Οι «μεγάλοι παίκτες» είναι εκείνοι, που καθορίζουν την τύχη, είτε θετικά είτε αρνητικά σε τέτοια παιχνίδια.

Βλέπεις λοιπόν την σύνθεση της Τσέλσι. Ποιος παίκτης έρχεται πρώτος στο μυαλό σου, ότι θα είναι καθοριστικός; Ο Ιβάνοβιτς ή ο Κόουλ; Όχι ασφαλώς. Ο Ντρογκμπά, ο Τέρι, ο Τσεχ, ο Λάμπαρντ, άντε και ο Μάτα. Οι τρεις από αυτούς, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των μπλε. Ο Ντρογκμπά με το νικητήριο γκολ του, αλλά και την σκυλίσια άμυνα του στο τέλος. Ο Τσέχ με την απόκρουση στην κεφαλιά του Κάρολ, αλλά και δυο τρεις ακόμη επεμβάσεις, σε αντίστοιχα σουτ, που πήγαιναν εστία. Αλλά και ο Τέρι στο φινάλε, που έδωσε ομηρικές μάχες με τον Κάρολ, στις «γιόμες» των παικτών της Λίβερπουλ.

Πάμε στην πλευρά των ηττημένων. Τζέραρντ, Σουάρες, Ρέινα. Από αυτούς περιμένεις το κάτι παραπάνω. Και ο απολογισμός τους; Ο αρχηγός, άφαντος σε έναν ακόμη αγώνα απέναντι στους μπλε Λονδρέζους, λες και κουβαλάει κατάρα. Ο Ουρουγουανός χωρίς να τροφοδοτηθεί, αλλά και χωρίς τις προσωπικές ενέργειες, που θα δημιουργούσαν κίνδυνο για την εστία της Τσέλσι. Οι τρείς-τεσσερεις προσπάθειες του, δεν είναι αρκετές για την αξία του. Ο δε Ισπανός τερματοφύλακας δεν έκανε μία δύσκολη επέμβαση. Άλλωστε από top-class γκολκίπερ, αυτό αναμένεις. Την ενέργεια πχ του Τσεχ. Να βγάλουν και ένα δύσκολο σουτ. Ο Ρέινα ούτε στο γκολ του Ραμίρεζ (που είναι στην γωνία του και χαμηλά) καταφέρνει κάτι, ούτε στο 1-2, άσχετα εάν φέρει τεράστια ευθύνη ο Σκρτλ, που έδωσε μέτρα (αν είναι δυνατόν…) στον Ντρογκμπά.

Τι έμενε λοιπόν; Το ποδόσφαιρο της 10ετίας του 70 με τον Κάρολ. Το παιδί είναι χρήσιμος παίκτης για τα Αγγλικά γήπεδα. Και αν τον είχαν αγοράσει 10-15 εκατομμύρια, δεν θα έφερε και το βάρος και πιθανότατα να ήταν και καλύτερος. Όμως με «40 χαρτιά» στην πλάτη, δεν μπορεί να είναι αυτός, που θα έγραφε η ιστορία, ότι γύρισε μόνος του έναν τελικό. Εκτός αν ξαναγραφούν και οι κανόνες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Βάζει ένα ωραίο γκολ, αλλά βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση, μετά από αμυντικό λάθος. Στην κεφαλιά, που αποκρούει ο Τσεχ, έχει ένα στρέμμα τέρμα, και ενώ έχει όλη την άνεση και επιλογή, να την στείλει σε θέση, που δεν θα μπορέσει να αντιδράσει ο τερματοφύλακας, λόγω έλλειψης υψηλής τεχνικής, απλά «κουτουλάει» με δύναμη. Και χάνει το γκολ. Και λίγο μετά, βγαίνει φάτσα με το τέρμα και το σουτ, που πραγματοποιεί είναι άστα να πάνε (δείτε στο ριπλέϊ, πως γυρνάει ο αστράγαλος του).

Τώρα θα γράφουν οι εφημερίδες, για το αν πέρασε η μπάλλα την γραμμή, αλλά αν εμείς θέλουμε 15 ριπλέι και δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη, τι να κάνει και ο βοηθός; Θα υπογραμμίσουν την ψυχή και την δύναμη στο β ημίχρονο της Λίβερπουλ, μόνο που τέτοιες επιστροφές (όπως στην Πόλη, στον τελικό με την Μίλαν) δεν γίνονται κάθε φορά. Η Τσέλσι έπαιξε πιο πραγματιστικά, πιο ορθολογικά, πιο σύγχρονα και πήρε το Κύπελλο.

Για εμάς τους υπόλοιπους, “you ll never walk alone” και βίντεο το βράδυ για να δούμε περασμένα μεγαλεία…

Πηγή: pamesports.gr

Αγγλία Τσέλσι Λίβερπουλ Ποδόσφαιρο SPORTS