίξουν τα μπετά και να σοβαντίσουν τη Ρώμη, αλλά το χτίσιμο του πρωταθλήματος της Ρεάλ Μαδρίτης κράτησε κοντά στα τρία χρόνια και μένει να αποδειχθεί αν θα μείνει απλή πολυκατοικία ή αν σε έναν μήνα θα σηκωθεί ολόκληρος ουρανοξύστης!

Πηγή: Goal